Η εκλογή αρχηγού της ΝΔ γίνεται σε μια εποχή που η χώρα είναι βυθισμένη στη μεγαλύτερη και βαθύτερη κρίση της μεταπολεμικής τουλάχιστον ιστορίας της. Τα αίτια αυτής της κρίσης ήταν ορατά ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ´80. Η κυριαρχία ενός αριστερόστροφου λαϊκισμού σε επίπεδο διανόησης, ο κομματισμός στη λειτουργία του κράτους, και μια περισσότερο παρασιτική και λιγότερο παραγωγική οικονομία. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την αναβολή αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών σε κρίσιμους τομείς, όπως το ασφαλιστικό, η παιδεία, το σύστημα υγείας, από το φόβο του πολιτικού κόστους, μας έφεραν στο σημείο μηδέν. Η μεγάλη διεθνής κρίση μας βρήκε απροετοίμαστους και ευάλωτους και τα αποτελέσματα είναι ήδη γνωστά.
Σ´αυτό το περιβάλλον η εκλογή αρχηγού στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης παύει να είναι μια εσωτερική κομματική διαδικασία. Και αποκτά ευρύτερη πολιτική και εθνική σημασία. Η μαζική συμμετοχή της πρώτης Κυριακής δείχνει την ανθεκτικότητα της απήχησης της ΝΔ στην κοινωνία. Της απήχησης των ιδεών της. Των ιδεών της ελευθερίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης, και της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. Δείχνει, όμως, και κάτι άλλο. Ότι μεγάλος αριθμός πολιτών πιστεύει ότι η ΝΔ είναι ο πολιτικός φορέας που μπορεί να αποτελέσει πόλο συσπείρωσης ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Που μπορεί να προχωρήσουν αποφασιστικά στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για να βγει ο τόπος από την κρίση. Αναχαιτίζοντας το κύμα του νεολαϊκισμού που βάζει σε κίνδυνο τις κατακτήσεις της κοινωνίας αλλά και την προοπτική της. Το ζητούμενο είναι η διεύρυνση της απήχησης αυτής για να καταστεί και πάλι η ΝΔ πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία.
Για να συμβεί αυτό η ΝΔ πρέπει να απαλλαγεί από τον διαχειριστικό κυβερνητισμό, δηλαδή την τακτική που περιορίζεται στην ανάληψη, τη διαχείριση και τη νομή της εξουσίας. Και στην προκειμένη περίπτωση την απλή διαχειριστική υλοποίηση των μνημονιακών επιταγών. Η ΝΔ θα πρέπει να αρθρώσει αξιόπιστες πολιτικές προτάσεις για τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Ένα συνολικό εθνικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού της εθνικής μας οικονομίας, την αναμόρφωση του πολιτικού μας συστήματος, και την ανασύνταξη της κοινωνίας. Να δείξει το δρόμο της εξόδου από την κρίση αλλά να σκιαγραφήσει και το όραμα για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα.
Αυτό προϋποθέτει ένα κόμμα ανοιχτό, δημοκρατικό, συμμετοχικό. Με τα συλλογικά όργανα να λειτουργούν, και το δημοκρατικό διάλογο να ανθεί. Ένα κόμμα που παράγει πολιτική και ιδέες. Αξιολογεί ανθρώπους και πολιτικές.
Είναι ανάγκη να υπάρξει μια ιστορική τομή, με την προώθηση της νέας γενιάς των ικανών στελεχών. Και μια ηγεσία που θα δώσει νέο όραμα, νέα πνοή, νέο αφήγημα.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”