Η κυβέρνηση, έστω και με καθυστέρηση, προσχώρησε στη λογική των συγχωνεύσεων των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας. Μια πολιτική που αποτέλεσε έναν από τους κύριους άξονες της εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησής μας. Και υλοποιήθηκε, σε μια πρώτη φάση, από το Σχέδιο Αθηνά. Η πολιτική αυτή ήταν απόρροια της ανάγκης του συνολικού εξορθολογισμού του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας. Και της συνάρμοσής του με ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο για τη χώρα. Υπό την έννοια αυτή, η δημιουργία του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής από τη συγχώνευση των δύο ΑΤΕΙ, του Πειραιά και της Αθήνας, είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι το λογικό βήμα μετά την ομοσπονδοποίηση των δυο ΑΤΕΙ που είχε φέρει το Σχέδιο Αθηνά. Με τη δική μας πολιτική όμως, στη δεύτερη φάση του σχεδίου, θα προέκυπτε από τη συγχώνευση ένα ισχυρό ανώτατο τεχνολογικό ίδρυμα όχι ένα πανεπιστήμιο.

Η δική μας πολιτική είχε στόχο την αναβάθμιση του ρόλου και του κύρους των ΑΤΕΙ και της δυαδικής εκπαίδευσης. Για να αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος στον νέο αναπτυξιακό χάρτη της χώρας. Για τον λόγο αυτόν αναδιοργανώσαμε τα προγράμματα σπουδών τους σε πέντε κύκλους. Δίνοντας έμφαση σε γνωστικά αντικείμενα που άπτονται της τεχνολογικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης. Και συγχωνεύσαμε 85 τμήματα, καταργώντας γνωστικά αντικείμενα που απλώς αντέγραφαν αυτά των Πανεπιστημίων υποβαθμίζοντας τα ΑΤΕΙ σε δεύτερης ταχύτητας Πανεπιστήμια. Η λογική αυτή αποσκοπούσε στη δημιουργία ενός εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού για να αποκτήσει η χώρα ένα νέο παραγωγικό μοντέλο. Η λογική της κυβέρνησης φαίνεται να είναι διαφορετική. Κινείται μάλλον προς την υποβάθμιση των ΑΤΕΙ και την τελική απορρόφησή τους από τα Πανεπιστήμια. Είναι μια λογική που λογοδοτεί σε ένα ξεπερασμένο μοντέλο κρατισμού και στη διόγκωση του δημόσιου τομέα. Είναι το μοντέλο που χρεοκόπησε τη χώρα.

Η ίδια λογική ακολουθείται στην εξαγγελία ιδρύσεως Νομικής στην Πάτρα. Ποια λογική υπαγορεύει ότι η χώρα με τόσους άνεργους δικηγόρους χρειάζεται μια τέταρτη νομική σχολή και μάλιστα στην περιφέρεια; Εάν υπήρχε τέτοια ανάγκη, που δεν υπάρχει, η λογική υπαγορεύει ότι η σχολή αυτή θα έπρεπε να ιδρυθεί στο κέντρο και όχι στην περιφέρεια. Η Αττική φιλοξενεί τον μισό πληθυσμό της Ελλάδας, αλλά μόνο τη μια από τις τρεις νομικές σχολές. Καθώς η κρίση δυσκολεύει τη φοίτηση εκτός εστίας, τα περισσότερα παιδιά, μέσω των μεταγραφών, προσπαθούν να γυρίσουν στην Αθήνα. Επιπλέον, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο υπήρχε ήδη ένα γενικό τμήμα δικαίου με έτοιμο δυναμικό να στελεχώσει μια νομική σχολή. Το καταργήσαμε απορροφώντας τους καθηγητές στα άλλα τμήματα, ακριβώς επειδή η χώρα δεν χρειάζεται τέταρτη νομική σχολή.

Η κυβέρνηση δυστυχώς λειτουργεί χωρίς σχέδιο, με αποσπασματικές εξαγγελίες υπό τη μορφή πυροτεχνημάτων.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Η φετινή εκπαιδευτική χρονιά αρχίζει με τους χειρότερους οιωνούς. Κυρίως γιατί η παιδεία, περισσότερο από κάθε άλλο τομέα κυβερνητικής πολιτικής, έχει γίνει το πειραματόζωο της ιδεοληψίας, της προχειρότητας, και της διαχειριστικής ανικανότητας αυτής της κυβέρνησης. Η παιδεία είναι ο τομέας που με πείσμα και πάθος προωθούν τον κοινωνικό μετασχηματισμό που ονειρεύονται. Δοκιμάζοντας τις συνταγές του παρελθόντος που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό χάλι. Στην ακόμα χειρότερη εκδοχή τους.

