Αδιέξοδα

Αδιέξοδα

Ο Πρωθυπουργός κέρδισε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Πέρασε αβρόχοις ποσίν την οβιδιακή μεταμόρφωση του σε μνημονιακό. Και διαχειρίστηκε χωρίς ουσιαστικές απώλειες την απόσχιση παλαιών συντρόφων.

Και τα κατάφερε γιατί σερφάρισε στο κύμα της απογοήτευσης της κοινωνίας. Της κόπωσης από το παλιό και της δίψας για το νέο. Διήγειρε τα σύνδρομα της θυματοποίησης του Έλληνα από το ξένο δυνάστη. Και το θυμό της κοινωνίας δίνοντας μια απονενοημένη και εκ προοιμίου χαμένη μάχη.

Παρά τη νωπή δεύτερη λαϊκή εντολή, όμως, η κυβέρνηση δείχνει σημάδια φθοράς και αποσύνθεσης. Είναι φυσικό. Γιατί στα χρόνια της αντιπολίτευσης ο Πρωθυπουργός έβαλε τον πήχυ των προσδοκιών τόσο ψηλά που τώρα είναι αδύνατον να τον περάσει.

Και τώρα ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του βρίσκονται ενώπιον των αδιεξόδων που οι ίδιοι δημιούργησαν. Με ένα μνημόνιο που ούτε μπορούν ούτε αντέχουν να εφαρμόσουν. Με ένα μνημόνιο που οι ίδιοι επέλεξαν να είναι φορομπηχτικό γιατί η επιλογή των μεταρρυθμίσεων τους προξενεί αλλεργία.

Η αναντιστοιχία λόγων και έργων είναι χαώδης. Και η κυβέρνηση προσπαθεί να διασώσει, αν διασώζεται, κάτι από τις κοινωνικές της εξαγγελίες. Οι διαπραγματεύσεις έχουν κολλήσει. Στους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας και στη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών στις 100 δόσεις. Η εκταμίευση της δόσης των 2 δις καθυστερεί. Και μαζί καθυστερεί η διαδικασία για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Κάτι που επαναφέρει το εφιαλτικό σενάριο του κουρέματος των καταθέσεων.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ένας χρόνος ακυβερνησίας έχει ξαναστείλει την οικονομία στην εντατική. Η πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν είναι αποκαλυπτική. Το χρέος σκαρφάλωσε στο 194,8%, η ανεργία στο 25%, η ύφεση στο 1,4%.

Οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν βαλτώσει, το ίδιο και οι μεγάλες επενδύσεις (Ελληνικό -Βουλιαγμένη).

Και ακόμη δεν έχουμε μπεί στα δύσκολα του τρίτου μνημονίου που συμφώνησε η κυβέρνηση, όπως η αναμόρφωση του ασφαλιστικού.

Η κατάσταση επιδεινώνεται από τη χιονοστιβάδα του προσφυγικού και την έξαρση της βίας. Όσον αφορά στο δεύτερο, η κυβέρνηση έρχεται αντιμέτωπη με το τέρας του πεζοδρομίου που εξέθρεψε ως αντιπολίτευση. Και του αντικοινοβουλευτισμού που υποδαύλισε στο όνομα του αντιμνημονιακού αγώνα.

Δεν μπορεί. Κάποιοι εχέφρονες στην κυβέρνηση θα το ξανασκέπτονται. Πόσο πιο καλά για τη χώρα και πιο εύκολα για τους ίδιους θα ήταν τα πράγματα αν δεν είχαν εκβιάσει εκλογές τον Δεκέμβριο. Η οικονομία θα έτρεχε με ρυθμούς ανάπτυξης 2,7%, η χώρα δεν θα είχε φεσωθεί με 60 δις αχρείαστου χρέους. Σιγά-σιγά θα επιστρέφαμε στη κανονικότητα. Αλλά επειδή η ιστορία δεν γράφεται με «αν», θα αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν όλα τα αδιέξοδα που δημιούργησαν και να πιουν το ποτήρι μέχρι τέλους.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”