Η χώρα βολοδέρνει. Με μια κυβέρνηση εγκλωβισμένη στην υλοποίηση ενός προγράμματος που υπέγραψε αλλά δεν πιστεύει. Οι ιδεοληψίες της καταστρέφουν ότι απέμεινε από την οικονομική δραστηριότητα. Ιδεολογία και ψηφοθηρία της απαγορεύουν να προχωρήσει σε περικοπή δαπανών και σε ένα γενναίο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Έτσι αυξάνουν συνεχώς τους φόρους διαλύοντας το επιχειρείν και οδηγώντας την κοινωνία στη φτωχοποίηση. Η χώρα βυθίζεται σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης, ανεργίας και φόρων.

Η ζημιά στην οικονομία είναι μεγάλη και η κληρονομιά που αφήνει πίσω της κυβέρνηση είναι στη κυριολεξία καμένη γη.

Ακόμη, όμως, κι αν τα τείχη της οικονομικής μας δυσανεξίας μπορεί να ξεπεραστούν, η ζημιά που κάνει η κυβέρνηση στο θεσμικό οικοδόμημα της δημοκρατίας είναι πολύ πιο σοβαρή. Οι ωμές παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη, και οι απέλπιδες προσπάθειες να χειραγωγήσει την πληροφόρηση, και τα απομεινάρια του τραπεζικού συστήματος, οδηγούν σε θεσμικό κατήφορο. Για πρώτη φορά από το 1974, όπως επεσήμανε ο αρχηγός της ΝΔ από τη ΔΕΘ, τίθεται ζήτημα ποιότητας της δημοκρατίας μας.

Χειρίζονται όλα τα θεσμικά ζητήματα με καθεστωτική νοοτροπία και μοναδική επιδίωξη την παραμονή τους στην εξουσία. Το έκαναν με την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Η πολιτική τους δεν είχε τίποτα το μεταρρυθμιστικό. Ούτε οι μεγάλες περιφέρειες έσπασαν ούτε άλλαξε ο τρόπος εκλογής των βουλευτών. Έφεραν την απλή αναλογική με μοναδικό στόχο να δυσκολέψουν τη πορεία της ΝΔ προς την εξουσία. Τι κι αν το αντίτιμο μπορεί να είναι η ακυβερνησία και το βάθεμα της κρίσης. Αρκεί να παραμείνουν ρυθμιστές σ´ένα κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο. Ο ανομολόγητος στόχος τους ήταν η πολιτική τους επιβίωση.

Χειρίστηκαν τη συνταγματική αναθεώρηση, τη κορυφαία πολιτειακή διαδικασία, με τρόπο πρόχειρο και καιροσκοπικό. Προτείνοντας ένα σύμφυρμα ευκαιριακών και επιπόλαιων μεταβολών. Μόνο και μόνο για να αλλάξουν τη πολιτική ατζέντα.

Στο τομέα της πληροφόρησης έστησαν μια διαδικασία καζίνο για τις τηλεοπτικές άδειες. Με τον αντισυνταγματικό εξοβελισμό του ΕΣΡ, τον αυθαίρετο περιορισμό του αριθμού των αδειών, και τον Πρωθυπουργό να προδικάζει δημόσια την απόφαση του ΣΤΕ. Καμιά ασφαλιστική δικλείδα για την ποιότητα και την ανεξαρτησία της ενημέρωσης. Μια διαδικασία που παραπέμπει σε καθεστώτα ολοκληρωτικού τύπου.

Η εξαχρείωση του δημόσιου διαλόγου και ο ευτελισμός του Κοινοβουλίου έχουν πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις. Οι συνεχείς πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, και τα πολυσέλιδα νομοσχέδια-κουρελού έχουν μετατρέψει την κοινοβουλευτική διαδικασία σε απλή διεκπεραίωση.

Η ανοχή της κυβέρνησης στους μπαχαλάκηδες και τους καταληψίες, στη παραβατικότητα και την ανομία, διαποτίζει τη κοινωνία και διαβρώνει το κράτος δικαίου.

