Ήρθαν στην εξουσία σερφάροντας στην «ονειροχώρα» των προεκλογικών τους εξαγγελιών. Έτοιμοι να σκίσουν τα μνημόνια, να τελειώσουν την τρόικα και να μπουν θριαμβευτικά στο Βερολίνο. Ένα κόμμα διαμαρτυρίας και άρνησης ανάλαβε τις ευθύνες διακυβέρνησης σε μια στιγμή κρίσιμη για τη χώρα. Σε μια στιγμή που η επίπονη πορεία προς τη δημοσιονομική εξυγίανση και την επιστροφή στην ομαλότητα είχε αρχίσει να αποφέρει καρπούς. Χάρη στις τεράστιες θυσίες του ελληνικού λαού. Δημοσιονομική εξυγίανση, πρωτογενή πλεονάσματα, θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης. Πάνω απ’ όλα μια αίσθηση στην αγορά ότι κάτι είχε αρχίσει να κινείται. Αλλά και η ευρωπαϊκή συγκυρία διαμορφωνόταν πλέον με πιο ευνοϊκούς όρους. Το πακέτο Γιούνκερ και το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του Ντράγκι, άνοιγαν προοπτικές ανάπτυξης.
Ο Πρωθυπουργός είχε μια τεράστια ευκαιρία. Να εκμεταλλευτεί τη θετική συγκυρία και τη δημοφιλία του και να κινηθεί γοργά. Να κλείσει τη διαπραγμάτευση, να πάρει την τελευταία δόση και να δώσει ώθηση σε μια οικονομία που είχε αρχίσει να ανακάμπτει. Δεν το έπραξε. Διαπραγματευόμενος κυρίως στο εσωτερικό του κόμματός του, δέσμιος των προεκλογικών του δεσμεύσεων, αναλώθηκε σε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι. Κατασκευάζοντας εχθρούς και μιλώντας για ρήξεις. Βρίζοντας τους Γερμανούς, κάνοντας υποκλίσεις, στην κυριολεξία όμως, στους Ρώσους, και εξοργίζοντας τους Αμερικανούς. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η κυβέρνηση ξόδεψε τρεις κρίσιμους μήνες. Απώλεσε χρόνο και ερείσματα. Οι σύμμαχοι έχασαν την υπομονή τους και οι λίγοι φίλοι που μας είχαν απομείνει έγιναν εχθροί. Η χώρα ξαναγύρισε εκεί από όπου ξεκίνησε. Χάσαμε κύρος και αξιοπιστία, γίναμε κράτος παρίας, ενώ επανήλθε το εφιαλτικό σενάριο της στάσης πληρωμών και της άτακτης χρεοκοπίας. Στην πραγματική οικονομία η απόλυτη καταστροφή. Οι επενδυτές φεύγουν με την ίδια ταχύτητα που φεύγουν και οι καταθέσεις από τις τράπεζες. Η οικονομική δραστηριότητα έπεσε στο μηδέν και φτάσαμε να ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις.
Μετά από 100 ημέρες έφτασε η ώρα της αλήθειας. Ο Πρωθυπουργός απέσυρε τον Βαρουφάκη και έδωσε το σήμα για να αρχίσει η ουσιαστική διαπραγμάτευση. Από δυσμενέστερη διαπραγματευτική θέση, φυσικά, μετά από όλα αυτά. Για να κλείσει όπως-όπως μια συμφωνία στο παρά πέντε. Και τώρα αναζητούν τρόπους για να νομιμοποιήσουν τη στροφή. Ψάχνονται για δημοψηφίσματα ή για εκλογές.
Τίποτα από τα δύο δεν χρειάζονται. Η εντολή που πήραν από τον ελληνικό λαό είναι σαφής. Λύση μέσα στο ευρώ. Ενδεχομένως με καλύτερους όρους. Γιατί κατάφεραν να τον πείσουν ότι μπορούν να τους πετύχουν. Αν δεν βρουν τη λύση ή αν δεν την αντέχουν ας παραδώσουν τη σκυτάλη, όπως είπε και ο Λαφαζάνης.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”