Διαλύουν τη δημόσια παιδεία και σοβιετοποιούν την ιδιωτική. Κατήργησαν τα πρότυπα σχολεία και αποδομούν την έννοια της αριστείας φέρνοντας την ισοπέδωση και τον εξισωτισμό προς τα κάτω. Εξοστράκισαν από το εκπαιδευτικό σύστημα κάθε έννοια αξιολόγησης.

Κατέστρεψαν το νέο λύκειο καταργώντας τη τράπεζα θεμάτων, και τη βάση του 10 στη γλώσσα και τα μαθηματικά. Μείωσαν τις ώρες των αρχαίων και του πρότζεκτ που θα απάλλασε τη μαθησιακή διαδικασία από τη στείρα παπαγαλία. Και για να θυμίσουν ότι είναι αριστεροί καταργούν και το μάθημα των θρησκευτικών. Για να αντιμετωπίσουν τα κενά των εκπαιδευτικών στα σχολεία μειώνουν τις ώρες των μαθημάτων. Γιατί δεν τολμούν να αυξήσουν τις ώρες των εκπαιδευτικών όπως κάναμε εμείς.

Και αποπροσανατολίζουν και εμπαίζουν τις οικογένειες υποσχόμενοι ότι θα καταργήσουν τις πανελλαδικές εξετάσεις.

Στη τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι πρόδηλη η ιδεοληψία που χαρακτηρίζει τις επιλογές τους και ωμές οι παρεμβάσεις τους. Αντιτάχθηκαν εξ αρχής λυσσαλέα στο θεσμό των Συμβουλίων των Ιδρυμάτων. Διαλύοντας τις διαδικασίες των εκλογών. Με την ηλεκτρονική ψηφοφορία που θεσμοθέτησα νικήσαμε τους μπαχαλάκηδες και εκλέξαμε τους αρίστους. Διακεκριμένους επιστήμονες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που προσέδωσαν κύρος στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας. Μετά και τις βελτιώσεις που κάναμε στο νόμο, αποσαφηνίζοντας τις αρμοδιότητες Συμβουλίων και πρυτανικών αρχών, ο θεσμός λειτούργησε ευεργετικά για τα Ιδρύματα. Τώρα οδηγούν τους αρίστους στην έξοδο και ξαναφέρνουν τους μπαχαλάκηδες. Γιατί έτσι φαντασιώνεται η κουλτούρα τους τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Γαλατικά χωριά. Με μπαχαλάκηδες και αιώνιους φοιτητές.

Ο νόμος 4009 προέβλεπε ότι μέχρι το 2014 τα Ιδρύματα θα έπρεπε να έχουν ξεκαθαρίσει τα μητρώα τους από τους ανενεργούς φοιτητές. Όπως γίνεται σε όλα τα Ιδρύματα των ανεπτυγμένων κοινωνιών. Και επειδή η Πολιτεία δεν πρέπει να είναι ανάλγητη αλλά να λαμβάνει υπόψιν της τη κοινωνική πραγματικότητα, από το 2012 μέχρι το 2014 νομοθετήσαμε εμβόλιμες εξεταστικές. Δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε όσους, για οποιονδήποτε κοινωνικό λόγο, είχαν διακόψει τις σπουδές τους να μπορέσουν να τις ολοκληρώσουν. Ένα ποσοστό ανενεργών φοιτητών άδραξε την ευκαιρία και ολοκλήρωσε η ολοκληρώνει τις σπουδές του. Ένα μεγάλο ποσοστό, όμως ανενεργών φοιτητών δεν ανταποκρίθηκε. Για ποιο λόγο πρέπει οι φοιτητές αυτοί να παραμένουν ενεργοί μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και ο υπουργός του γνωρίζουν. Αντίθετα με τα όσα υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, αιώνιοι φοιτητές σημαίνει κόστος για τον έλληνα φορολογούμενο, υποβάθμιση του κύρους των ΑΕΙ, και πληθωρισμό της αξίας των πτυχίων τους.

