Πράξη πολέμου χαρακτήρισε ο Γάλλος Πρόεδρος την αποτρόπαιη τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι. Και προειδοποίησε ότι η απάντηση της Γαλλίας θα είναι χωρίς έλεος. Περίπου τα ίδια λόγια είχε χρησιμοποιήσει ο Αμερικανός Πρόεδρος μετά την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου. Μπορεί όμως η Ευρώπη να αντιδράσει ανάλογα; Η Αμερική, με τα μέσα της υπερδύναμης και την αποφασιστικότητα που την διακρίνει ενεπλάκη σ’ ένα πολυμέτωπο πόλεμο. Προσδιορίζοντας τη ρίζα της γένεσης της αόρατης μάστιγας της τρομοκρατίας σε κρατικές οντότητες που συγκροτούσαν τον άξονα του κακού. Φέρνοντας έτσι την σύγκρουση σε ένα πεδίο που υπερτερούσαν τα δικά της συγκριτικά πλεονεκτήματα. Και εν τέλει εξουθενώνοντας την Αλ Κάιντα. Η μάχη κερδήθηκε. Αλλά όχι ο πόλεμος. Το σχέδιο του εκδημοκρατισμού των καθεστώτων της Μέσης Ανατολής απέτυχε. Και η Αραβική Άνοιξη εξελίχθηκε σε Αραβικό Χειμώνα. Και αστάθεια. Στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Συρία. Και μια νέα, ακόμη πιο φρικτή, απειλή. Τον ISIS.
Η Ευρώπη σήμερα είναι πολύ πιο ευάλωτη. Και από άποψη ισχύος και από άποψη συνοχής. Και υπάρχει ο κίνδυνος παλινδρόμησης. Από την ευρωπαϊκή πίσω στην εθνική πολιτική. Κάτι που φαίνεται ήδη από τις πρώτες αντιδράσεις στο προσφυγικό. Κλείσιμο των συνόρων και μετατόπιση του προβλήματος στο γείτονα. Ή στη χώρα εισόδου, που θα σημάνει άμεσους κινδύνους για τη χώρα μας. Ο κίνδυνος του ευρωσκεπτικισμού ελλοχεύει. Και η ελεύθερη διακίνηση πολιτών στα πλαίσια της συνθήκης Σένγκεν κινδυνεύει. Άλλωστε αυτός είναι και ο στόχος της ισλαμικής τρομοκρατίας. Να καταστείλει την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης και της ελευθερίας. Να οδηγήσει σε κλείσιμο συνόρων, να επιβάλει ψυχολογία οιονεί πολιορκίας. Να διαχύσει το συναίσθημα ότι ο αόρατος εχθρός βρίσκεται εντός των πυλών. Έτοιμος να χτυπήσει ανά πάσα στιγμή οπουδήποτε και οποιονδήποτε. Αδιακρίτως. Να ανατρέψει τον τρόπο ζωής των κοσμικών δημοκρατιών και ανοιχτών κοινωνιών της Δύσης. Όπως κατεξοχήν τον συμβολίζει το Παρίσι. Και εν τέλει να διαλύσει τα θεμέλια του κοινωνικού συμβολαίου των δυτικών κοινωνιών. Μετατρέποντας τις σε φοβικά φρούρια.
Δημοκρατία και ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξουν χωρίς ασφάλεια. Και σ’αυτή τη φάση της διαλεκτικής της βίας δεν χωράει αναποφασιστικότητα. Αναπόδραστα η Γαλλία δεν μπορεί ούτε πρέπει να αντιμετωπίσει τον πόλεμο αυτό μόνη. Ούτε καν η Ευρώπη. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση του ISIS επιβάλλει το συντονισμό των κινήσεων της Δύσης μέσα από τη νατοϊκή συμμαχία. Και σε συνεννόηση με τις άλλες μεγάλες δυνάμεις. Στον πόλεμο αυτό κατά της τρομοκρατίας η χώρα μας δεν έχει την πολυτέλεια των ιδεοληψιών της κυβέρνησης. Τυχόν ενδοιασμοί και επιφυλάξεις θα μας οδηγήσουν σε απομόνωση με απροσδιόριστες συνέπειες για την εθνική μας ασφάλεια.