Είχαν λύσεις για όλα. Και τα μνημόνια θα έσκιζαν, και τους εφαρμοστικούς νόμους θα καταργούσαν. Και τις ισορροπίες στην Ευρώπη θα άλλαζαν. Και πέτυχαν μια τόσο καλή συμφωνία που δεν τολμούν ούτε καν να τη φέρουν στη Βουλή. Γιατί ήδη μετράνε απώλειες. Ο Μανώλης Γλέζος ζήτησε συγγνώμη εξ ονόματός τους από τον ελληνικό λαό. Ο Μηλιός μίλησε για ελλιπή και πρόχειρη διαπραγμάτευση και νεοφιλελεύθερη στροφή. Ο Μίκης παρά την επίσκεψη Τσίπρα δεν πείστηκε και έστειλε επιστολή στήριξης για το συλλαλητήριο του ΚΚΕ. Λέγοντας ότι ένα μήνα μετά τη νίκη της αριστεράς εξακολουθούν και ισχύουν προδοτικές δεσμεύσεις. Οι παλαιοί τους σύμμαχοι, οι αριστεριστές, έστησαν πορεία «κόντρα στη συμφωνία με τους θεσμούς» και στη συνέχεια τα έκαψαν στα Εξάρχεια. Στη δε συζήτηση στην κοινοβουλευτική τους ομάδα, στην «ενδεικτική ψηφοφορία», μετρήσανε καμιά εικοσαριά απώλειες.
Είχαν και λεφτά. Δεν εξηγείται αλλιώς. Γιατί ούτε την τελευταία δόση των 7,2 δις ήθελαν. Ήταν μνημονιακή υποχρέωση μας έλεγε η κ. Βαλαβάνη προεκλογικά. Και απαξιούσε. Τώρα παρακαλάει να πληρώσουμε τους φόρους για να μαζέψει τα λεφτά. Και τα 12 δις για την εφαρμογή του προγράμματος της Θεσσαλονίκης είχαν. Και τις υποχρεώσεις της χώρας καλυμμένες. Έτσι τουλάχιστον μας έλεγαν. Προεκλογικά.
Τώρα ανακάλυψαν πρόβλημα ρευστότητας και χρηματοδοτικό κενό. Και δηλώνουν ότι θα χρειαστούν μέτρα. Μόνο η αποπληρωμή των δόσεων του ΔΝΤ ανέρχεται σε 1,5 δις για τον Μάρτιο και 448 εκ. ευρώ για τον Απρίλιο. Ο Υπ. Επικρατείας δήλωσε ότι θα ζητήσουν παράταση για την αποπληρωμή των δόσεων. Ο Υπ. Οικονομικών, πιο ευρηματικός, υποστήριξε πως μπορεί η ΕΚΤ να πληρώσει το ΔΝΤ, και όχι εμείς, από τα κέρδη που έχει αποκομίσει από την αγορά των ελληνικών ομολόγων. Το ΔΝΤ, πάντως, διεμήνυσε αμέσως στην Αθήνα ότι τυχόν αθέτηση των υποχρεώσεων θα προκαλέσει πιστωτικό γεγονός.
Την ίδια στιγμή η μέγγενη σφίγγει. Η Γερμανία διαμηνύει πως αποκλείει οποιαδήποτε εκταμίευση δανειακής δόσης χωρίς την ολοκλήρωση της αξιολόγησης του προγράμματος. Και προειδοποιεί με ακύρωση της νέας συμφωνίας, ανά πάσα στιγμή, αν η κυβέρνηση δεν τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι. Πως θα καλυφθούν οι μεγαλύτερες ανάγκες που προκύπτουν από τον Ιούνιο και μετά; Προφανώς με ένα τρίτο μνημόνιο.
Ένα μήνα μετά μάθαμε τι σημαίνει «πρώτη φορά αριστερά». Πολύ νωρίς είναι η αλήθεια. Η περήφανη διαπραγμάτευση κατέληξε σε ισπανική υποχώρηση με το πιστόλι στον κρόταφο. Το δίλλημα στο βάθος της διαδρομής είναι ευδιάκριτο και αμείλικτο. Είτε χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ, είτε νέο μνημόνιο με πολύ σκληρούς όρους.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”