Δυστυχώς για το τόπο, η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης μας οδηγεί στη φτωχοποίηση. Η πολιτική της στη παιδεία, όμως, μας οδηγεί σε αξιακή ερήμωση και βαθιά πολιτισμική υπανάπτυξη.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Η κυβέρνηση, με τις ιδεοληψίες της, οδηγεί τη χώρα σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης, αποεπένδυσης και φτωχοποίησης. Η καταστροφή, όμως, που συντελείται στο χώρο της παιδείας είναι βιβλική και δύσκολα αναστρέψιμη. Δεν είναι μόνο η διάλυση μιας συνολικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Είναι και η αποδόμηση της πρωτόγνωρης, και εθνικά ευεργετικής, διακομματικής συναίνεσης, που είχαμε επιτύχει. Γιατί ήταν μεγάλο κεκτημένο για τη χώρα ότι το ΠΑΣΟΚ εγκατέλειψε το λαϊκισμό και συναίνεσε στην επαναφορά της αριστείας και της αξιολόγησης που εκείνο είχε καταργήσει τη δεκαετία του ’80. Το ΠΑΣΟΚ δια της Διαμαντοπούλου έφερε ένα νόμο-τομή για τη διοίκηση των ΑΕΙ που η ΝΔ ψήφισε, και εγώ ως υπουργός εφάρμοσα, αφού χρειάστηκε να θεσμοθετήσω την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Ο νόμος Διαμαντοπούλου συνοδεύτηκε από το Σχέδιο Αθηνά. Που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε επί υπουργίας μου και παραμένει η πρώτη και μόνη ουσιαστική πολιτική εξορθολογισμού του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας. Με τη συγχώνευση 134 τμημάτων και 4 Πανεπιστημίων και ΤΕΙ καθώς και τον εξορθολογισμό των γνωστικών πεδίων των Τεχνολογικών Ιδρυμάτων της χώρας. Και την ολοκλήρωση της εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης όλων των τμημάτων και των περισσοτέρων ιδρυμάτων. Όλα αυτά τα κατήργησαν. Ακύρωσαν, ουσιαστικά, τα Συμβούλια Ιδρυμάτων, και επανέφεραν το άσυλο της παρανομίας και τους αιώνιους φοιτητές.

Αλλά δεν είναι μόνο η τριτοβάθμια εκπαίδευση. Φτιάξαμε ένα Νέο Γενικό Λύκειο (4186/2013) με παιδευτική αυτονομία και αυστηροποίηση του συστήματος προαγωγής. Ενισχύοντας τα μαθήματα γενικής παιδείας και θεσμοθετώντας την τράπεζα θεμάτων, την εισαγωγή στα ΑΕΙ με βάση την επίδοση και στα τρία χρόνια του Λυκείου, τη βάση του 10 στη γλώσσα και τα μαθηματικά, και τη μείωση των μαθημάτων των πανελλαδικών σε 4. Αλλάξαμε τη μαθησιακή διαδικασία με την εισαγωγή του μαθήματος του project. Και επαναφέραμε την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και τα πρότυπα. Όλα αυτά αποτέλεσαν μια ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση. Απόρροια πολυετούς εθνικού διαλόγου. Που δημιουργούσε ένα δημόσιο σχολείο υψηλών απαιτήσεων και ένα εκπαιδευτικό σύστημα που εντύπωνε μια κουλτούρα αριστείας στους νέους.

Ακύρωσαν κάθε έννοια αξιολόγησης, κάθε έννοια αριστείας, και έφεραν την ισοπέδωση προς τα κάτω. Αφού, λοιπόν, τα κατήργησαν όλα μας κάλεσαν σε διάλογο. Να συζητήσουμε τι; Προφανώς να νομιμοποιήσουμε τις αυθαιρεσίες και τις ιδεοληψίες τους.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και η διαχειριστική τους ανεπάρκεια. Τα σχολεία έχουν ακόμα κενά και ο υπουργός προχωράει στην ουσιαστική συρρίκνωση του ολοήμερου σχολείου. Γιατί; Λόγω της ανικανότητάς τους να διαχειριστούν τη διαδικασία τοποθέτησης των εκπαιδευτικών με αποτελεσματικό τρόπο. Χωρίς να υποκύπτουν σε συντεχνιακά αιτήματα.

