Ο εκδημοκρατισμός και η οικονομική ανάπτυξη ήταν τα προτάγματα της μεταπολίτευσης για τη μετάβαση της ελληνικής κοινωνίας σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία. Η είσοδος στην Ευρώπη επρόκειτο να λειτουργήσει ως πρόκληση και εφαλτήριο εκσυγχρονισμού.

Η χώρα πέτυχε πολλά αλλά πολλές στρεβλώσεις παρέμειναν. Τα πελατειακά δίκτυα αντί να διαλυθούν ισχυροποιήθηκαν, η δημόσια διοίκηση παρέμεινε κομματοκρατούμενη και αναποτελεσματική. Ο παραγωγικός ιστός της χώρας δεν εκσυγχρονίστηκε, ενώ αναπτύχθηκε ένας ατομικιστικός υλισμός και μια ευημερία με δανεικά. Η σύγκρουση με την πραγματικότητα ήταν αναπόφευκτη και το τίμημα για την κοινωνία βαρύ. Η εποχή των μνημονίων ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της διεθνούς οικονομικής κρίσης και των διαρθρωτικών αδυναμιών της χώρας.

Το πολιτικό σύστημα μπήκε σε περιδίνηση. Οι δυνάμεις του λαϊκισμού, της δημαγωγίας και της οπισθοδρόμησης ήρθαν στην εξουσία. Τα άκρα και το περιθώριο μπήκαν στο Κοινοβούλιο. Η Νέα Δημοκρατία συμπιέστηκε, παλινδρόμησε κάποιες στιγμές, αλλά τελικά άντεξε. Το κόμμα όμως που υπέστη, τελικά, στρατηγική και καθολική ήττα ήταν το ΠΑΣΟΚ. Η κοινωνία, σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις καταδίκασε το άλλοτε κραταιό κόμμα της μεταπολίτευσης σε πολιτική απίσχναση. Αποδίδοντάς του το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για την κρίση.

Την εβδόμη Ιουλίου άνοιξε ένας νέος πολιτικός κύκλος. Η χώρα μετά από δέκα χρόνια έχει πάλι αυτοδύναμη κυβέρνηση και έναν νέο δικομματισμό. Τα κομματικά παράγωγα της κρίσης εξαφανίστηκαν, αν και η πολιτική εκκεντρικότητα βρήκε δυο νέους εκφραστές στο Κοινοβούλιο. Στον νέο αυτό πολιτικό κύκλο, η Νέα Δημοκρατία θα είναι ο κυρίαρχος πόλος του πολιτικού συστήματος. Επικράτησε στις Ευρωεκλογές, ελέγχει τις 12 από τις 13 Διοικητικές περιφέρειες, πάνω από 200 δήμους, και έχει άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Δεν ξέρω αν ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη στρατηγική ήττα, το σίγουρο είναι ότι η Νέα Δημοκρατία έχει καταγάγει συντριπτική νίκη. Η Νέα Δημοκρατία επιβίωσε γιατί παραδοσιακά εξέφρασε τα δυναμικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, τον μεσαίο χώρο, τους νοικοκυραίους που έλεγε ο Αβέρωφ. Δεν προσέβαλε τον αξιακό συντηρητισμό τους, αλλά δεν τον εργαλειοποίησε για ψηφοθηρικούς λόγους. Παρέμεινε κόμμα πατριωτικό αλλά όχι εθνικιστικό, λαϊκό όχι λαϊκίστικο, και φιλελεύθερο αλλά κοινωνικά φιλελεύθερο. Παρέμεινε αταλάντευτα προσηλωμένο στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και στο μεταρρυθμιστικό πρόταγμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διατήρησε σχετικά υψηλά ποσοστά στις εθνικές εκλογές αλλά ηττήθηκε κατά κράτος σε τρεις αλλεπάλληλες εκλογικές διαδικασίες. Απέτυχε οικτρά στις αυτοδιοικητικές εκλογές, και στις εθνικές εκλογές έχασε σε όλες σχεδόν τις ηλικίες και τις κοινωνικο-επαγγελματικές τάξεις. Η σύνθεση της νέας κοινοβουλευτικής του ομάδας είναι ετερόκλητη, η πολιτική του ταυτότητα συγκεχυμένη. Η μετεξέλιξή του σε κεντροαριστερό κόμμα δεν θα είναι εύκολη. Θα υπάρχει πάντοτε η πίεση οπισθοδρόμησης σε μεθόδους κόμματος διαμαρτυρίας καθώς ένα κομμάτι της εκλογικής του βάσης εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται την πολιτική με όρους μπαχαλάκηδων. Καθώς η μάχη των συνιστωσών δεν θα είναι εύκολη, ο Τσίπρας θα έχει να ανέβει ένα βουνό για να μετατρέψει το ΣΥΡΙΖΑ σε κανονικό κόμμα.

Η νίκη της ΝΔ μπορεί να αποκτήσει χαρακτηριστικά πολιτικής ηγεμονίας, αν κατορθώσει να προχωρήσει στη μετάβαση σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο για τη χώρα. Τότε η χώρα θα έχει βγει οριστικά από την κρίση και θα έχει εισέλθει σε μια νέα μεταπολίτευση.

εφημερίδα: “ΤΑ ΝΕΑ”, στήλη: “ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ”

Η αφετηρία της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές βρίσκεται στη συνθηκολόγηση του καλοκαιριού του 2015. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε πολιτικά και ιδεολογικά. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς ηττήθηκε εκλογικά.

