“ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ”

“ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ”

Συνηθίζουμε να λέμε ότι η επιλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή να εντάξει την Ελλάδα στην Ενωμένη Ευρώπη είχε στόχο να διασφαλίσει την δημοκρατία, την ευημερία και την εθνική μας ασφάλεια. Πράγματι, μπορούμε με βεβαιότητα, σήμερα, να πούμε ότι η ιστορική αυτή επιλογή δικαιώθηκε.

Η χώρα έζησε 4 δεκαετίες απρόσκοπτης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Κάτι που από συστάσεως του ελλαδικού κράτους δεν ήταν αυτονόητο. Αλλά ζητούμενο. Έζησε μέρες ευημερίας. Από ψωροκώσταινα έγινε αναπτυγμένο κράτος της Ευρώπης. Με κοινοτικά κονδύλια, κυρίως.

Τα οποία οι κακοί εταίροι μας διοχέτευαν αφειδώς. Όπως το πακέτο Ντελόρ, το πακέτο Σαντέρ και τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα. Για να αναπτύξουμε τον παραγωγικό ιστό της χώρας μέσα στον ευρωπαϊκό καταμερισμό εργασίας. Αυτό δεν το πράξαμε.

Η ευθύνη, όμως, βαραίνει εμάς, όχι αυτούς. Διασφάλισε, τέλος, η επιλογή αυτή την άμυνα της χώρας. Κυρίως, γιατί μας ενέταξε σε μια οικογένεια κρατών και συμμαχιών που πολλαπλασίασαν την ισχύ μας και θωράκισαν την άμυνα της χώρας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τότε, την επιλογή αυτήν δεν την έθεσε σε δημοψήφισμα.

Πρώτον, γιατί είχε νωπή λαϊκή εντολή. Είχε εκλεγεί με βασική στόχευση την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Και για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ο λόγος του ήταν προαγγελία έργου. Και γιατί ήξερε την αποστολή και το χρέος ενός πραγματικού ηγέτη. Να ηγείται και όχι να άγεται.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όμως, στόχευσε και πέτυχε κάτι πολύ περισσότερο με αυτή του την απόφαση. Βαθύς και διεισδυτικός μελετητής της ελληνικής ιστορίας, ήταν γνώστης των μεγάλων προτερημάτων και των μεγάλων ελαττωμάτων του ελληνικού λαού.

Με την επιλογή του «ανήκομεν εις την Δύσιν», ανήκουμε στην Ευρώπη, πέρα από τη δημοκρατία, την ευημερία και την εθνική ασφάλεια της χώρας, επιδίωξε και κάτι πολύ μεγαλύτερο. Να δώσει στους Έλληνες το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούσαν να ξεδιπλώσουν τις αρετές τους και να τιθασεύσουν τα ελαττώματά τους.

Αυτό το πλαίσιο κανόνων, θεσμών, ορθολογισμού και ασφάλειας που κάνει τους Έλληνες να μεγαλουργούν εκτός Ελλάδος. Αυτό το πλαίσιο, που θα τους ανάγκαζε να τιθασεύσουν τα ελαττώματα που οδήγησαν στο παρελθόν το ελλαδικό κράτος σε υπανάπτυξη, θεσμική καχεξία και εθνικές συμφορές.

Αυτό το πλαίσιο διαρρηγνύεται σήμερα με αφροσύνη, από ανθρώπους που η ιστορία θα τους καταδικάσει με τα πιο μελανά χρώματα. Από ανθρώπους που δεν μπορούν να ηγηθούν, αλλά άγονται. Η επικράτηση του όχι θα σημάνει έξοδο από την Ευρώπη. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Έχουμε ιστορική ευθύνη απέναντι στις επερχόμενες γενιές. Για αυτό, την Κυριακή, θα ψηφίσουμε ναι στην Ευρώπη.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Το δημοψήφισμα του τέλους