Δυστυχώς τα παιδία δεν παίζει. «Τα παιδία καταστρέφει».

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Πρώτα έβαλαν τον Μπαλτά να τα γκρεμίσει όλα. Ό,τι μεταρρυθμιστικό είχε γίνει στη Παιδεία τα τελευταία πέντε χρόνια. Απόρροια πολυετούς εθνικού διαλόγου και προϊόν ευρείας διακομματικής συναίνεσης. Και τώρα, πάνω στα ερείπια, έρχεται ο Φίλης να εξαγγείλει νέο διάλογο. Ένα διάλογο προφανέστατα προσχηματικό. Που θα νομιμοποιήσει το αντιμεταρρυθμιστικό τους σχέδιο.

Τρείς φορές χρησιμοποίησαν την παιδεία για να ρίξουν την προηγούμενη κυβέρνηση. Το καλοκαίρι του ´13 έκαναν απεργία εν μέσω πανελλαδικών εξετάσεων. Αντιδρώντας στην αύξηση του ωραρίου. Το επόμενο φθινόπωρο υποκίνησαν τις καταλήψεις στα σχολεία. Αντιδρώντας στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Μετά, υποκίνησαν τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια. Αντιδρώντας στον οικονομικό και διοικητικό εξορθολογισμό τους. Τώρα που πήραν τη κυβέρνηση έρχονται να διαλύσουν όσα με κόπο χτίσαμε τα τελευταία χρόνια.

Ο νόμος-πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση ψηφίστηκε από τη Βουλή του 2009 με ευρεία διακομματική συναίνεση. Και εφαρμόστηκε παρά τη λυσσώδη αντίδραση τους. Παρακώλυαν αντιδημοκρατικά τη διαδικασία. Και χρειάστηκε να νομοθετήσω την ηλεκτρονική ψηφοφορία για να εφαρμοστεί ο νόμος. Και να εκλεγούν Συμβούλια προσωπικοτήτων διεθνούς εμβέλειας. Και έρχονται τώρα να καταργήσουν τα Συμβούλια, να επαναφέρουν το άσυλο της παρανομίας και τους αιώνιους φοιτητές. Και τη συμμετοχή των φοιτητών στις εκλογές διοικητικών οργάνων στα Ιδρύματα. Να επαναφέρουν, δηλαδή, τη γάγγραινα της συναλλαγής στα ΑΕΙ.

Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση νομοθετήσαμε (4186/2013) το Νέο Λύκειο, το Νέο Επαγγελματικό Λύκειο, τις Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης και το θεσμό της Μαθητείας. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, τα πρότυπα, η ενίσχυση των μαθημάτων γενικής παιδείας, η Τράπεζα θεμάτων, η εισαγωγή στα ΑΕΙ με βάση την επίδοση και στα τρία χρόνια του Λυκείου, η βάση του 10 στη γλώσσα και τα μαθηματικά, και η μείωση των μαθημάτων των πανελλαδικών σε 4 αποτέλεσαν μια ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση. Που δημιουργούσε ένα σχολείο υψηλών απαιτήσεων και όχι εύκολης πρόσβασης και προαγωγής. Ένα δημόσιο σχολείο και ένα εκπαιδευτικό σύστημα που εντύπωνε μια κουλτούρα αριστείας στους νέους. Πέρα από τις γνώσεις που τους παρέχει και τις δεξιότητες που τους καλλιεργεί. Μετατοπίζοντας, σταδιακά, το κέντρο βάρους από τα φροντιστήρια πίσω στα σχολεία. Τα ξήλωσαν όλα. Για να επαναφέρουν την κουλτούρα της ήσσονος προσπάθειας και την εξίσωση προς τα κάτω. Μας λένε ότι πρέπει να αλλάξουμε το υπόδειγμα μάθησης. «Σημασία έχει να μαθαίνω πως να μαθαίνω». Καμία αντίρρηση. Μόνο που αυτό είχε αρχίσει. Μεθοδικά και μελετημένα. Με την εισαγωγή του μαθήματος του πρότζεκτ. Της μαθησιακής διαδικασίας του ερευνητικού κύκλου δηλαδή. Τίποτα από όλα αυτά, όμως, δεν τους ενδιαφέρει. Αυτό που επιζητούν είναι η επιβολή των οπισθοδρομικών ιδεοληψιών τους. Νομιμοποιημένη μέσα από ένα διάλογο φερετζέ.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Μην τρέφουμε αυταπάτες. Η μνημονιακή τους μετάλλαξη ήταν απότοκος της εξουσιολαγνείας τους. Ο κοινωνικός μετασχηματισμός παραμένει στόχος τους. Απότοκος της αναχρονιστικής και οπισθοδρομικής ιδεοληψίας τους. Το πεδίο σύγκρουσης είναι η Παιδεία. Η νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου πήρε τη σκυτάλη από εκεί που την άφησε ο αλήστου μνήμης προκάτοχος της. Για να ολοκληρώσει την αντιμεταρρύθμιση και την καταστροφή στην παιδεία.

