Τον τελευταίο καιρό διατυπώνεται μία κριτική προς τη ΝΔ από στελέχη της ελάσσονος αντιπολίτευσης, και κυρίως του ΠΑΣΟΚ. Επικρίνεται η ΝΔ γιατί στοχεύει στην αυτοδυναμία. Γιατί στοχεύει, δηλαδή, στην εκλογική επικράτηση στις επικείμενες εκλογές. Η κριτική αυτή συνδέεται με μία υποβόσκουσα κατηγορία για αλαζονεία και μια αιχμή, εν είδει προειδοποίησης, για τις μετεκλογικές εξελίξεις. Στην ουσία υποκρύπτει ένα παράπονο. Ότι το ΠΑΣΟΚ φορτώθηκε το βάρος των ευθυνών για την κρίση. Οι ευθύνες αυτές αποδόθηκαν πολιτικά από τους πολίτες και οδήγησαν στην συρρίκνωσή του. Και έχουν να κάνουν κυρίως με δύο στοιχεία. Τον λαϊκισμό της δεκαετίας του ᾽80 και το μοντέλο παρασιτικής κατανάλωσης και ευημερίας με δανεικά. Το ΠΑΣΟΚ παρέδωσε ένα χρέος που το 2003 άγγιζε ήδη το 100% (98% για την ακρίβεια) ως ποσοστό του ΑΕΠ. Το δεύτερο είναι γιατί εξεβίασε εκλογές το 2009 με μοχλό την εκλογή ΠτΔ και με σύνθημα ότι λεφτά υπάρχουν. Και όταν κέρδισε τις εκλογές καθυστέρησε πολλούς μήνες να πάρει μέτρα και τελικά παρέδωσε τη χώρα αμαχητί στη διεθνή επιτροπεία. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει και θετική συνεισφορά στην ιστορική διαδρομή της μεταπολίτευσης ή ότι η ΝΔ δεν έχει τις ευθύνες που της αναλογούν. Αυτά όμως κρίθηκαν από τους πολίτες, αποτυπώθηκαν σε εκλογικές αναμετρήσεις και θα απασχολήσουν τον ιστορικό του μέλλοντος.
Το γεγονός ότι, σήμερα, η ΝΔ επιδιώκει μία αποφασιστική νίκη απέναντι στις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης, δηλαδή της σημερινής κυβέρνησης, είναι απολύτως θεμιτός και, εν προκειμένω, λυτρωτικός στόχος. Αυτό δεν αποκλείει κυβερνήσεις συνεργασίας. Οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να βγεί η χώρα από την κρίση. Ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος. Οι κυβερνήσεις συνεργασίας, όμως, είναι μακροβιότερες και αποτελεσματικότερες όταν στηρίζονται σε προγραμματικές συγκλίσεις και συναινέσεις, παρά σε αριθμητικές ανάγκες και εκβιασμούς. Γιατί η ανάγκη πολλές φορές καταλήγει σε τερατογενέσεις, όπως το σημερινό κυβερνητικό σχήμα.
Η σύγκλιση των ευρωπαϊκών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων σε ένα πρόγραμμα εθνικής ανασυγκρότησης είναι μονόδρομος. Και σ᾽αυτή τη σύγκλιση η ΝΔ θα είναι ο κύριος πόλος. Με ή χωρίς αυτοδυναμία. Γιατί αυτή φαίνεται να είναι η πρόθεση των πολιτών όπως αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις.
Αυτό που είναι δυσεξήγητο είναι η πολιτική των ίσων αποστάσεων, που φαίνεται να υιοθετεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ. Γιατί έρχεται μετά τη μεγάλη προσπάθεια της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Που θα είχε στεφθεί με επιτυχία αν δεν είχε ανατραπεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και γιατί έρχεται μετά την καταστροφική διετή διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι δυσεξήγητη η πολιτική ίσων αποστάσεων ανάμεσα σε σωτήρες και ολετήρες. Όσο και αν βασίζεται σε ένα παράπονο.
protothema.gr