Οι συνομιλίες για τη συγκρότηση ενός ενιαίου κεντροαριστερού φορέα καρκινοβατούν. Και να πετύχουν, όμως, είναι αμφίβολο αν το σημερινό ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι μπορούν να αναπτύξουν αξιόλογη πολιτική δυναμική. Που θα μπορούσε να επαναπατρίσει δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και να εκφράσει μεταρρυθμιστικές δυνάμεις του κεντρώου χώρου.
Η αδυναμία αυτή μαζί με τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν ξεκάθαρα το χώρο πολιτικής και εκλογικής στόχευσης για τη ΝΔ. Η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα κριθεί εν πολλοίς από το νικητή της μάχης του κέντρου.
Η μάχη αυτή δεν θα είναι εύκολη παρά τη διαφαινόμενη φθορά της κυβέρνησης. Κι αυτό γιατί αν υπάρχει ένας τομέας που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει αξιόλογες επιδόσεις αυτός είναι ο τομέας της προπαγάνδας. Ένας καλοστημένος μηχανισμός έχει στήσει ένα καλοδουλεμένο αφήγημα. Για όλα φταίνε οι ξένοι κι οι προηγούμενοι. Η κυβέρνηση διαφωνεί με το μνημόνιο αλλά αναγκαστικά το εφαρμόζει. Γιατί οι παρόντες συσχετισμοί στην Ευρώπη δεν επιτρέπουν άλλες πολιτικές. Και όχι μόνο αυτό. Η αντίθεση της στις πολιτικές του μνημονίου και η αριστερή κοινωνική ευαισθησία της διασώζουν ότι είναι δυνατόν να διασωθεί για τα μεσαία και λαϊκά στρώματα. Σε αντίθεση με τη ΝΔ που είναι ιδεολογικά μνημονιακή, κοινωνικά ανάλγητη, νεοφιλελεύθερη και ακροδεξιά. Και μέρος του παλαιού πολιτικού συστήματος που οδήγησε τη χώρα στη κρίση. Αυτό εντυπώνεται στις μάζες με τις θεατρικές παραστάσεις των δήθεν διαπραγματεύσεων πριν από κάθε αξιολόγηση. Ή με τη δήθεν μάχη κατά της διαπλοκής και των μεγάλων συμφερόντων. Βλέπε τηλεοπτικές άδειες.
Το δεύτερο σκέλος του αφηγήματος έχει να κάνει με την αλλαγή των ευρωπαϊκών συσχετισμών. Η σημερινή ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαια πολύ πιο συστημική και κατεργασμένη απ’ότι στο ξεκίνημα. Εξού και το φλερτ με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές και η συνάντηση των ευρωπαϊκών χωρών του νότου. Η καλλιέργεια της προσδοκίας ότι οι πολιτικές της λιτότητας μπορεί ν’ αλλάξουν. Και ο έμμεσος προσεταιρισμός του ρεύματος του ευρωσκεπτικισμού.
Η πρόκληση για τη ΝΔ είναι να αρθρώσει εμπροσθοβαρή μεταμνημονιακή ρητορική. Ορθά είπε ο Μητσοτάκης ότι το μνημόνιο δεν καθορίζει το σύνολο της πολιτικής μας. Είναι μια αναγκαία συνθήκη από την οποία πρέπει να βγούμε. Αρθρώνοντας ένα αξιόπιστο σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης πάνω και πέρα από τα μνημόνια. Που θα αποκαθιστά την κακοποιημένη στον τόπο μας έννοια των μεταρρυθμίσεων. Δίνοντας της κοινωνικό πρόσημο και καταδεικνύοντας τα κοινωνικά οφέλη των μεταρρυθμίσεων. Ένα πρόγραμμα με ριζοσπαστισμό στις ιδέες αλλά μετριοπάθεια στο ύφος και το λόγο. Που θα οδηγεί τη καθημερινότητα του πολίτη στη κανονικότητα. Μόνο έτσι μπορεί να συγκροτηθεί ένα κοινωνικό πλειοψηφικό ρεύμα απέναντι στο λαϊκισμό. Αυτό είναι και το στοίχημα της ΔΕΘ και της συμφωνίας της αλήθειας.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”