Η κυβέρνηση, έστω και με καθυστέρηση, προσχώρησε στη λογική των συγχωνεύσεων των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας. Μια πολιτική που αποτέλεσε έναν από τους κύριους άξονες της εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησής μας. Και υλοποιήθηκε, σε μια πρώτη φάση, από το Σχέδιο Αθηνά. Η πολιτική αυτή ήταν απόρροια της ανάγκης του συνολικού εξορθολογισμού του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας. Και της συνάρμοσής του με ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο για τη χώρα. Υπό την έννοια αυτή, η δημιουργία του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής από τη συγχώνευση των δύο ΑΤΕΙ, του Πειραιά και της Αθήνας, είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι το λογικό βήμα μετά την ομοσπονδοποίηση των δυο ΑΤΕΙ που είχε φέρει το Σχέδιο Αθηνά. Με τη δική μας πολιτική όμως, στη δεύτερη φάση του σχεδίου, θα προέκυπτε από τη συγχώνευση ένα ισχυρό ανώτατο τεχνολογικό ίδρυμα όχι ένα πανεπιστήμιο.

Η δική μας πολιτική είχε στόχο την αναβάθμιση του ρόλου και του κύρους των ΑΤΕΙ και της δυαδικής εκπαίδευσης. Για να αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος στον νέο αναπτυξιακό χάρτη της χώρας. Για τον λόγο αυτόν αναδιοργανώσαμε τα προγράμματα σπουδών τους σε πέντε κύκλους. Δίνοντας έμφαση σε γνωστικά αντικείμενα που άπτονται της τεχνολογικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης. Και συγχωνεύσαμε 85 τμήματα, καταργώντας γνωστικά αντικείμενα που απλώς αντέγραφαν αυτά των Πανεπιστημίων υποβαθμίζοντας τα ΑΤΕΙ σε δεύτερης ταχύτητας Πανεπιστήμια. Η λογική αυτή αποσκοπούσε στη δημιουργία ενός εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού για να αποκτήσει η χώρα ένα νέο παραγωγικό μοντέλο. Η λογική της κυβέρνησης φαίνεται να είναι διαφορετική. Κινείται μάλλον προς την υποβάθμιση των ΑΤΕΙ και την τελική απορρόφησή τους από τα Πανεπιστήμια. Είναι μια λογική που λογοδοτεί σε ένα ξεπερασμένο μοντέλο κρατισμού και στη διόγκωση του δημόσιου τομέα. Είναι το μοντέλο που χρεοκόπησε τη χώρα.

Η ίδια λογική ακολουθείται στην εξαγγελία ιδρύσεως Νομικής στην Πάτρα. Ποια λογική υπαγορεύει ότι η χώρα με τόσους άνεργους δικηγόρους χρειάζεται μια τέταρτη νομική σχολή και μάλιστα στην περιφέρεια; Εάν υπήρχε τέτοια ανάγκη, που δεν υπάρχει, η λογική υπαγορεύει ότι η σχολή αυτή θα έπρεπε να ιδρυθεί στο κέντρο και όχι στην περιφέρεια. Η Αττική φιλοξενεί τον μισό πληθυσμό της Ελλάδας, αλλά μόνο τη μια από τις τρεις νομικές σχολές. Καθώς η κρίση δυσκολεύει τη φοίτηση εκτός εστίας, τα περισσότερα παιδιά, μέσω των μεταγραφών, προσπαθούν να γυρίσουν στην Αθήνα. Επιπλέον, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο υπήρχε ήδη ένα γενικό τμήμα δικαίου με έτοιμο δυναμικό να στελεχώσει μια νομική σχολή. Το καταργήσαμε απορροφώντας τους καθηγητές στα άλλα τμήματα, ακριβώς επειδή η χώρα δεν χρειάζεται τέταρτη νομική σχολή.