Στο λυκόφως της εξουσίας της, η κυβέρνηση συμπεριφέρεται τριτοκοσμικά μετατρέποντας τα πολιτικά της αδιέξοδα σε θεσμικά και εθνικά αδιέξοδα.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Από το 1940 εως τα τέλη της δεκαετίας του 1950 η Αμερική βίωσε μια εκτροπή. Ο φόβος για πιθανή κομμουνιστική διείσδυση σε αμερικανικά ιδρύματα και οργανισμούς, (the red scare) οδήγησε σε μια παρέκκλιση από τους νόμους και το σύνταγμα των ΗΠΑ. Ο παροξυσμός του γερουσιαστού Τζόζεφ Μακάρθυ οδήγησε σε μια βιομηχανία κατασκευής κατηγοριών και ενόχων στη βάση ιδεολογικών ψυχώσεων. Δημιουργήθηκε έτσι ένα κλίμα καχυποψίας και διώξεων που δηλητηρίασε την αμερικανική κοινωνία, κατέστρεψε ανθρώπους και σημάδεψε ανεπανόρθωτα τη νεότερη αμερικανική ιστορία.

Η Ελλάδα βιώνει σήμερα ένα παρόμοιο κλίμα. Μια νεοαριστερή κυβέρνηση ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς της με την ιστορία και τις πολιτικές της ερινύες. Η άνοδος της στην εξουσία είναι προιόν της συγκυρίας και όχι της νεκρανάστασης των ιδεών της. Και το γνωρίζει. Αδυνατεί να κυβερνήσει και προσπαθεί να ελέγξει.

Προσπαθεί να ελέγξει την ενημέρωση. Ψήφισε ένα νόμο για το τηλεοπτικό τοπίο που ελάχιστα συνάδει με την ανεξαρτησία της ενημέρωσης και την προστασία του πλουραλισμού. Μεταφέροντας αρμοδιότητες για την αδειοδότηση των καναλιών από το ΕΣΡ στον υπουργό. Και μετά τη γενική κατακραυγή, τις μετέφερε στη Βουλή, δηλαδή, στην κυβερνητική πλειοψηφία.

Έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα που οδήγησε στην καταδίκη δημοσιογράφων που τόλμησαν να εκφράσουν διαφορετική άποψη από τη δική τους. Θέλουν να ελἐγξουν το τοπίο των δημοσκοπήσεων. Προφανώς γιατί δεν επιβεβαιώνουν την πολιτική τους κυριαρχία. Προσπαθούν να ελέγξουν τις ανεξάρτητες αρχές. Έφτασαν να ψηφίσουν τροπολογία με την οποία κατ ουσίαν χειραγωγούν τη σύνθεση της επιτροπής ανταγωνισμού.

Επιχειρούν να χειραγωγήσουν τη δικαιοσύνη. Η συζήτηση στη Βουλή ήταν ενδεικτική για την απαξίωση της διάκρισης των εξουσιών από τον ίδιο το Πρωθυπουργό. Και μια ωμή παρέμβαση στη λειτουργία της δικαιοσύνης. Έφτασαν να νομιμοποιήσουν τη χρήση στοιχείων από υποκλοπές. Οι οποίες κατά περίεργο τρόπο δημοσιοποιούνται σε ΜΜΕ ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και οι εμπλεκόμενοι καταδικάζονται δια της δημοσιοποιήσεως καταργώντας κάθε έννοια του τεκμηρίου της αθωότητος.

Έχουν οργιάσει με τις τοποθετήσεις ημετέρων, κολλητών, και συγγενών στο δημόσιο. Τόσο που η πρώτη φορά αριστερά να ισοδυναμεί με εξ εφόδου κατάληψη του δημοσίου.

Δεν νομοθέτησαν κανένα ουσιαστικό μέτρο που να ενισχύει τη διαφάνεια και το δημοκρατικό έλεγχο. Κόπτονται δήθεν για τη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά και τη μόνη φορά που ζήτησαν τη γνώμη τους δια δημοψηφίσματος την αγνόησαν επιδεικτικά. Μιλάνε εκ μέρους του λαού αλλά παρέφθειραν ό,τι γνήσιο και πραγματικά λαϊκό. Δεν ενδιαφέρονται να κυβερνήσουν. Ενδιαφέρονται να ελέγξουν τη δημόσια σφαίρα, να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη για να διαιωνίσουν την παραμονή τους στην εξουσία. Λενινιστικές νοοτροπίες, σταλινικές πρακτικές. Καληνὐχτα και καλή μας τύχη.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”