Ο Κλάους Ρέγκλινγκ επιβεβαίωσε σε ομιλία του στον Economist το κόστος από το πισωγύρισμα της χώρας το 2015. Το 2015 ανακόπηκε η έξοδος από την ύφεση, ακυρώθηκε η είσοδος στην ποσοτική χαλάρωση και η έξοδος στις αγορές. Μαζί ανακόπηκε και το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων. Η προηγούμενη κυβέρνηση, παρά τα όποια λάθη και αδυναμίες, είχε φέρει θετικά αποτελέσματα τόσο στο δημοσιονομικό σκέλος όσο και στο σκέλος των μεταρρυθμίσεων.

Η ανακοπή αυτής της πορείας και η επιμονή σε λανθασμένες και ανέφικτες επιλογές οδήγησαν σε μια καταστροφική διαπραγμάτευση που κόστισε στη χώρα πολλά δισεκατομμύρια. Πολλές μεταρρυθμίσεις της προηγούμενης κυβέρνησης ξηλώθηκαν και η κοινωνία μπολιάστηκε με έναν ακραίο λαϊκισμό. Καλλιεργήθηκαν φρούδες ελπίδες με ψεύτικες υποσχέσεις. Η τεράστια απόσταση προεκλογικών εξαγγελιών και κυβερνητικών έργων έχει οδηγήσει την κυβέρνηση σε ένα θέατρο σκιών. Ένα παιχνίδι καθυστερήσεων με τους έξω για να διαπραγματευτούν με τους μέσα. Με το κομματικό τους ακροατήριο και την εκλογική τους πελατεία.

Καθυστέρησαν στην αποδοχή ιδιοκτησίας του προγράμματος, καθυστερούν στην υλοποίηση μεταρρυθμίσεων, καθυστερούν στην ολοκλήρωση των αξιολογήσεων. Αυτή η συνεχής καθυστέρηση μπορεί να τους επιτρέπει την ομαλή πολιτική τους μετάλλαξη αλλά βλάπτει σοβαρά τη χώρα. Αυξάνει την αβεβαιότητα σε εγχώριους και εξωχώριους επενδυτές και φέρνει ασφυξία στην πραγματική οικονομία. Επιβαρύνει τα δημοσιονομικά μεγέθη και επιβραδύνει την έξοδο από την ύφεση. Η καθυστέρηση ολοκλήρωσης της τελευταίας αξιολόγησης είναι ιδιαίτερα αδικαιολόγητη. Αφού, κατά δική τους παραδοχή, γνώριζαν ότι δεν επρόκειτο να πετύχουν κάτι για το χρέος.

Τα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής είναι εμφανή πλέον σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας του πολίτη. Η χώρα κόντεψε να πνιγεί από τα σκουπίδια γιατί η κυβέρνηση υποσχόταν να μονιμοποιήσει τους συμβασιούχους με τη διαδικασία των επαναλαμβανόμενων συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Πράγμα που γνὠριζε ότι δεν μπορεί να συμβεί γιατί αντίκειται στο Σύνταγμα. Δεύτερον, έχει δεσμευτεί στο μνημόνιο για ένα συγκεκριμένο αριθμό συμβασιούχων για το δημόσιο, τον οποίο έχει υπερβεί κατά πολύ.

Στον τομέα της δημόσιας τάξης τα πράγματα είναι χειρότερα. Η κυβέρνηση βρέθηκε ανάμεσα στη νόμιμη επιλογή μιας κοινωνικής ομάδας να διαδηλώσει σε έναν χώρο και στην εικαζόμενη αντίδραση ομάδων που σφετερίζονται αυτόν το χώρο. Αντί να δημιουργήσει συνθήκες ομαλής διεξαγωγής αυτής της διαδήλωσης επέλεξε να την απαγορεύσει. Παραδίδοντας, με τον τρόπο αυτό, μια ιστορική περιοχή στους σφετεριστές της. Αυτό στέλνει λάθος μηνύματα και δημιουργεί ένα αίσθημα ανασφάλειας στους πολίτες.

Αλλά και η διολίσθηση της κυβέρνησης σε συνεχείς παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη αντιστρατεύεται την διάκριση των εξουσιών, το κράτος δικαίου και, τελικά, το δημόσιο συμφέρον.

Στα οικονομικά, με την «περήφανη διαπραγμάτευση», η κυβέρνηση πήγε τη χώρα πίσω. Στα θεσμικά τα πράγματα εξελίσσονται ακόμα χειρότερα.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”