Ευθύνη

Ευθύνη

Αποκαλυπτικός ήταν ο Πρωθυπουργός στη προχθεσινή του συνέντευξη στον Alpha. Αιτιολόγησε, την απόφαση του για προσφυγή στις κάλπες λέγοντας ότι είχε εξαντληθεί η εντολή του λαού για σκληρή διαπραγμάτευση. Αυτό εμπεριέχει ένα ψέμα και μια αντίφαση. Το ψέμα είναι ότι η εντολή που ζήτησε και έλαβε από τον ελληνικό λαό το Γενάρη δεν ήταν για σκληρή διαπραγμάτευση. Ήταν για την κατάργηση των μνημονίων και την εφαρμογή του προγράμματος παροχών της Θεσσαλονίκης των 11 δις. Η αντίφαση έγκειται στη σκληρή διαπραγμάτευση. Αυτή, πάντα κατά τα λεγόμενα του, έγινε. Η αλήθεια είναι άλλη. Και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης δεν μπορεί να εφαρμόσει και ένα πολύ σκληρό μνημόνιο έφερε μετά από μια απολύτως αποτυχημένη διαπραγμάτευση. Και τώρα, όπως λένε οι πρώην σύντροφοι του, μας πάει σε εκλογές στα μουλωχτά για να γλιτώσει απ’ αυτούς και πριν ο λαός αισθανθεί τα μέτρα του μνημονίου που συμφώνησε.

Μίλησε για το όχι του δημοψηφίσματος. Επιχαίροντας γιατί έδωσε τη δυνατότητα να ακουστεί μια άλλη φωνή στην Ευρώπη. Και δηλώνοντας ταυτόχρονα ήσυχος με τη συνείδηση του που το όχι το έκανε ναι και γλύτωσε το λαό από μια ανείπωτη οικονομική καταστροφή. Μόνο που η διαπραγμάτευση του και το δημοψήφισμα μας κόστισαν 60 δις, έφεραν τα capital controls, εκτίναξαν την ανεργία, αύξησαν το χρέος, κόστισαν 25 δις για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, και την απίστευτη ταλαιπωρία των πολιτών. Κι ένα νέο τριετές μνημόνιο. Αν αυτή δεν είναι ανείπωτη καταστροφή τι είναι;

Είπε και κάτι άλλο ο Πρωθυπουργός. Υπερτίμησε τη δύναμη του δικαίου και υποτίμησε τη δύναμη του χρήματος και των τραπεζών. Υποτίμησε τους συσχετισμούς. Αυτό, πέραν μιας πρωτοφανούς έλλειψης ιστορικής γνώσης, υποδηλώνει και μια περίεργη αντίληψη της ευθύνης. Όταν μια αποτυχία ιστορικών διαστάσεων είναι απόρροια δικών σου λανθασμένων υπολογισμών, ή γιατί σε έπεισε ο Γιάνης ότι υπήρχαν 50% πιθανότητες να υποχωρήσουν οι άλλοι, τότε υπάρχει θέμα. Που δεν ξεπερνιέται με μια απλή παραδοχή. Δεν μιλάει κανείς για ακραίες επιλογές που έχουν άλλες κουλτούρες σε παρόμοιες περιπτώσεις. Όπως το χαρακίρι στην Ιαπωνία. Αλλά για γενναία ομολογία αποτυχίας. Και αποχώρηση. Η αδυναμία ανάληψης της ευθύνης οδήγησε τον πρωθυπουργό σε εκλογές. Η αδυναμία επίλυσης των εσωκομματικών του προβλημάτων και διαχείρισης των εθνικών ζητημάτων. Τώρα, ζητάει από το λαό να τον κάνει αυτοδύναμο Πρωθυπουργό, ή να τον στείλει στην αντιπολίτευση μη συνεργαζόμενο. Και επειδή ξέρει ότι το πρώτο δεν πρόκειται να συμβεί, ουσιαστικά επιδιώκει το δεύτερο. Το υπαινίχθηκε άλλωστε. Στα πεζοδρόμια για νέους κοινωνικούς αγώνες εναντίον του μνημονίου που ο ίδιος συμφώνησε. Αυτό, άλλωστε, γνωρίζει καλύτερα.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *