Η κυβερνώσα αριστερά έχει απωλέσει το ηθικό πλεονέκτημα, το οποίο αυθαίρετα η ίδια είχε απονείμει στον εαυτό της. Το έχει καταλάβει και ο τελευταίος πολίτης. Χρόνια στο περιθώριο της ιστορίας απολάμβανε το προνόμιο της ηθικολογίας και της καταγγελίας των πάντων. Εκ του ασφαλούς. Αρχή, όμως, άνδρα, και γυνή θα προσέθετα, δείκνυσι. Κι αυτό που βλέπουμε πόρρω απέχει από αυτό που μας έλεγαν ότι είναι. Αποδεικνύονται κυνικοί εξουσιαστές χωρίς ηθικές αναστολές.

Το χειρότερο, όμως, δεν είναι ότι στερούνται των ουμανιστικών μοραλιστικών αξιών του διαφωτισμού η του χριστιανισμού, που αποτέλεσαν τον χάρτη για την ενάρετη συμπεριφορά και τελείωση του ατόμου. Αυτό είναι κυρίως δικό τους πρόβλημα και δευτερευόντως της πολιτείας και του κοινωνικού συνόλου.

Το χειρότερο είναι ότι δεν διαθέτουν το άθροισμα των δυνατοτήτων εκείνων που είναι αναγκαίες για την προώθηση των συμφερόντων της πολιτείας και του κοινωνικού συνόλου. Δεν διαθέτουν virtu.

Ο Αριστοτέλης θεωρούσε τη πολιτεία ένα φυσικό σώμα, καταδικασμένο, όπως όλα τα πλάσματα της γης, να φθείρεται με τη πάροδο του χρόνου. Το ανάχωμα στη φθορά μιας πολιτείας είναι οι ενάρετοι ικανοί ηγέτες και οι καλοί νόμοι. Αργότερα, ο Μακιαβέλι και οι θεωρητικοί του raison d’etat οριοθέτησαν το πρότυπο του ικανού ηγέτη με την έννοια της virtu. Τις αρετές, τη βούληση, και τη προσήλωση για τη προώθηση του κοινού καλού. Του εθνικού συμφέροντος. Μια πολιτική ηθική που μπορεί να αποκλίνει από τις ουμανιστικές μοραλιστικές αξίες του διαφωτισμού η του χριστιανισμού. Μόνο όμως στο όνομα της προώθησης του κοινού καλού. Όπως χαρακτηριστικά έγραφε ο Μακιαβέλι, εάν ηγέτες με virtu εμφανίζονταν κάθε δέκα χρόνια στην ιστορία της Ρώμης, η πόλη δεν θα είχε διαφθαρεί και δεν θα είχε παρακμάσει.

Και από την άλλη πλευρά οι νόμοι. Τα ordini. Οι ουσιώδεις κανόνες της εσωτερικής οργάνωσης κάθε πολιτείας. Το σύνολο κανόνων που θέσπισε ο Σόλων στην Αθήνα, ο Λυκούργος στη Σπάρτη, ο Ρωμύλος και ο Νουμάς στη Ρώμη. Που επέτρεψαν στις πόλεις τους για πολλά χρόνια να ζήσουν με ευημερία και ελευθερία. Στο θεσμικό οικοδόμημα και η θρησκεία εντάσσεται ως ένα σύστημα αξιών απαραίτητο για να προτάσσουν οι πολίτες το κοινό καλό από το ατομικό όφελος. Η τήρηση της θρησκευτικής διδασκαλίας έγραψε ο Μακιαβέλι είναι απαραίτητη για να διατηρηθεί σώα μια πολιτισμένη κοινότητα. Και μπορεί να συνδράμει στο μεγαλείο της δημοκρατίας.