Το δημοψήφισμα του τέλους

Δεν γνωρίζω αν είχαν σχέδιο να βγάλουν την Ελλάδα από την Ευρώπη. Το σίγουρο είναι ότι την οδηγούν εκτός Ευρώπης. Με ένα δημοψήφισμα που συνιστά εκτροπή. Το ερώτημα που θέτουν στον ελληνικό λαό είναι δημοσιονομικού ενδιαφέροντος. Γιατί αφορά την τελευταία πρόταση των Θεσμών στην διαπραγμάτευση με την Κυβέρνηση. Που φαίνεται από την ανακοίνωση της Κομισιόν ότι δεν ήταν καν η τελευταία. Και που, εν πάση περιπτώσει, αυτή τη στιγμή δεν βρίσκεται στο τραπέζι. Άρα το δημοψήφισμα, με το ερώτημα όπως έχει τεθεί, είναι άνευ αντικειμένου.

Συνεπώς, η αιτιολογική βάση της διενέργειας δημοψηφίσματός είναι πράγματι «κρίσιμο εθνικό θέμα». Μόνο που αυτό δεν αφορά το ερώτημα που θέτουν στον ελληνικό λαό. Το πραγματικό ερώτημα που de jure μπορούσαν να θέσουν, ως θέμα μείζονος σημασίας για το έθνος, και de facto πλέον θέτουν, εφόσον το κείμενο των Θεσμών δεν υπάρχει, είναι ένα. Ευρώ ή δραχμή. Η Ελλάδα εντός ή εκτός Ευρώπης.

Η Κυβέρνηση πήρε σαφή εντολή από τον ελληνικό λαό. Λύση «πάση θυσία» εντός του ευρώ. Αντ’ αυτού σκηνοθέτησε τη ρήξη στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους. Φόρτωσε τις ευθύνες για τη ρήξη σε εταίρους και δανειστές μιλώντας για ένα απαράδεκτο τελεσίγραφο. Που το φέρνει προς ψήφιση παίρνοντας θέση εναντίον του. Απευθυνόμενη στο θυμικό μιας εξουθενωμένης κοινωνίας, της ζητάει με εκκλήσεις περηφάνιας και αξιοπρέπειας να καταψηφίσει το τελεσίγραφο. Πρόκειται ουσιαστικά για την προσπάθεια υφαρπαγής μιας λαϊκής εντολής εξόδου από το ευρώ.

Εν τω μεταξύ, μέρα με τη μέρα με τις ενέργειες τους, απομακρύνουν την Ελλάδα από το ευρώ, την Ευρώπη και τη Δύση. Γιατί καταστρέφουν την οικονομία ολοσχερώς. Και θα χρειαστούν δυσβάσταχτες θυσίες για την ανάταξή της. Γιατί διαλύουν το τραπεζικό σύστημα. Και κατά τρόπο πρωτοφανή κλείνουν τις τράπεζες και επιβάλλουν capital controls. Γιατί δεν θα πληρώσουν τη δόση στο ΔΝΤ και αυτό συνιστά πιστωτικό γεγονός. Δηλαδή, πτώχευση. Και γιατί η αξιοπιστία της χώρας συνολικά έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα. Με άλλα λόγια, έχουμε ήδη καταστραφεί και είμαστε με το ένα πόδι εκτός ευρώ πριν καν φτάσουμε στο δημοψήφισμα.

Αυτήν την ύστατη ώρα μια λύση υπάρχει. Να συγκληθεί Συμβούλιο πολιτικών αρχηγών υπό τον ΠτΔ και να πεισθεί ο Πρωθυπουργός να αποσύρει την πρόταση του δημοψηφίσματος. Να συγκροτηθεί κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, προκειμένου να επιτευχθεί συμφωνία και να διασφαλιστεί η παραμονή της χώρας στην Ευρώπη και στο ευρώ. Να αποφευχθεί ο εθνικός διχασμός. Και να ορισθούν εθνικές εκλογές για το φθινόπωρο. Εδώ που φτάσαμε ή θα αποφευχθεί το δημοψήφισμα ή το δημοψήφισμα θα επισφραγίσει το τέλος της χώρας.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”