Όλες οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν πλέον την υποχώρηση της κυβέρνησης και το δημοσκοπικό προβάδισμα της ΝΔ. Εντυπωσιακό για μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή που, εν πάση περιπτώσει, κυβερνάει συνολικά μόλις ένα χρόνο. Εντυπωσιακό και για την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία μετά από διαδοχικές οδυνηρές ήττες, με νέα ηγεσία, δείχνει σημάδια άμεσης ανάκαμψης. Εντυπωσιακό αλλά αναμενόμενο. Μετά την κατάρρευση των φαντασιακών κατασκευών και των προεκλογικών υποσχέσεων, αλλά και την κυβερνητική απόδοση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κυβέρνηση βολοδέρνει. Εγκλωβισμένη στην υλοποίηση ενός προγράμματος που υπέγραψε αλλά δεν πιστεύει.
Η διαχειριστική της αδυναμία σπρώχνει συνεχώς τα προβλήματα προς τα πίσω. Τίποτα δεν φαίνεται να τελειώνει. Τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται μαζί και τα μέτωπα. Την ώρα που η χώρα δοκιμάζεται από πoλλαπλές κρίσεις. Η αξιολόγηση καθυστερεί. Μια αξιολόγηση, που ουσιαστικά είναι και η τελευταία ευκαιρία της χώρας. Και που η καθυστέρηση της οδηγεί την οικονομία πάλι στην ασφυξία.
Οι ιδεοληψίες τους, όμως, εν τω μεταξύ, καταστρέφουν ό,τι απέμεινε από την οικονομική δραστηριότητα. Ιδεολογία και ψηφοθηρία τους απαγορεύουν να προχωρήσουν σε περικοπή δαπανών. Ἐτσι αυξάνουν συνεχὠς τους φόρους, διαλύοντας το επιχειρείν. Κι επειδή, ως γνωστόν, οι φόροι σκοτώνουν τα έσοδα, παρά την αύξηση των φόρων, τα έσοδα, συγκριτικά με το 2014 είναι μειωμένα. Εξού και η ανάγκη για νέα μέτρα και αύξηση της έκτακτης εισφοράς. Η ύφεση βαθαίνει, η ανεργία αυξάνεται. Φαύλος κύκλος.
Η προηγούμενη κυβέρνηση κατόρθωσε να οδηγήσει τη χώρα από το χείλος του γκρεμού το 2012 στην ανάκαμψη το 2014. Με συγκεκριμένη στρατηγική. Που προχωρούσε τις μεταρρυθμίσεις, απελευθέρωνε και βοηθούσε την οικονομική δραστηριότητα, περιόριζε το κράτος και τη σπατάλη. Παρά τις αδυναμίες και τα λάθη, η πολιτική αυτή έφερε τα πρωτογενή πλεονάσματα, την έστω και ισχνή ανάκαμψη, την ρεαλιστική προσδοκία για σταδιακή επιστροφἠ στην κανονικότητα. Ήταν ο μόνος δρόμος. Και παραμένει ο μόνος δρόμος για την έξοδο από την κρίση. Και όσο πιο γρήγορα και αποφασιστικά τον διαβούμε τόσο πιο γρήγορα θα βγούμε από το φαύλο κύκλο.
Μια κανονική κυβέρνηση, με τον αέρα της ευρείας κομματικής στήριξης της ευρωπαϊκής πορείας του τόπου, που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι, θα είχε κλείσει τα μεγάλα μέτωπα και τη πρώτη αξιολόγηση μέσα στο φθινόπωρο. Αντίθετα, η χώρα ζει πάλι μέρες του 2015.
Η χώρα έχει ανάγκη από μια κανονική κυβέρνηση. Αυτό πια το συνειδητοποιούν όλοι και το αποτυπώνουν οι δημοσκοπήσεις. Που δείχνουν το λυκόφως του ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημα είναι αν μια κανονική κυβέρνηση προλαβαίνει πια να σώσει την παρτίδα. Με άλλα λόγια αν το λυκόφως του ΣΥΡΙΖΑ είναι και το λυκόφως της χώρας.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”