Απέτυχαν τα Συμβούλια των Ιδρυμάτων μας είπε ο προκάτοχος τους και ήταν έτοιμος να τα καταργήσει. Γιατί, τάχα μου, δημιουργούσαν προβλήματα λειτουργίας και δημοκρατίας. Έχουν αυτοακυρωθεί μας είπε ο σημερινός υπουργός και ετοιμάζεται να καταργήσει τις αρμοδιότητες τους. Ο καμβάς παραμένει κοινός και αναλλοίωτος από υπουργό σε υπουργό αυτής της κυβέρνησης. Δεν θέλουν την εξωστρέφεια. Δεν θέλουν τους διεθνώς διακεκριμένους ακαδημαϊκούς. Δεν θέλουν την αριστεία. Τους αρκεί η εγχώρια αυθεντία του γαλατικού μας χωριού.

Καταργούν και την ηλεκτρονική ψηφοφορία στα ΑΕΙ. Ως Υπουργός Παιδείας θεσμοθέτησα την ηλεκτρονική ψηφοφορία, τον Αύγουστο του 2012. Ήταν η αυτονόητη και νόμιμη απάντηση της δημοκρατίας στην βία που ασκούσαν οι μπαχαλάκηδες και τα γκρουπούσκουλα. Αρπάζοντας τις κάλπες και διαλύοντας τις εκλογικές διαδικασίες στα Πανεπιστήμια. Με τη θέσπιση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας διασφαλίσαμε την εφαρμογή του νόμου – πλαισίου του 2009. Που είχε ψηφιστεί από τη Βουλή με ευρεία διακομματική πλειοψηφία αλλά παρέμενε ανεφάρμοστος. Με την ηλεκτρονική ψηφοφορία έγιναν επιτέλους εκλογές και εξελέγησαν τα σημερινά Συμβούλια των Ιδρυμάτων. Με την ηλεκτρονική ψηφοφορία το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές οργάνων των ΑΕΙ ξεπέρασε το 80%. Πράγμα που δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν. Κάθε ένσταση εναντίον της απορρίφθηκε από το ΣΤΕ. Ευρωπαϊκές χώρες άλλωστε, όπως η Φιλανδία και η Ολλανδία, έχουν καθιερώσει την ηλεκρονική ψηφοφορία και στις βουλευτικές τους εκλογές.

Το ξήλωμα των Συμβουλίων και της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας υποκρύπτει βαθιά πολιτικές και ιδεολογικές σκοπιμότητες. Την παράδοση του Πανεπιστημίου στις δυνάμεις του ανορθολογισμού της οπισθοδρόμησης και της εσωστρέφειας. Στις δυνάμεις της ήσσονος προσπάθειας. Οι δυνάμεις αυτές δεν μπορούν να υπάρξουν με την αριστεία που εκπροσωπούν τα Συμβούλια. Ούτε με τη συμμετοχή που φέρνει η ηλεκτρονική ψηφοφορία.

Η ηλεκτρονική ψηφοφορία απελευθέρωσε τη δημοκρατική συμμετοχή. Και έδειξε τη γύμνια τους. Μετρήθηκαν και περιθωριοποιήθηκαν. Η κατάργηση της τους δίνει την ευκαιρία να ξαναφιμώσουν την πλειοψηφία. Να εξαφανίζουν και πάλι τις κάλπες, να διαλύουν τις δημοκρατικές διαδικασίες. Να κυβερνήσουν τα ΑΕΙ οι αυταρχικές μειοψηφίες.

