Μια πρώιμη αποτυχία

Μια πρώιμη αποτυχία

Σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησής αποκάλυψε ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του. Ενδιαφέρον. Όχι τόσο για την επίκληση της θεωρίας της συνωμοσίας. Αυτό αποτελεί κλασσικό εργαλείο της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Όποιος πολιτικός φθάνει σε αδιέξοδα, στην Ελλάδα, επικαλείται τη συνομωσία. Η κόλαση είναι πάντοτε οι άλλοι. Το ενδιαφέρον είναι το πόσο γρήγορα έφτασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε αδιέξοδα. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι αυτό που πρόσθεσε μετά ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του. Ότι προεκλογικά είχε προβλεφθεί αυτή η κατάσταση. Και πώς να μην έχει προβλεφθεί; Οι ημερομηνίες των υποχρεώσεων για την πληρωμή λογαριασμών και την αποπληρωμή δόσεων χρεών της χώρας ήταν γνωστές σε όλους. Όλα αυτά ήταν γνωστά όταν εκβίασαν εκλογές στην κρισιμότερη περίοδο που διανύει η χώρα. Ας αφήσουμε λοιπόν τις συνομωσίες και ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα.

Σήμερα η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πρόβλημα ρευστότητας και ένα χρηματοδοτικό κενό που ή ίδια συνέβαλε στο να δημιουργηθεί και τώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Όταν σταματάς το πρόγραμμα και αρνείσαι την τελευταία αξιολόγηση, τότε δεν θα πάρεις την τελευταία δόση των 7,2 δις. Μοιραία θα έχεις πρόβλημα. Όταν προκαλείς από το φθινόπωρο αστάθεια και εκλογολογία οι επενδύσεις σταματούν και τα έσοδα βαλτώνουν. Γιατί να πληρώσουν οι πολίτες τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ όταν υπόσχεσαι ότι θα τον καταργήσεις. Μοιραία έχεις πρόβλημα. Όταν οι εκροές από τις τράπεζες έφτασαν τα 23 δις το τελευταίο τρίμηνο, μοιραία αποκτάς πρόβλημα.

Και τώρα τι γίνεται; Τώρα καλούν τις διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων και άλλων οργανισμών του δημοσίου να επενδύσουν τα ταμειακά τους διαθέσιμα για να διασφαλίσει ρευστότητα το δημόσιο. Από την άλλη, παρακαλούν την ΕΚΤ και την Τρόικα (συγγνώμη τους θεσμούς) να δώσουν μία λύση. Να αυξήσουν το πλαφόν των 15δις στις εκδόσεις εντόκων γραμματίων που προβλέπεται από το Μνημόνιο και έχει ήδη υπερκαλυφθεί.

Για να διευκολύνουν όμως την κυβέρνηση, η ΕΚΤ και οι θεσμοί, θα ζητήσουν συγκεκριμένα μέτρα. Συγκεκριμένες δεσμεύσεις για το συνταξιοδοτικό, το ΦΠΑ, την αγορά εργασίας, τις ιδιωτικοποιήσεις. Τίτλοι τέλους δηλαδή στη «δημιουργική ασάφεια».

Η κυβέρνηση λοιπόν μπορεί να μιλάει για σκληρή διαπραγμάτευση που στέφθηκε από επιτυχία. Η αλήθεια είναι ότι, από τη σκληρή αυτή διαπραγμάτευση, ούτε χρόνο κέρδισε, ούτε διευκολύνσεις πήρε. Γι’ αυτό ούτε την χρηματοδοτική ασφυξία απέφυγε ούτε την εσωτερική ανταρσία στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και στην Κεντρική Επιτροπή. Και γι’ αυτό κατέφυγε στην πάντα χρήσιμη θεωρία της συνωμοσίας.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”