«Eις την ζωήν όλων των εθνών υπάρχουν στιγμαί που επιβάλλουν έξαρσιν ηθικήν και εθνικήν. Kαι τας στιγμάς αυτάς ακριβώς ζη σήμερον η χώρα μας. Με στηρίζει όμως η πεποίθησις ότι και αι μεγαλύτεραι δυσχέρειαι μπορούν να αντιμετωπισθούν με την επιστράτευσιν όλων των δυνάμεων και των αρετών του Έθνους. Η ομόνοια, η σύμπνοια, η συναδέλφωσις αποτελούν εθνικήν επιταγήν. Είναι επίσης αυτήν την ώραν εθνική επιταγή η σωφροσύνη, η ψυχραιμία, η συνειδητοποίησις των ευθυνών».
Αναλαμβάνοντας τις τύχες της χώρας μετά την πτώση της δικτατορίας και την κυπριακή τραγωδία, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκατέστησε την εθνική ενότητα. Δημιούργησε ένα νέο πολιτικό φορέα και ένα νέο καταστατικό χάρτη για τη χώρα. Έδωσε το όραμα της ένταξης στην ΕΟΚ. Οι πληγές επουλώθηκαν, η κοινοβουλευτική δημοκρατία εδραιώθηκε, ο νέος κύκλος της μεταπολίτευσης άνοιξε. Μια συντεταγμένη πορεία στη διάρκεια της οποίας πετύχαμε πολλά.
Η χώρα σήμερα βρίσκεται στο ναδίρ. Η οικονομία της έχει καταστραφεί. Το κύρος της έχει πληγεί. Το πολιτικό σύστημα έχει απονομιμοποιηθεί. Η κοινωνική συνοχή έχει διαρραγεί. Βρισκόμαστε μπροστά σε δυο επιλογές. Η πρώτη είναι να αναλωθούμε σε ένα κυνήγι μαγισσών. Όλοι εναντίον όλων. Να διολισθήσουμε στο διχασμό, το εμφυλιοπολεμικό κλίμα, την αποσύνθεση. Η άλλη επιλογή είναι να κλείσουμε τον κύκλο της παρακμής και της καταστροφής. Να ανοίξουμε τον κύκλο της ανασυγκρότησης. Η λύση είναι μια. Η κινητοποίηση όλων των δυνάμεων του έθνους και η δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ανασυγκρότησης. Που θα στηριχθεί από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις του Κοινοβουλίου για να υλοποιήσει τη Συμφωνία. Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις της αντιπολίτευσης έχουν επιδείξει υψηλό αίσθημα εθνικής ευθύνης. Υιοθετώντας μια στάση διαμετρικά αντίθετη από τη στάση που επέδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ είτε ως αντιπολίτευση είτε ως κυβέρνηση.
Όσο πιο αποφασιστικά και γρήγορα προχωρήσουμε, τόσο πιο γρήγορα θα αποκατασταθεί η ομαλότητα, θα λειτουργήσει η οικονομία, θα έρθει η ανάπτυξη, και θα αποκατασταθεί η κοινωνική συνοχή. Αλλά πρέπει να πάμε και ένα βήμα παραπέρα. Να βάλουμε το πλαίσιο και τους πυλώνες για τη μακροπρόθεσμη ανάκαμψη μέσα από την ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού της χώρας. Ο Πρωθυπουργός έχει την αποκλειστική και ιστορική ευθύνη. Από τις αποφάσεις του θα κριθούν όλα. Πρέπει να κλείσει τα αυτιά του στις σειρήνες του διχασμού και της κατασκευής ενόχων προκειμένου να καλυφθούν τα λάθη που διεπράχθησαν. Και φέρουν τη σφραγίδα του και της κυβέρνησής του. Να σφυρηλατήσει την εθνική ενότητα και να βαδίσει το δρόμο της δημιουργίας. Να διορθώσει πορεία. Μήπως μπορέσει τουλάχιστον να αποκαταστήσει, έστω και μερικώς, τη ζημία που υπέστη η χώρα. Η ιστορία θα κρίνει.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”