Η κυβέρνηση δυστυχώς λειτουργεί χωρίς σχέδιο, με αποσπασματικές εξαγγελίες υπό τη μορφή πυροτεχνημάτων.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Το πρώτο νομοσχέδιο της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά κατατέθηκε στη Βουλή, τον Αύγουστο του 2012, από τον γράφοντα. Στο νομοσχέδιο αυτό του Υπουργείου Παιδείας θεσπιζόταν για πρώτη φορά η ηλεκτρονική ψηφοφορία. Με ένα διεθνώς πιστοποιημένο πληροφοριακό σύστημα. Το σύστημα ΖΕΥΣ. Η ηλεκτρονική ψηφοφορία δεν καταργούσε τον παραδοσιακό τρόπο ψηφοφορίας με κάλπη. Τον συμπλήρωνε. Σε περίπτωση, που η εκλογή με κάλπη είχε καταστεί αδύνατη, μετά και τη δεύτερη αποτυχημένη προσπάθεια, ο νομοθέτης έδινε το δικαίωμα εκλογής με ηλεκτρονική ψηφοφορία.

Με τη θέσπιση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας διασφαλίσαμε το εκλογικό δικαίωμα στις εκλογές οργάνων των ΑΕΙ. Εκλογές που παρεμπόδιζε με τη βία μια οργανωμένη μειοψηφία. Οι εκλογές έγιναν και Συμβούλια εξελέγησαν. Και ο νόμος-πλαίσιο (νόμος Διαμαντοπούλου) που είχε ψηφίσει η Βουλή του 2009 με ευρεία πλειοψηφία, αλλά παρέμενε ανεφάρμοστος, επιτέλους εφαρμόστηκε.

Ο κ. Μπαλτάς έρχεται, σήμερα, να καταργήσει την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Οι ευθύνες του και οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι βαρύτατες. Γιατί, όπως έγραψε πρόσφατα ο έγκριτος συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος «Πάνω απ’ όλα, όμως, λησμονεί ο εμπνευστής της σχολιαζόμενης κατάργησης ότι η ηλεκτρονική ψηφοφορία καθιερώθηκε ως απάντηση στη βία που απροσχημάτιστα, επί χρόνια, ασκούσαν την ημέρα των εκλογών ορισμένες φοιτητικές παρατάξεις – με τη συμπαράσταση των γνωστών εξωπανεπιστημιακών – οι οποίες «εξαφάνιζαν» αυθαίρετα τις κάλπες, διακόπτοντας με το «έτσι θέλω» την εκλογική διαδικασία… Ήταν, δηλαδή, μια ευφυής απάντηση στην άσκηση της βίας, που διασφάλιζε το αδιάβλητο των διαδικασιών, η απάντηση της δημοκρατίας στην ωμή αυθαιρεσία.»

Με την ηλεκτρονική ψηφοφορία το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές οργάνων των ΑΕΙ ξεπέρασε το 80%. Πράγμα που δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν. Ο κ. Μπαλτάς έρχεται να καταργήσει την ηλεκτρονική ψηφοφορία τη στιγμή που το ΣτΕ απέρριψε κάθε ένσταση εναντίον της. Έρχεται να την καταργήσει όταν πολλές χώρες διεθνώς την έχουν καθιερώσει στις βουλευτικές εκλογές (πχ Φιλανδία, Ολλανδία). Η κυβέρνηση έρχεται να καταργήσει την ηλεκτρονική ψηφοφορία αντί να επεκτείνει την εφαρμογή της και σε άλλα πεδία για να αυξήσει τη συμμετοχή του πολίτη στις εκλογικές διαδικασίες.

Η κατάργηση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας είναι άλλη μια θεσμική υποχώρηση του κράτους δικαίου. Γιατί είναι προσκλητήριο στις δυνάμεις του ανορθολογισμού, και της διάλυσης στα ΑΕΙ. Να «εξαφανίζουν» και πάλι τις κάλπες, να διαλύουν τις δημοκρατικές διαδικασίες ισχυριζόμενοι ότι το κάνουν στο όνομα κάποιας πλειοψηφίας. Με την ηλεκτρονική ψηφοφορία οι δυνάμεις αυτές αποκαλύφθηκαν, μετρήθηκαν, και περιθωριοποιήθηκαν. Ήταν μια οικτρή μειοψηφία. Τώρα, ο κ. Μπαλτάς τους ξαναδίνει την ευκαιρία να φιμώσουν την πλειοψηφία. Του κάνω έκκληση να το ξανασκεφτεί.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”