Ως απόφοιτος της Ιωνιδείου Προτύπου Σχολής θυμάμαι το θεσμό των προτύπων σχολείων όπως λειτούργησε μέχρι τη δεκαετία του ‘80. Την αίγλη αυτών των σχολείων, τις λαμπρές σταδιοδρομίες των αποφοίτων τους, τους σπουδαίους εκπαιδευτικούς που δίδαξαν σε αυτά. Την κουλτούρα αριστείας και αξιοκρατίας που εξέπεμπαν. Ο άνεμος όμως της «αλλαγής» δαιμονοποίησε την αριστεία, έφερε τη νοοτροπία της ισοπέδωσης και τελικά κατήργησε τα πρότυπα σχολεία το 1985. Μαζί με την κατάργηση της αξιολόγησης στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Το 2011 επανήλθε ο θεσμός των προτύπων πειραματικών σχολείων με το νόμο 3966. Η φιλοσοφία του συνδύαζε την αριστεία με τον πειραματισμό. Η εισαγωγή όμως παρέμενε με κλήρωση καταργώντας έτσι στην πράξη το χαρακτήρα του προτύπου σχολείου. Ως υπουργός έδωσα ιδιαίτερη βαρύτητα στην εδραίωση του θεσμού των ΠΠΣ. Με δυο νομοθετικές παρεμβάσεις αναβαθμίσαμε τη λειτουργία τους (Ν. 4072/2012 και Ν. 4186/2013). Από το σχ. έτος 2012-2013 εφαρμόσαμε την εισαγωγή των μαθητών στην Ά τάξη γυμνασίου και Ά λυκείου των ΠΠΣ με εξετάσεις. Τεστ δεξιοτήτων που δεν προϋποθέτουν απομνημόνευση, ούτε φροντιστηριακή προετοιμασία. Παρά τις τεράστιες πολιτικές αντιδράσεις που συναντήσαμε, οι αιτήσεις την επόμενη χρονιά αυξήθηκαν κατά 30% επιβεβαιώνοντας την ορθότητα της επιλογής.
Στο σχ. έτος 2012-2013 ολοκληρώσαμε την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών των ΠΠΣ με πολύ απαιτητικά κριτήρια. Οι αιτήσεις των εκπαιδευτικών για την πλήρωση θέσεων στα ΠΠΣ ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Διαψεύστηκαν έτσι οι Κασσάνδρες που προεξοφλούσαν ότι λόγω της αξιολόγησης και των αυξημένων απαιτήσεων οι εκπαιδευτικοί θα γυρνούσαν την πλάτη τους στο θεσμό.
Τον Απρίλιο του 2014 παρουσιάσαμε το σχεδιασμό για τα ΠΠΣ της Ελλάδας του 2020. Επεκτείνοντας το θεσμό και στην επαγγελματική εκπαίδευση και σχεδιάζοντας πλήρεις κάθετες δομές (νηπιαγωγείο-δημοτικό-γυμνάσιο-λύκειο) και στις 13 περιφέρειες της χώρας. Με στόχο να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο δίκτυο αριστείας σε όλη τη χώρα προσβάσιμο από όλα τα ελληνόπουλα.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ άρχισε το ξήλωμα στην Παιδεία από τα σχολεία της αριστείας. Τα κατεξοχήν «αταξικά» σχολεία. Στη σύγκρουση για τα ΠΠΣ συγκρούονται ουσιαστικά δυο νοοτροπίες. Η μία νοοτροπία οδηγεί στην Ελλάδα που δημιουργεί. Που δεν φοβάται την αξιολόγηση, την άμιλλα, την αριστεία. Μια Ελλάδα δυνατή και εξωστρεφή. Η άλλη νοοτροπία είναι αυτή που θεωρεί την αριστεία ρετσινιά. Που θέλει μια Ελλάδα χτισμένη πάνω στη νοοτροπία της ισοπέδωσης, της ήσσονος προσπάθειας. Μια νοοτροπία που επικράτησε από τη δεκαετία του ’80 και οδήγησε τη χώρα στη χρεωκοπία. Όχι τόσο την οικονομική όσο την ηθική και αξιακή χρεωκοπία. Μια νοοτροπία που πρέπει να ξεριζώσουμε οριστικά.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”