Η έξοδος από την παρακμή που βιώνει η χώρα μας προϋποθέτει ένα νέο κύκλο ενάρετων ηγετών και την αναθεώρηση του εκφυλισμένου θεσμικού οικοδομήματος της μεταπολίτευσης. Σε τίποτα από τα δύο δεν μπορούν να είναι χρήσιμοι οι σημερινοί κυβερνώντες.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Έχουμε την υψηλότερη ανεργία νέων στην Ευρώπη. Έχουμε μια διαρροή νέων ανθρώπων σε χώρες του εξωτερικού (brain drain) χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Και τι κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Επιβραβεύει την ανομία και την ατιμωρησία. Δίνοντας τη δυνατότητα σε υπαλλήλους με παράνομους τίτλους να παραμείνουν στο δημόσιο. Με μια απόφαση πρόκληση για τις στρατιές των πτυχιούχων ανέργων. Με μια απόφαση ύβρη κατά των επιτυχόντων σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ που παραμένουν αδιόριστοι.

Η άσκηση της πολιτικής στην αριστοτελική της εκδοχή έχει και παιδαγωγική αποστολή. Αλλιώς εκπίπτει σε ένα στείρο εξουσιασμό. Αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ. Για το ΣΥΡΙΖΑ η εξουσία είναι αυτοσκοπός. Ασκούν ανενδοίαστα ταξική πολιτική γιατί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μπετονάρουν «φιλικές ομάδες» του εκλογικού σώματος. Με ωμή πελατειακή λογική. Ο Κυρίτσης μιλάει ανερυθρίαστα για συνειδητή επιλογή να επιβαρυνθούν όσοι ψήφισαν «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα του Ιουλίου. Κατ’ αυτούς ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε το Σεπτέμβριο για να μετακυλήσει όσο μπορεί το βάρος στους «μενουμευρωπαίους». Να τιμωρήσει, δηλαδή, «τις κατά τεκμήριο εύπορες κοινωνικές ομάδες, που έδωσαν τα μεγαλύτερα ποσοστά στις δυνάμεις του «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα και τα χαμηλότερα ποσοστά στο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου». Ταξική, τιμωρητική, και βαθειά διχαστική πολιτική.

Έβαλαν, τάχα μου, κόκκινες γραμμές για να μη μειωθούν μισθοί και συντάξεις. Για να προστατεύσουν τους «πελάτες τους». Τους δημόσιους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους. Να στηρίξουν αυτούς πάνω στους οποίους στηρίζονται, όπως είπε και ο Πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής. Εξαπατώντας τους βεβαίως. Γιατί μειώνουν έμμεσα και τα δύο με την φοροκαταιγίδα που επέβαλαν. Φορολογώντας ακόμη και τον αέρα που αναπνέουμε. Και μετά, για να προλάβουν τις αντιδράσεις επιδόθηκαν σε αντιπολίτευση του εαυτού τους. Λέγοντας ότι η αύξηση του ΦΠΑ είναι εγκληματική και αντισυνταγματική.

Αναρριχήθηκαν στην εξουσία αυταπατώμενοι κι εξαπατώντας και κυβερνούν ψευδόμενοι διχάζοντας. Τι κι αν ο δόλος συνιστά αδικοπραγία στην πολιτική. Και μαζί με τη βία είναι πράξεις ζωώδεις και ανάξιες για μια κοινωνία δικαίου, κατά τον Κικέρωνα. Η απέχθεια τους για ουμανιστικές μοραλιστικές αξίες της πολιτικής, όπως εντιμότητα, δικαιοσύνη, μετριοπάθεια είναι προφανείς.

Πολιτεύονται ως μαθητευόμενοι μακιαβελιστές. Virtu γι’ αυτούς δεν είναι αρετή. Είναι το άθροισμα των μέσων που δίνει τη δυνατότητα στον ηγεμόνα να εξουσιάζει. Και μετέρχονται κάθε μέσου για την επίτευξη του μόνου στόχου τους. Της εξουσίας. Μόνο που κατά το Μακιαβέλι τα μέσα καθαγιάζονται όχι στο βωμό μιας ηγεμονίας με μοναδικό στόχο το προσωπικό όφελος αλλά για το «raison d’ etat». Tο κοινό καλό, το κοινωνικό συμφέρον. Αυτοί, όμως, βλάπτουν το κοινωνικό συμφέρον προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία. Αδέξιοι μακιαβελιστές.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”