Ο συμβιβασμός και η συνθηκολόγηση, η ήττα του τρίτου δρόμου που ευαγγελιζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, μετέτρεψε το δήθεν νέο, ριζοσπαστικό και ρηξικέλευθο, σε μια παραλλαγή των κομμάτων του ‘παλαιού πολιτικού συστήματος.’ Από τότε ζούσε με δανεικό χρόνο.

Η δεύτερη ευκαιρία που πήρε από τον ελληνικό λαό, τον Σεπτέμβριο του 2015, ήταν απλά ψήφος ανοχής και αμηχανίας απέναντι στην τόσο βίαιη και γοργή διάψευση των προσδοκιών της πρώτης νωπής εντολής. Ο κ. Τσίπρας, όμως, στη μέθη της ανόδου της αριστεράς στην εξουσία αισθάνθηκε ανίκητος και άτρωτος. Κι επειδή έκτοτε δεν μεσολάβησε καμιά εκλογική διαδικασία, ο κ. Τσίπρας πίστεψε ότι μπορεί να περπατάει ακόμη και στην επιφάνεια της θάλασσας. Η ήττα των ευρωεκλογών είναι η νέμεση στην εξουσιαστική ύβρι που έδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβριο του 2014. Γιατί η εξουσιαστική βιασύνη του τον οδήγησε νομοτελειακά στη μνημονιακή φθορά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε, τελικά, γιατί μετά τη μετάλλαξή του δεν κατόρθωσε να αποβάλει τη νοοτροπία του κόμματος διαμαρτυρίας του 3%, και να πολλαπλασιάσει τα ερείσματά του στην ελληνική κοινωνία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατόρθωσε να ακολουθήσει την εξελικτική πορεία του ΠΑΣΟΚ για την ηγεμονία της Κεντροαριστεράς. Το ΠΑΣΟΚ εξέφρασε συγκεκριμένα λαϊκά και κοινωνικά αιτήματα στη μεταπολίτευση με έναν αρχηγό που είχε, πέρα από το χάρισμα, συγκρότηση, βαθειά παιδεία και οργανωτικές ικανότητες. Που δημιούργησε ένα grass root κίνημα, το οργάνωσε στους χώρους εργασίας, και το εκτίναξε από το 13% στο 48% και δεν κοίταξε ποτέ πίσω. Ακόμη και το 1989, βαλόμενος πανταχόθεν και άρρωστος ο Ανδρέας δεν έπεσε κάτω από το 40%.

Ο Τσίπρας πήρε τα ανεμομαζώματα της αντιμνημονιακής διαμαρτυρίας και με το επικοινωνιακό χάρισμα που διαθέτει τα έφερε στην εξουσία. Δεν κατόρθωσε όμως να δημιουργήσει βαθιές και μόνιμες ρίζες στην ελληνική κοινωνία γιατί αρκέστηκε σε πολιτικά αιτήματα που είναι συγκυριακά, επιφανειακά και κατά βάση οπισθοδρομικά.

Τα περισσότερα στελέχη του επέμειναν στη θέση ‘εμείς είμαστε Αριστερά δεν θέλουμε να γίνουμε Κεντροαριστερά’. Απέτυχε, έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ να εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο κόμμα της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε γιατί ενώ απέβαλε από τους κόλπους του όλα τα ακραία στοιχεία που κόντεψαν να εκτροχιάσουν τη χώρα το καλοκαίρι του 2015, δεν απέβαλε την τόσο ακραία και νοσηρή νοοτροπία τους. Τον εμπρηστικό τους λόγο, την αποστροφή τους για το νόμο και την τάξη, την εργαλειοποίηση των θεσμών, τη δαιμονοποίηση και εξόντωση των αντιπάλων, τον κυνικό μακιαβελισμό, την ακραία προσπάθεια κοινωνικού μετασχηματισμού δια της φτωχοποίησης της μεσαίας τάξης και της εξαγοράς μισθωτών και συνταξιούχων.

Κατέστρεψε τα μεσαία και πιο δυναμικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και αυτά του επιστρέφουν τον λογαριασμό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε γιατί το υποτιθέμενο νέο ξεθώριασε και πάλιωσε γρήγορα μαζί με το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, την ίδια στιγμή που η εξουσιολαγνεία προκαλούσε προβληματικές και αλλαζονικές συμπεριφορές και ανίερες συμμαχίες με γυρολόγους και λούμπεν στοιχεία της πολιτικής. Η αγοραία πελατειακή παροχολογία ήταν άλλη μια απόδειξη της πολιτικής και ιδεολογικής χρεωκοπίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε γιατί υποτίμησε τον αντίπαλό του. Η ΝΔ επικέντρωσε τη στόχευση σε ένα απλό και σταθερό αίτημα, την απαλλαγή από μια επιζήμια για τη χώρα κυβέρνηση, και επικράτησε.

Ο Πρωθυπουργός, ζαλισμένος από την ήττα, οδεύει τώρα προς εθνικές εκλογές επαναλαμβάνοντας το δίλημμα εγώ ή η ΝΔ. Μόνο που αυτό απαντήθηκε ήδη. Τώρα, απλώς θα εισπράξει την ίδια απάντηση με πολύ πιο εμφατικό τρόπο.

Ο κ. Τσίπρας διέβη τον Ρουβίκωνα και δεν υπάρχει επιστροφή.

εφημερίδα: “ΤΑ ΝΕΑ” στήλη: “ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ”