Η σημασία της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ στη Β/θμια Εκπαίδευση
Ομιλία στο Συμπόσιο που διοργάνωσε η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ & ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ με αφορμή την απόφαση του ΣτΕ για τη διδασκαλία της “Πολιτικής Παιδείας” στα λύκεια
Θεωρώ ότι το νομοθετικό έργο της περιόδου Ιούλιος 2012 – Μάιος 2014 και οι εφαρμογές του συγκροτούν μια συνολική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
Μεταρρύθμιση η οποία ακολούθησε τους άξονες των συμπερασμάτων και των προτάσεων του Εθνικού Διαλόγου του 2012 που είχε προηγηθεί. Μια συνολική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που εφαρμόστηκε σε πείσμα πολλών που αντιστέκονταν.
Eπιδιώξαμε μικρές και μεγάλες τομές, αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, με στόχο μια Εθνική Παιδεία, που οδηγεί στην αγωγή και την αρετή, και ένα Εκπαιδευτικό Σύστημα, που παρέχει γνώση, δεξιότητες και ικανότητες, μαθησιακά αποτελέσματα και εφόδια στη ζωή του πολίτη.
Οι στρατηγικές, οι πολιτικές και οι δράσεις στόχευσαν στην αναβάθμιση της Δημόσιας Εκπαίδευσης και της Διά Βίου Μάθησης, από το Νηπιαγωγείο έως το Πανεπιστήμιο, από την τυπική έως την άτυπη μάθηση.
Οι εκπαιδευτικές μας πολιτικές θεσμοθετήθηκαν με τέσσερις νόμους και 39 Προεδρικά Διατάγματα. Δεν επιχειρήσαμε να αλλάξουμε άρδην τον χάρτη της εκπαίδευσης αλλά να μπορέσουμε με κατάλληλες κινήσεις και προσεκτικές προσαρμογές να οικοδομήσουμε ένα σχολείο φιλικό προς τον μαθητή, ευέλικτο, αποδοτικό και αποτελεσματικό, με μορφωτική αυτοτέλεια. Αυτές οι πρωτοβουλίες μας θα άλλαζαν, εάν στη συνέχεια δεν καταργούνταν σχεδόν στο σύνολό τους, τα δομικά και τα ποιοτικά στοιχεία της εκπαίδευσης.
Αναφέρομαι με συντομία σε κάποιες από τις καινοτομίες αυτές όσον αφορά το Γενικό Λύκειο.
• Το Γενικό Λύκειο αποδεσμεύτηκε από τις Εισαγωγικές εξετάσεις, ενισχύθηκε η παιδευτική του αυτοτέλεια και ο μορφωτικός του χαρακτήρας. Καταρτίστηκαν νέα προγράμματα, είχαν εξασφαλισθεί πιστώσεις και είχε γίνει προκήρυξη για συγγραφή νέων σχολικών βιβλίων για το λύκειο. Οκτώ χρόνια μετά, ακόμη δεν έχουν γραφτεί τα νέα σχολικά βιβλία.
• Οι Α΄ και Β΄ Λυκείου έγιναν τάξεις γενικής παιδείας προσθέσαμε νέα μαθήματα, όπως π.χ. η Πολιτική Παιδεία, καταργήσαμε τις κατευθύνσεις, μειώσαμε τα μαθήματα στην Γ΄ Λυκείου (από 13 σε 9) αλλά και τα εξεταζόμενα σε πανελλήνιες εξετάσεις από 6 σε 4 καθιερώνοντας τις Ομάδες μαθημάτων προσανατολισμού και τα Επιστημονικά Πεδία.
• Καθιερώσαμε νέο τρόπο αξιολόγησης στο Λύκειο σε συνδυασμό με την Τράπεζα Θεμάτων, καθώς και τον υπολογισμό των βαθμών προαγωγής και απόλυσης (βαθμό πρόσβασης) για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δηλαδή οι επιδόσεις των μαθητών στις Α΄, Β΄ και Γ΄ τάξεις Λυκείου θα προσμετρούνταν μετά από προβλεπόμενη σχετική «αντικειμενικοποίηση» και θα υπολογίζονταν ως πέμπτος βαθμός του υποψηφίου για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και αυτό έγινε προκειμένου να ενισχυθεί η γενική παιδεία στο Λύκειο, δηλαδή να ανακτήσουν κύρος όλα τα διδασκόμενα μαθήματα και να σταματήσει τα απαράδεκτο φαινόμενο να ακυρώνεται ο μορφωτικός ρόλος του Λυκείου, αφού οι περισσότεροι μαθητές διάβαζαν (και δυστυχώς εξακολουθούν να διαβάζουν μετά την κατάργηση των παραπάνω) μόνο τα μαθήματα που θα εξετάζονταν στην Γ΄ Τάξη Λυκείου αδιαφορώντας παντελώς για τα υπόλοιπα.
• Θεσμοθετήσαμε την Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε.) μια ανεξάρτητη διοικητική αρχή.
