Έκαναν πλειοδοσία υποσχέσεων και παροχών. Και τι δεν είπαν. Θα καταργούσαν τα μνημόνια, θα έδιναν πίσω τη 13η σύνταξη, θα καταργούσαν τον ΕΝΦΙΑ. Κανένα σπίτι δεν θα έβγαινε στο σφυρί. Γιατί αυτοί θα έκαναν σκληρή διαπραγμάτευση, μας είπαν. Και ήταν τόσο καλοί διαπραγματευτές, που απέρριψαν μια κακή συμφωνία και έφεραν στη θέση της ένα τέρας. Αφού εν τω μεταξύ είχαν ισχυροποιήσει τη θέση τους μέσα από ένα δημοψήφισμα. Μια συμφωνία συνθηκολόγηση άνευ όρων. Που αυξάνει τους φόρους, μειώνει τις συντάξεις, και βαθαίνει την ύφεση. Συν τα capital controls, που παραμένουν σε ισχύ. Και διαλύουν ό,τι έχει απομείνει από την οικονομική δραστηριότητα.
Μια κοινωνία εξουθενωμένη από τη λιτότητα και τις περικοπές, και μαθημένη στις εύκολες λύσεις πίστεψε τις υποσχέσεις τους. Και τους ακολούθησε. Και τώρα είναι αντιμέτωπη με τα αδιέξοδα και τη φτωχοποίηση. Η κοινωνική αναταραχή κλιμακώνεται. Γιατί δεν υπάρχει κοινωνική ομάδα που να μην πλήττεται από τα νέα μέτρα. Αυτός είναι ο λογαριασμός της εγκληματικής επιπολαιότητας τους. Και της τραγικής ανεπάρκειας τους. Και ακόμη δεν έχουμε αγγίξει το ασφαλιστικό. Η φθορά της κυβέρνησης είναι ραγδαία. Η πολιτική κυριαρχία του κ. Τσίπρα ακούγεται σαν ένα κακόγουστο ανέκδοτο. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία έχει ήδη συρρικνωθεί στους 153 βουλευτές.
Κι όλα αυτά την ώρα που το προσφυγικό οξύνεται και τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι δημιουργούν μια κρίση ασφάλειας στην Ευρώπη. Και η κυβέρνηση, δέσμια των ιδεοληψιών της στοχοποιεί τον πρώην υπουργό προστασίας του πολίτη. Αντί να διερευνήσει τις σοβαρότατες καταγγελίες του. Έσπειραν ανέμους και θερίζουν θύελλες.
Σ’αυτό το επιβαρυμένο πολιτικό περιβάλλον, η εσωκομματική αναμέτρηση για την εκλογή αρχηγού στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης παύει να είναι μια εσωτερική διαδικασία. Δεν αφορά μόνο την αξιωματική αντιπολίτευση. Αφορά και τη χώρα συνολικά. Που χρειάζεται μια αξιόμαχη και αξιόπιστη αντιπολίτευση. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι εν δυνάμει Πρωθυπουργός. Από αυτή τη διαδικασία πρέπει να εκλεγεί ένας νέος πρόεδρος με ευρεία νομιμοποίηση και ισχυρή εντολή. Για να μπορέσει να κάνει τις αλλαγές που χρειάζεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Να φέρει την ανανέωση σε πρόσωπα, ιδέες και πρακτικές. Και να σχεδιάσει ένα αξιόπιστο και ρεαλιστικό σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης. Που θα χτίσει μια νέα σχέση εμπιστοσύνης με την κοινωνία. Και ιδιαίτερα τους νέους. Χρειάζεται ρήξη με αποστεωμένες δομές και σκουριασμένες νοοτροπίες. Αν η ΝΔ χάσει αυτό το μεγάλο στοίχημα το πολιτικό σύστημα θα μείνει κρεμασμένο στον αέρα. Με μια κυβέρνηση που παραπαίει και μια αντιπολίτευση που βυθίζεται. Η κρίση και η απονομιμοποίηση θα ενισχύσουν τα άκρα. Και ο λογαριασμός θα γίνει ακόμη πιο τσουχτερός.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”