Ρεαλισμός

Ρεαλισμός

Η χώρα βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα, χωρίς συμφωνία με τους δανειστές και σε πρόγραμμα μόνο για τις επόμενες είκοσι ημέρες.

Ο Πρωθυπουργός στις προγραμματικές δηλώσεις, είπε όχι στην παράταση του Μνημονίου και ζήτησε συμφωνία-γέφυρα μέχρι τον Ιούνιο για να διαπραγματευτεί ένα νέο πρόγραμμα συνεργασίας. Κάτι που μέχρι στιγμής οι εταίροι μας απορρίπτουν κατηγορηματικά.

Πέραν αυτού, όμως, οι βασικές εξαγγελίες του Πρωθυπουργού σε πολλούς τομείς θέτουν σε αμφισβήτηση τη συνολική πολιτική της Ευρώπης. Πολιτική που οι δεκαοκτώ κυβερνήσεις, με τις οποίες θα διαπραγματευτούμε, εφαρμόζουν στις χώρες τους.

Ο Πρωθυπουργός δεν φάνηκε να απευθύνεται στους εταίρους μας. Φάνηκε ότι αισθανόταν ότι συνομιλεί με την Ιστορία. Ως επικεφαλής της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα της μόνης νεοκουμουνιστικής κυβέρνησης της Ευρωζώνης.

Μια κυβέρνησης που ήρθε όχι για να αποτελέσει τη συνέχεια, αλλά την ανατροπή.

Όχι μόνο του μνημονίου αλλά και των βασικών πυλώνων της κοινωνίας μας.

Oι περισσότερες εξαγγελίες του οδηγούν σε ένα μοντέλο κρατισμού και αντιμεταρρύθμισης με αρκετή δόση λαϊκισμού, που δοκιμάστηκε στο παρελθόν, απέτυχε και οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία. Τι αναμένουμε, λοιπόν, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;

Το τέλος της διοικητικής μεταρρύθμισης του κράτους και την επιστροφή στον κρατισμό.

Ένα νέο δόγμα για την Ασφάλεια, αριστερής κοπής, με απορρύθμιση της Αστυνομίας και της ΕΥΠ.

Στο μεταναστευτικό, άμεση απόδοση της ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών.

Στην Παιδεία ένα κίνημα αντιμεταρρύθμισης. Ξήλωμα των Συμβουλίων Διοίκησης των ΑΕΙ, επιστροφή στο εκπαιδευτικό σύστημα της ήσσονος προσπάθειας σε όλες τις βαθμίδες.

Στο φορολογικό, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και αντικατάστασή του από το Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας. Τι συνιστά Μεγάλη Ακίνητη Περιουσία; Απροσδιόριστο. Πως θα καλυφθεί το κενό των 2,6 δις από την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ; Άγνωστο.

Στα εργασιακά και στο ασφαλιστικό, ρυθμίσεις που αντίκεινται σε όλα αυτά που εφαρμόζονται στις χώρες της ευρωζώνης και οδηγούν στην ανάπτυξη και στη μείωση της ανεργίας. Επιστροφή, δηλαδή, σε ρυθμίσεις της δεκαετίας του ’80.

Στο τέλος των προγραμματικών δηλώσεων ο Πρωθυπουργός καθόρισε το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων στο φαντασιακό επίπεδο. Μίλησε για την ιστορία, την περηφάνια και την αξιοπρέπεια του λαού. Τα οποία δικαίως έθεσε ως αδιαπραγμάτευτα. Μόνο που οι κρίσιμες διαπραγματεύσεις θα γίνουν σε ένα άλλο πεδίο. Αυτό του ρεαλισμού. Και θα αφορούν δημοσιονομικά μεγέθη και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Και εκεί καλό θα είναι να προσέλθουμε με συνεκτικό και ρεαλιστικό σχέδιο. Γιατί αν πάμε με όπλο την ιστορία, την περηφάνια και την αξιοπρέπειά μας θα τα θέσουμε σε σκληρή δοκιμασία.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”