Σημεία των καιρών

Σημεία των καιρών

Η ερώτηση του υπαλλήλου στον έλεγχο διαβατηρίων στο αεροδρόμιο της Βοστώνης με ξάφνιασε. Περίμενα να με ανακρίνει για το σκοπό της επίσκεψης μου στην Αμερική, για τη διάρκεια παραμονής μου στη χώρα, τον τόπο διαμονής και όλα τα σχετικά. Εκείνος βλέποντας το ελληνικό διαβατήριο με ρώτησε με αφοπλιστικό ενδιαφέρον για την κατάσταση στην Ελλάδα. Αν έχουν βελτιωθεί καθόλου τα πράγματα. Με ξάφνιασε πραγματικά. Τι να του απαντήσεις. Ότι διανύουμε τον έβδομο χρόνο της κρίσης χωρίς να βλέπουμε φως στην άκρη του τούνελ; Ότι χώρες όπως η Κύπρος και η Πορτογαλία ξεπέρασαν τις δυσκολίες και μόνο εμείς έχουμε μείνει πίσω;

Του απάντησα, λίγο αμήχανα, ότι τα πράγματα σιγά-σιγά βελτιώνονται. Εκεί βελτιώνονται μου απάντησε αλλά εδώ χειροτερεύουν. Εκεί πλέον θεώρησα ότι είχε αρχίσει το δούλεμα οπότε αφού τον χαιρέτησα ευγενικά, πήρα το διαβατήριο μου και προχώρησα. Αναρωτήθηκα, όμως, πως μπορεί ένας μέσος Αμερικανός να εκφράζει απαισιοδοξία για τη πορεία της χώρας του. Η οικονομία έχει ανακάμψει δημιουργώντας ολοένα και περισσότερες θέσεις εργασίας, και η θέση της Αμερικής στο κόσμο παραμένει ισχυρή και δεσπόζουσα.

Την επόμενη ημέρα πήρα την απάντηση. Οι Times της Νέας Υόρκης είχαν κύριο άρθρο αποκαλύψεις γυναικών που είχαν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση από τον Τραμπ. Η δε Boston Globe για ένα ακόμη επεισόδιο στο φαύλο κύκλο της βίας που έχει ξεσπάσει τελευταία στις ΗΠΑ. Αυτή τη φορά με θύματα δυο αστυνομικούς.

Η Αμερική δεν έχει ξαναζήσει όμοια προεδρική εκλογή τις τελευταίες δεκαετίες. Με δυο υποψηφίους που τα αρνητικά χαρακτηριστικά τους υπερτερούν των θετικών. Μια εκλογή με παρακμιακό άρωμα, που σου δίνει την αίσθηση ότι τα πράγματα χειροτερεύουν όπως έλεγε ο υπάλληλος στον έλεγχο διαβατηρίων, ενώ όλα τα στοιχεία δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. Με οσμή σκανδάλων, λασπομαχίες και απόλυτη αβεβαιότητα για την τελική έκβαση. Με έναν αντισυμβατικό, αντισυστημικό υποψήφιο απέναντι σε μια κλασσική εκπρόσωπο του κατεστημένου. Έναν υποψήφιο που σε άλλες εποχές θα παρουσιαζόταν ως τρίτη μειοψηφική και ασήμαντη υποψηφιότητα να διεκδικεί επί ίσοις όροις την προεδρία για λογαριασμό του ρεπουμπλικανικού κόμματος. Οι γκάφες του, τα λάθη του, τα σκάνδαλα, δεν έχουν ανακόψει τη πορεία του. Ούτε και το γεγονός ότι τον εγκαταλείπουν το ένα μετά το άλλο τα στελέχη του ρεπουμπλικανικού κόμματος. Ίσως γιατί οι πληγές της οικονομικής κρίσης του 2008 δεν έχουν πλήρως επουλωθεί και ο λαϊκισμός δεν αποτελεί μόνο ευρωπαϊκό φαινόμενο.

Από την άλλη πλευρά ο φαύλος κύκλος της βίας δημιουργεί ένα αίσθημα ανασφάλειας και επαναφέρει το φυλετικό ζήτημα δημιουργώντας ερωτηματικά σε ορισμένους πολίτες για την αμεροληψία του συστήματος επιβολής του νόμου και της δικαιοσύνης. Σημεία των καιρών.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *