Αυτές τις ημέρες ολοκληρώνονται οι πανελλαδικές εξετάσεις των απόφοιτων των Λυκείων για εισαγωγή στα ΑΕΙ. Εξετάσεις (όπως και του 2020) που έχουν επηρεαστεί και από τα προβλήματα που δημιούργησε η πανδημία. Επιπλέον, για τους απόφοιτους του 2021 οι όροι εισαγωγής στα ΑΕΙ άλλαξαν μόλις τον Φεβρουάριο, ενώ πάγια πολιτική στο παρελθόν αποτελούσε οι όποιες αλλαγές στο σύστημα εισαγωγής να ισχύουν από την εισαγωγική τάξη του Λυκείου.

Το νέο σύστημα επιχειρεί να βάλει φραγμό στην είσοδο υποψηφίων στα ΑΕΙ με πολύ χαμηλή επίδοση, ακόμη και με 4 στα 20.  Επί ΣΥΡΙΖΑ οι μαθητές προάγονταν στο Λύκειο με Γ.Μ.Ο. 9,5. Μετά τη«διόρθωση»  προάγονται τώρα με 10, ενώ οι μαθητές στο Γυμνάσιο προάγονται με Μ.Ο. τουλάχιστον 13! Το πρόβλημα, όμως , της ποιοτικής αναβάθμισης ενός Λυκείου ήσσονος προσπάθειας, απαιτεί μια ευρύτερη και ολιστική μεταρρύθμιση.

Την περίοδο 2012-2014 δημιουργήσαμε ένα εξορθολογισμένο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ παράλληλα με ευρείες αλλαγές στο Λύκειο με στόχο τη βελτίωση των μαθησιακών αποτελεσμάτων: Καθιερώσαμε για πρώτη φορά  την Τράπεζα Θεμάτων για την εξάντληση της διδακτέας ύλης  από τους καθηγητές σε όλη την επικράτεια και την αποφυγή δημιουργίας μαθησιακών κενών στους μαθητές. Καθιερώσαμε τη βάση του 10 στη Γλώσσα και τα Μαθηματικά για την προαγωγή των μαθητών. Καθιερώσαμε κατευθύνσεις στις Β΄ και Γ΄ τάξεις. Αυξήσαμε τις ώρες διδασκαλίας για τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα, και ενισχύσαμε τα μαθήματα Γενικής Παιδείας. Καθιερώσαμε τον υπολογισμό των βαθμολογιών όλων των τάξεων  (με συγκεκριμένο εξορθολογισμό αντικειμενικότητας) για την εισαγωγή  στην Ανώτατη εκπαίδευση. Καθιερώσαμε σύστημα ουσιαστικής αξιολόγησης παντού κ.ά. Τα περισσότερα από αυτά γκρεμίστηκαν από τις επόμενες αντιμεταρρυθμίσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Το σχολείο, όμως, του 21ου αιώνα καλείται να διαδραματίσει τον πιο σύνθετο και απαιτητικό ρόλο που είχε ποτέ και  η ευελιξία και προσαρμογή του  στις νέες πραγματικές συνθήκες και απαιτήσεις είναι θέμα ατομικής προόδου και εθνικής επιβίωσης. Απαιτείται εθνικός σχεδιασμός για να αντιμετωπιστούν οι χρονίζουσες αγκυλώσεις και στρεβλώσεις του εκπαιδευτικού μας συστήματος.  Και είναι εθνικά αναγκαία, όσο ποτέ, η υπέρβαση των κομματικών και συνδικαλιστικών αγκυλώσεων και η δημιουργία πολιτικής συναίνεσης σε βασικές πολιτικές στον χώρο της παιδείας. Εύχομαι κάθε επιτυχία στους εξεταζόμενους.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στο portal: www.anatropinews.gr στις 24-06-2021