Η μνημονιακή μετάλλαξη της κυβέρνησης ήταν προϊόν ανάγκης. Πήραν τα λεφτά αλλά ιδεολογικά δεν πιστεύουν τις μεταρρυθμίσεις. Το ιδεολογικό τους αποτύπωμα φαίνεται καθαρά στο ζωτικό χώρο της παιδείας. Και τρομάζει.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Το πρώτο νομοσχέδιο της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά κατατέθηκε στη Βουλή, τον Αύγουστο του 2012, από τον γράφοντα. Στο νομοσχέδιο αυτό του Υπουργείου Παιδείας θεσπιζόταν για πρώτη φορά η ηλεκτρονική ψηφοφορία. Με ένα διεθνώς πιστοποιημένο πληροφοριακό σύστημα. Το σύστημα ΖΕΥΣ. Η ηλεκτρονική ψηφοφορία δεν καταργούσε τον παραδοσιακό τρόπο ψηφοφορίας με κάλπη. Τον συμπλήρωνε. Σε περίπτωση, που η εκλογή με κάλπη είχε καταστεί αδύνατη, μετά και τη δεύτερη αποτυχημένη προσπάθεια, ο νομοθέτης έδινε το δικαίωμα εκλογής με ηλεκτρονική ψηφοφορία.

Με τη θέσπιση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας διασφαλίσαμε το εκλογικό δικαίωμα στις εκλογές οργάνων των ΑΕΙ. Εκλογές που παρεμπόδιζε με τη βία μια οργανωμένη μειοψηφία. Οι εκλογές έγιναν και Συμβούλια εξελέγησαν. Και ο νόμος-πλαίσιο (νόμος Διαμαντοπούλου) που είχε ψηφίσει η Βουλή του 2009 με ευρεία πλειοψηφία, αλλά παρέμενε ανεφάρμοστος, επιτέλους εφαρμόστηκε.

Ο κ. Μπαλτάς έρχεται, σήμερα, να καταργήσει την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Οι ευθύνες του και οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι βαρύτατες. Γιατί, όπως έγραψε πρόσφατα ο έγκριτος συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος «Πάνω απ’ όλα, όμως, λησμονεί ο εμπνευστής της σχολιαζόμενης κατάργησης ότι η ηλεκτρονική ψηφοφορία καθιερώθηκε ως απάντηση στη βία που απροσχημάτιστα, επί χρόνια, ασκούσαν την ημέρα των εκλογών ορισμένες φοιτητικές παρατάξεις – με τη συμπαράσταση των γνωστών εξωπανεπιστημιακών – οι οποίες «εξαφάνιζαν» αυθαίρετα τις κάλπες, διακόπτοντας με το «έτσι θέλω» την εκλογική διαδικασία… Ήταν, δηλαδή, μια ευφυής απάντηση στην άσκηση της βίας, που διασφάλιζε το αδιάβλητο των διαδικασιών, η απάντηση της δημοκρατίας στην ωμή αυθαιρεσία.»

Με την ηλεκτρονική ψηφοφορία το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές οργάνων των ΑΕΙ ξεπέρασε το 80%. Πράγμα που δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν. Ο κ. Μπαλτάς έρχεται να καταργήσει την ηλεκτρονική ψηφοφορία τη στιγμή που το ΣτΕ απέρριψε κάθε ένσταση εναντίον της. Έρχεται να την καταργήσει όταν πολλές χώρες διεθνώς την έχουν καθιερώσει στις βουλευτικές εκλογές (πχ Φιλανδία, Ολλανδία). Η κυβέρνηση έρχεται να καταργήσει την ηλεκτρονική ψηφοφορία αντί να επεκτείνει την εφαρμογή της και σε άλλα πεδία για να αυξήσει τη συμμετοχή του πολίτη στις εκλογικές διαδικασίες.

