Μεγάλη αναταραχή θαυμάσια κατάσταση, μας είπε από το Πεκίνο ο Πρωθυπουργός. Δεν χρειαζόταν να μας το πει. Το έχουμε καταλάβει. Ο σαματάς και η αναμπουμπούλα είναι η μόνη τους στρατηγική. Και τώρα υιοθετούν και μιαν άλλη τακτική. Τεμαχίζουν κομμάτια της πολιτικής διαδικασίας και τα εκποιούν. Με μοναδικό στόχο την παραμονή τους στην εξουσία. Τακτική πολιτικού κανιβαλισμού.
Πάρτε τον εκλογικό νόμο. Η κυβέρνηση έχει σπάσει τον εκλογικό νόμο σε κομματάκια με λογική tutti frutti. Κάθε κόμμα παίρνει το κομμάτι που του αρέσει και ψηφίζει αναλόγως. Από το ΚΚΕ μέχρι τη Χρυσή Αυγή. Αυτό κι αν είναι πολιτικός κανιβαλισμός. Τι κι αν το αντίτιμο είναι η ακυβερνησία και το βάθεμα της κρίσης. Αρκεί να παραμείνουν επικυρίαρχοι και ρυθμιστές στο κατακερματισμό. Αδιαφορώντας αν η πολιτική ακυβερνησία είναι η χαρά της διαπλοκής. Την οποία υποτίθεται ότι αντιμάχονται. Απλά υπολογίζουν ότι μέχρι την εφαρμογή της απλής αναλογικής θα έχουν τελειώσει με τη παλαιά διαπλοκή και θα έχουν χτίσει τη δική τους.
Το χειρότερο, όμως, είναι η ρύθμιση για ψήφο στα 17. Και για να ακριβολογούμε από τα 16 και κάτι. Κι εδώ δεν πρόκειται για αθώα ψήφο εμπιστοσύνης στους νέους. Πρόκειται για μεθοδευμένη εξαγορά. Μια κυνική απόπειρα συναλλαγής. Συνδεδεμένη με τη πολιτική τους στη παιδεία. Πρώτα επέβαλαν μια λογική ήσσονος προσπάθειας, καταργώντας την αριστεία, διευκολύνοντας την προαγωγή από τάξη σε τάξη, τάζοντας τη κατάργηση των πανελλαδικών, και υποσχόμενοι υποτροφίες σε όλους. Και τώρα έρχονται να ανταλλάξουν τη πολιτική τους ζητώντας τη ψήφο των νέων. Η συναλλαγή και ο εκμαυλισμός από τα σχολικά χρόνια.
Πάρτε τη συνταγματική αναθεώρηση. Προωθούν την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό. Και με αυξημένες αρμοδιότητες μάλιστα. Και επικαλούνται και τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι οι πολίτες επικροτούν μια τέτοια θεσμική αλλαγή. Το κάνουν χωρίς ανάλυση των πολιτειακών συνεπειών, απευθυνόμενοι στο θυμικό των πολιτών. Διαρρέοντας ταυτόχρονα ότι αυτή την αλλαγή την προωθούν έχοντας κατά νου τον Καραμανλή. Ο Πρωθυπουργός, δηλαδή, είναι έτοιμος να μεταβιβάσει δικές του εξουσίες σε ένα άλλο θεσμικό αξίωμα. Αυτό του ΠτΔ. Και μετά να παραδώσει το αξίωμα στον κατεξοχήν αντίπαλο του. Δηλαδή τον Καραμανλή. Τέτοιος αλτρουισμός; Όχι. Απλώς ο Τσίπρας ως κακέκτυπο του Ανδρέα, ονειρεύεται ένα νέο ᾽85. Αφού πρώτα διχάσει τον κεντροδεξιό χώρο, αποπροσανατολίσει το λαό, και ενισχύσει τις αρμοδιότητες του ΠτΔ θα διεκδικήσει το αξίωμα για τον εαυτό του. Ποντάροντας εκ του ασφαλούς στο ότι ο Καραμανλής δεν θα εμπλακεί σε μια αντιπαράθεση που θα δίχαζε το λαό. Εξαπάτηση και κανιβαλισμός είναι η πολιτική τους. Μόνο που, ιστορικά, όσοι μετήλθαν τέτοιων μεθόδων είχαν κακό τέλος.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”