Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της παράταξης. Ιστορικά, οι περισσότερες εκλογές αρχηγού της κεντροδεξιάς είχαν το στοιχείο της ανατροπής. Και λειτούργησαν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ως εφαλτήριο για την επιστροφή στην εξουσία. Το αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής είχε προϊδεάσει για την τελική έκβαση της αναμέτρησης. Δύο ήταν τα στοιχεία, που κυριάρχησαν. Κεντροδεξιά, και όχι αμιγώς δεξιά, πολιτική πλατφόρμα και ανανέωση. Στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη οι ψηφοφόροι της ΝΔ πρόκριναν τον υποψήφιο που μπορεί να συγκεράσει και τα δύο. Όπως, επίσης, τον υποψήφιο που εξέφρασε καλύτερα τις δυνάμεις του Ναι του δημοψηφίσματος. Απέναντι στον λαϊκισμό αριστεράς η δεξιάς προέλευσης.

Για να ξαναγίνει η ΝΔ πλειοψηφική στην κοινωνία, ο νέος αρχηγός πρέπει να αντιμετωπίσει με επιτυχία τρεις προκλήσεις.Ιδεολογική σύνθεση. Η ΝΔ συνθέτει δύο ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα. Το συντηρητισμό και τη παράδοση που προέρχεται από το Λαϊκό κόμμα. Και τον φιλελευθερισμό που προέρχεται από το κόμμα των φιλελευθέρων και τα κόμματα του κεντρώου χώρου. Ο ιδρυτής της κατόρθωσε να καταστήσει την ΕΡΕ, αρχικά, και τη ΝΔ, στη συνέχεια, πλειοψηφικά κόμματα γιατί συνέθεσε τα δυο. Ενσωμάτωσε με επιτυχία τα στοιχεία της ελληνικής παράδοσης σε ένα μεταρρυθμιστικό πλαίσιο ορθολογικών δημοκρατικών θεσμών και δομών. Γεφυρώνοντας το μεταρρυθμιστικό πρόταγμα με τα συντηρητικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Και συνδυάζοντας την ελευθερία με την κοινωνική δικαιοσύνη. Το ίδιο πέτυχε και ο Κώστας Καραμανλής το 2004. Όποτε η ΝΔ έχασε την ισορροπία της γέρνοντας προς τη μια η την άλλη πολιτική κατεύθυνση έχασε και μέρος της δύναμης της. Πολιτικής και εκλογικής. Η επίτευξη της πολιτικής και ιδεολογικής σύνθεσης και ισορροπίας είναι το πρώτο στοίχημα του νέου αρχηγού.

Η οργανωτική ανασυγκρότηση. Σήμερα, οι συνθήκες απαιτούν ένα κόμμα με ορθολογικές και δημοκρατικές δομές. Που δεν θα βασίζεται στο χάρισμα του εκάστοτε ηγέτη η σε μια δράκα στενών συνεργατών. Ένα κόμμα με όργανα με θητεία. Και με συλλογικά όργανα που λειτουργούν. Ένα κόμμα που θα παράγει ιδέες και πολιτικές. Που όλοι και όλα θα αξιολογούνται. Ένα κόμμα σύγχρονο, ανοιχτό, δημοκρατικό, συμμετοχικό.

Αξιόπιστο πρόγραμμα. Η ΝΔ δεν μπορεί να υιοθετήσει τη πολιτική του ώριμου φρούτου αναμένοντας τη νομοτελειακή φθορά του αντιπάλου. Χρειάζεται να αρθρώσει ένα συνολικό εθνικό σχέδιο για την ανασύνταξη της χώρας. Που θα δείξει το δρόμο της εξόδου από την κρίση αλλά θα σκιαγραφήσει και το όραμα για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα. Αυτές οι τρείς προκλήσεις μπορούν και πρέπει να απαντηθούν μέσα από ένα ουσιαστικό συνέδριο αρχών και θέσεων.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Η εκλογή αρχηγού της ΝΔ γίνεται σε μια εποχή που η χώρα είναι βυθισμένη στη μεγαλύτερη και βαθύτερη κρίση της μεταπολεμικής τουλάχιστον ιστορίας της. Τα αίτια αυτής της κρίσης ήταν ορατά ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ´80. Η κυριαρχία ενός αριστερόστροφου λαϊκισμού σε επίπεδο διανόησης, ο κομματισμός στη λειτουργία του κράτους, και μια περισσότερο παρασιτική και λιγότερο παραγωγική οικονομία. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την αναβολή αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών σε κρίσιμους τομείς, όπως το ασφαλιστικό, η παιδεία, το σύστημα υγείας, από το φόβο του πολιτικού κόστους, μας έφεραν στο σημείο μηδέν. Η μεγάλη διεθνής κρίση μας βρήκε απροετοίμαστους και ευάλωτους και τα αποτελέσματα είναι ήδη γνωστά.

Σ´αυτό το περιβάλλον η εκλογή αρχηγού στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης παύει να είναι μια εσωτερική κομματική διαδικασία. Και αποκτά ευρύτερη πολιτική και εθνική σημασία. Η μαζική συμμετοχή της πρώτης Κυριακής δείχνει την ανθεκτικότητα της απήχησης της ΝΔ στην κοινωνία. Της απήχησης των ιδεών της. Των ιδεών της ελευθερίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης, και της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. Δείχνει, όμως, και κάτι άλλο. Ότι μεγάλος αριθμός πολιτών πιστεύει ότι η ΝΔ είναι ο πολιτικός φορέας που μπορεί να αποτελέσει πόλο συσπείρωσης ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Που μπορεί να προχωρήσουν αποφασιστικά στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για να βγει ο τόπος από την κρίση. Αναχαιτίζοντας το κύμα του νεολαϊκισμού που βάζει σε κίνδυνο τις κατακτήσεις της κοινωνίας αλλά και την προοπτική της. Το ζητούμενο είναι η διεύρυνση της απήχησης αυτής για να καταστεί και πάλι η ΝΔ πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία.

Για να συμβεί αυτό η ΝΔ πρέπει να απαλλαγεί από τον διαχειριστικό κυβερνητισμό, δηλαδή την τακτική που περιορίζεται στην ανάληψη, τη διαχείριση και τη νομή της εξουσίας. Και στην προκειμένη περίπτωση την απλή διαχειριστική υλοποίηση των μνημονιακών επιταγών. Η ΝΔ θα πρέπει να αρθρώσει αξιόπιστες πολιτικές προτάσεις για τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Ένα συνολικό εθνικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού της εθνικής μας οικονομίας, την αναμόρφωση του πολιτικού μας συστήματος, και την ανασύνταξη της κοινωνίας. Να δείξει το δρόμο της εξόδου από την κρίση αλλά να σκιαγραφήσει και το όραμα για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα.

Αυτό προϋποθέτει ένα κόμμα ανοιχτό, δημοκρατικό, συμμετοχικό. Με τα συλλογικά όργανα να λειτουργούν, και το δημοκρατικό διάλογο να ανθεί. Ένα κόμμα που παράγει πολιτική και ιδέες. Αξιολογεί ανθρώπους και πολιτικές.

Είναι ανάγκη να υπάρξει μια ιστορική τομή, με την προώθηση της νέας γενιάς των ικανών στελεχών. Και μια ηγεσία που θα δώσει νέο όραμα, νέα πνοή, νέο αφήγημα.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”