Η κατάργηση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας είναι άλλη μια θεσμική υποχώρηση του κράτους δικαίου. Γιατί είναι προσκλητήριο στις δυνάμεις του ανορθολογισμού, και της διάλυσης στα ΑΕΙ. Να «εξαφανίζουν» και πάλι τις κάλπες, να διαλύουν τις δημοκρατικές διαδικασίες ισχυριζόμενοι ότι το κάνουν στο όνομα κάποιας πλειοψηφίας. Με την ηλεκτρονική ψηφοφορία οι δυνάμεις αυτές αποκαλύφθηκαν, μετρήθηκαν, και περιθωριοποιήθηκαν. Ήταν μια οικτρή μειοψηφία. Τώρα, ο κ. Μπαλτάς τους ξαναδίνει την ευκαιρία να φιμώσουν την πλειοψηφία. Του κάνω έκκληση να το ξανασκεφτεί.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Τρεις φορές χρησιμοποίησαν την παιδεία για να κάνουν ρεσάλτο στην εξουσία. Την άνοιξη του ’13 υποκίνησαν την απεργία εν μέσω πανελλαδικών εξετάσεων. Το επόμενο φθινόπωρο υποκίνησαν τις καταλήψεις στα σχολεία αμέσως μετά τον αγιασμό. Μετά, υποκίνησαν τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια. Και τις τρεις απέτυχαν. Και τώρα χρησιμοποιούν την εξουσία για να κάνουν ρεσάλτο στην παιδεία.

Έρχονται να διαλύσουν όσα με κόπο χτίσαμε τα τελευταία δέκα χρόνια. Χωρίς να έχουν εντολή για αυτό. Γιατί, πολύ απλά, ούτε πρόγραμμα ούτε προτάσεις για την παιδεία είχαν παρουσιάσει στον ελληνικό λαό. Τα τελευταία χρόνια είχαμε πετύχει ευρεία συναίνεση για την ανάταξη του εκπαιδευτικού συστήματος. Σε όλες τις βαθμίδες. Με έμφαση στην αξιολόγηση και την αριστεία. Όλοι οι υπουργοί των τελευταίων χρόνων κινηθήκαμε πάνω σε αυτόν τον άξονα.

Ο νόμος-πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση (νόμος Διαμαντοπούλου) ψηφίστηκε από την τότε Βουλή με ευρεία διακομματική συναίνεση και εφαρμόστηκε παρά τη λυσσώδη αντίδρασή τους. Αυτών που τότε ήταν μειοψηφία στα πανεπιστήμια και σήμερα είναι κυβέρνηση. Παρακώλυαν αντιδημοκρατικά τη διαδικασία. Χρειάστηκε να νομοθετήσω τη διαδικασία της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για να διεξαχθούν οι εκλογές και να εκλεγούν Συμβούλια προσωπικοτήτων διεθνούς εμβέλειας. Με μαζική συμμετοχή, που έδειξε τη γύμνια τους και την αντιδημοκρατικότητά τους. Σε όλα τα ιδρύματα εξελέγησαν Συμβούλια το ’12, ’13 και νέες πρυτανικές αρχές μέχρι το τέλος του ’14. Ο νόμος τελικά εφαρμόστηκε. Και τώρα ήρθαν να τον καταργήσουν και να επαναφέρουν το άσυλο της παρανομίας και τους αιώνιους φοιτητές. Να μας πάνε πίσω στη δεκαετία του ’80.

Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση νομοθετήσαμε (4186/2013) το Νέο Λύκειο, το Νέο Επαγγελματικό Λύκειο, τις Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης και το θεσμό της Μαθητείας. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, τα πρότυπα, η ενίσχυση των μαθημάτων γενικής παιδείας, η Τράπεζα Θεμάτων, η εισαγωγή στα ΑΕΙ με βάση την επίδοση και στα τρία χρόνια του Λυκείου, η βάση του 10 στη γλώσσα και τα μαθηματικά, και η μείωση των μαθημάτων των πανελλαδικών σε 4 αποτέλεσαν μια ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση. Απόρροια πολυετούς εθνικού διαλόγου, που δημιουργούσε ένα σχολείο υψηλών απαιτήσεων και όχι εύκολης πρόσβασης και προαγωγής. Ένα σχολείο και ένα εκπαιδευτικό σύστημα που εντύπωνε μια κουλτούρα αριστείας στους νέους. Πέρα από τις γνώσεις που τους παρέχει και τις δεξιότητες που τους καλλιεργεί. Μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους από τα φροντιστήρια πίσω στα σχολεία.

Τα κατήργησαν όλα. Πρόχειρα, χωρίς μελέτη. Επαναφέρουν τις εύκολες λαϊκίστικες λύσεις, που οδηγούν στην ημιμάθεια και μετά στην ανεργία. Με ένα νομοσχέδιο κουρελού κουρελιάζουν την εκπαίδευση. Η νύχτα των κρυστάλλων για την ελληνική παιδεία.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”