Προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω την ιδεολογία των κυβερνώντων. Και ομολογώ ότι δυσκολεύομαι. Από τη μια, ουσιαστικά, καταργούν τα αταξικά σχολεία της αριστείας. Τα πρότυπα σχολεία. Σχολεία δημόσια και αξιολογημένα, προσβάσιμα στα παιδιά που θέλουν να προοδεύσουν αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε σε καλά ιδιωτικά σχολεία.

Έρχονται να αλλάξουν πάλι τα πάντα στην παιδεία. Όλα αυτά που κάναμε με διακομματική συναίνεση τα τελευταία χρόνια. Και ας αφήσουμε όλα τα άλλα. Αλλάζουν το σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων. Ξανά. Φέρνουν πάλι τα πάνω κάτω στα σχολεία και δημιουργούν υποψηφίους δυο ταχυτήτων.

Πετάνε την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών στα σκουπίδια και θεσμοθετούν την εκλογή των διευθυντών από τους συλλόγους διδασκόντων. Είναι αριστερή πολιτική όλα αυτά;

Καταργούν τα προνόμια των βουλευτών. Ποια προνόμια δηλαδή; Τα απολύτως αναγκαία για να ασκήσει ένας αιρετός εκπρόσωπος το λειτούργημά του. Θέλουν δηλαδή τους βουλευτές ζήτουλες στις πόρτες των συμφερόντων ή το βουλευτικό αξίωμα ταξικό προνόμιο. Δεν είναι σύμπτωση ότι οι μόνοι που συναίνεσαν μαζί τους ήταν κάποιοι πορφυρογέννητοι. Προφανώς αυτοί δεν χρειάζονται τα μέσα για να ασκήσουν τα καθήκοντα τους. Τα κληρονόμησαν. Γεννήθηκαν με ένα ασημένιο κουταλάκι στο στόμα τους. Είναι όμως αριστερή πολιτική αυτή;

Κατάργησαν ουσιαστικά την αστυνόμευση. Έδειξαν μια απερίγραπτη ανοχή στις καταστροφές στη Νομική και στα Εξάρχεια. Γιατί, όπως είπαν, η αντιεξουσιαστική βία είναι πολιτικό φαινόμενο. Τώρα θα ανοίξουν και τις φυλακές για να τις αποσυμφορήσουν. Οι δε παράνομοι μετανάστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι στο κέντρο. Και σε αυτήν την υποχώρηση του νόμου και της τάξης οι έχοντες και κατέχοντες θα προφυλαχθούν. Από σεκιουριτάδες, υψηλούς φράχτες και κάμερες. Ο απλός πολίτης όμως, πως; Είναι αριστερή πολιτική αυτή;

Δίνουν έμφαση στον άνθρωπο κρατούμενο, θέλουν να κάνουν διάλογο με τους κουκουλοφόρους. Δίνουν έμφαση στα δικαιώματα τρομοκρατών, παραβατικών, παράνομων μεταναστών. Και με τον απλό νομοταγή πολίτη τι γίνεται; Τι γίνεται με τον πολίτη που εκχώρησε το δικαίωμα της αυτοδικίας προκειμένου να ζήσει ειρηνικά σε μια κοινωνία, όπου το κράτος διασφαλίζει την ευταξία, την ισονομία και τη δημοκρατία. Τι έχουν να πουν σε αυτόν τον πολίτη. Είναι αριστερή η πολιτική τους;

Δυο μήνες τώρα αντί να κυβερνήσουν κατασκευάζουν ενόχους, τα βάζουν με φίλους, εταίρους και συμμάχους και μας απομονώνουν διεθνώς. Μας οδηγούν όχι μόνο σε ανθρωπιστική κρίση αλλά τελικά και σε εθνική κρίση. Είναι αριστερή πολιτική αυτή;

Η απάντηση είναι όχι. Είναι ένα περίεργο κράμα λαϊκισμού και περιθωριακής νοοτροπίας. Εμποτισμένο από τη νοοτροπία της αριστερής αριστοκρατίας των σαλονιών. Που δείχνει, με όλους τους τρόπους και σε όλους τους τόνους, τη γοητεία που της ασκεί η εξουσία.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”