Αδιάβλητες μεν, αλλά αναξιόπιστες χαρακτήρισε τις Πανελλαδικές Εξετάσεις ο υπουργός Παιδείας. Προσθέτοντας, όμως, ότι δεν μπορεί να τις καταργήσει αύριο. Και ότι χρειάζεται έναν ορίζοντα τριών ετών. Μόλις είχε απονομιμοποιήσει έναν θεσμό που δεν είναι σε θέση να αντικαταστήσει. Λόγια του αέρα δηλαδή. Που όμως σπέρνουν σύγχυση και αβεβαιότητα στους μαθητές και αποδιοργανώνουν τον προγραμματισμό των νοικοκυριών. Πέραν του γεγονότος ότι η πλήρης κατάργηση των Εισαγωγικών και αδύνατη είναι, αλλά και λανθασμένη. Κάποιας μορφής τυποποιημένη αδιάβλητη πανελλαδική εξέταση πρέπει να αποτελεί ένα από τα κριτήρια αξιολόγησης των υποψηφίων για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες με τα λεγόμενα aptitude tests.

Το δεύτερο σχόλιο του υπουργού είχε να κάνει με το Λύκειο. Το λύκειο πάει, μαράθηκε, έχει τελειώσει, μας είπε ο υπουργός. Αυτό όμως που δεν μας εξήγησε είναι γιατί η κυβέρνησή του ξήλωσε μια συγκροτημένη μεταρρύθμιση που αναζωογονούσε το Λύκειο. Που νομοθέτησε και εφάρμοσε η κυβέρνησή μας (Ν.4186/2013).

Αν το Νέο Λύκειο που φτιάξαμε είχε γλυτώσει την καταστροφική μανία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θα είχε ήδη αποδώσει καρπούς. Η μεταρρύθμιση που φέραμε εφάρμοσε την αξιολόγηση ύστερα από 32 χρόνια. Εισήγαγε την Τράπεζα Θεμάτων με στόχο την εξάντληση της διδακτέας ύλης σε όλα τα σχολεία της επικράτειας. Αύξησε τις ώρες διδασκαλίας των εκπαιδευτικών κατά δύο ώρες. Αναμόρφωσε το ωρολόγιο πρόγραμμα. Επανέφερε τη βάση του 10 στη Γλώσσα και τα Μαθηματικά. Εισήγαγε το μάθημα του πρότζεκτ, της ερευνητικής μεθοδολογίας δηλαδή, όχι μόνο στο Λύκειο αλλά και στο Γυμνάσιο. Για να αλλάξει η μαθησιακή διαδικασία από την παπαγαλία στην έρευνα. Και επανέφερε τον θεσμό των προτύπων δημόσιων σχολείων με εξετάσεις. Η μεταρρύθμιση αυτή, απόρροια πολυετούς εθνικού διαλόγου, βασιζόταν στο τρίπτυχο «αριστεία, αξιολόγηση, αυστηροποίηση». Αντικαθιστούσε το σχολείο της ήσσονος προσπάθειας, της εύκολης πρόσβασης και ακώλυτης προαγωγής με ένα δημόσιο σχολείο υψηλών απαιτήσεων, ένα Λύκειο με παιδευτική αυτονομία και αυτοτέλεια. Επαναφέροντας, σταδιακά, το κέντρο βάρους της μαθησιακής διαδικασίας από τα φροντιστήρια πίσω στα σχολεία.

Το ίδιο έγινε και με το Επαγγελματικό Λύκειο. Όπου εφαρμόσαμε τον θεσμό της μαθητείας, συνδέοντας τον χώρο της επαγγελματικής εκπαίδευσης με τις επιχειρήσεις. Εξασφαλίζοντας στους μαθητευόμενους επιμίσθιο και τις ασφαλιστικές τους εισφορές.

Όλα αυτά οι ομόσταβλοι προκάτοχοι του σημερινού υπουργού τα γκρέμισαν. Πρόχειρα, χωρίς μελέτη, χωρίς πρόγραμμα. Επιστρέφοντας σε εύκολες λαϊκιστικές λύσεις που οδηγούν στην ημιμάθεια και μετά στην ανεργία. Μετά το γκρέμισμα ο σημερινός υπουργός μιλάει για συναίνεση στον χώρο της παιδείας. Είναι μια κάποια πρόοδος. Μόνο που συναίνεση δεν μπορεί να σημάνει έκπτωση από τις αξίες της αριστείας, και της αξιολόγησης. Που ήταν στον πυρήνα της μεταρρυθμιστικής μας πολιτικής.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”