• Εφαρμόσαμε για πρώτη φορά μετά από τριανταπέντε χρόνια την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού έργου (π.δ. 152/13). Σίγουρα το διάταγμα και οι διαδικασίες που προέβλεπε μπορούσαν να βελτιωθούν, αλλά δυστυχώς ακυρώθηκε και σήμερα μετά από οκτώ χρόνια από τότε και σαράντα από το 1982 η αξιολόγηση είναι και πάλι ζητούμενο.
• Τέλος, ιδρύσαμε τον Ανεξάρτητο Οργανισμό Εθνικών Εξετάσεων και αποδεσμεύσαμε το απολυτήριο του Λυκείου από τις εξετάσεις εισαγωγής, ενώ θεσμοθετήσαμε το νέο Επαγγελματικό Λύκειο, τις Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης και τη Μαθητεία για όλους.
Μετά από αυτά τα γενικά, έρχομαι στο μάθημα της Πολιτικής Παιδείας. Βασική αρχή πολλών διεθνών οργανισμών (Συμβούλιο της Ευρώπης, Unesco, Ευρωπαϊκή Ένωση) είναι ότι η «πολιτειότητα» και η διαμόρφωση ελεύθερου και υπεύθυνου πολίτη σε μια δημοκρατική πολιτεία αποτελούν προϋπόθεση στη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής και αναπόσπαστο κομμάτι της σε όλα τα κράτη του σύγχρονου δυτικού κόσμου. Στο πλαίσιο αυτής της αρχής σχεδιάσαμε και εφαρμόσαμε στην πράξη ένα νέο μάθημα με τίτλο “Πολιτική Παιδεία” (Οικονομία, Πολιτικοί Θεσμοί και Αρχές Δικαίου και Κοινωνιολογία) που αποτελεί πρωτίστως, μία μαθητεία στη Δημοκρατία. Σκοπός του είναι να διαμορφώσει ένα ελεύθερο και υπεύθυνο πολίτη, ο οποίος, έγκαιρα, θα κατανοήσει τη σημασία και την αξία της Δημοκρατίας. Επιπλέον, το μάθημα αποσκοπεί στο να αποκτήσει ο μαθητής κοινωνική, πολιτική και οικονομική παιδεία, να αντιληφθεί και να βιώσει τη διασύνδεση Οικονομίας-Πολιτικής-Δικαίου-Κοινωνιολογίας, να κατανοήσει βασικούς θεσμούς για την οργάνωση και τη λειτουργία της Πολιτείας και να αναπτύξει κριτική σκέψη, ώστε να συμμετέχει ενεργά στο πολιτικό, εθνικό και ευρωπαϊκό “γίγνεσθαι” ως ελεύθερος και υπεύθυνος πολίτης.
Αυτά μπορούν να επιτευχθούν μόνο:
α. Με αναβάθμιση των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών σπουδών στο λύκειο.
β. Με αξιοποίηση της κοινωνιολογικής, πολιτικής και οικονομικής σκέψης, καθώς και των κατάλληλων εργαλείων για την κατανόηση της δυναμικής της κοινωνίας και των πολιτικών θεσμών.
γ. Με ανάπτυξη της κριτικής σκέψης για την ανάλυση των σύγχρονων κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών φαινομένων και την αντιμετώπιση των αντίστοιχων προβλημάτων και
δ. Με απόκτηση κοινωνικών δεξιοτήτων και υιοθέτηση στάσεων, που θα βοηθήσουν τους μαθητές στην ένταξή τους στη διαρκώς μεταβαλλόμενη ελληνική και ευρωπαϊκή δημοκρατική κοινωνία.
Μάλιστα στην αιτιολογική έκθεση του νόμου 4186/2013 αναφέρεται ότι είναι αναγκαία η ενίσχυση της διδασκαλίας μαθημάτων πολιτικής παιδείας, ως μέσου για την προφύλαξη των νέων από φανατισμούς, πολιτικά πάθη και ακρότητες, καθώς και για την προβολή των αξιών της Δημοκρατίας και της κοινωνικής συνοχής που διέρχονται κρίση.
Πολλές έρευνες είχαν δείξει πως οι μαθητές επηρεάζονται, κυρίως, από το οικογενειακό τους περιβάλλον για τις πολιτικές τους επιλογές και δεν συμμετέχουν ενεργά στις πολιτικές διαδικασίες. Ενημερώνονται τακτικά για τις πολιτικές εξελίξεις, χωρίς όμως να συμμετέχουν ενεργά στο πολιτικό γίγνεσθαι και να γνωρίζουν τον τρόπο λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Γενικά δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική και εμφανίζουν αρνητική στάση απέναντι στους πολιτικούς, τα κόμματα και βασικούς πολιτειακούς θεσμούς.
Καθιερώσαμε, λοιπόν, το μάθημα της Πολιτικής Παιδείας που αποτελεί μια διαθεματική προσέγγιση από ομόλογες επιστήμες (πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές) και το οποίο διδασκόταν πέντε ώρες την εβδομάδα (τρεις στην Α΄ Λυκείου και δύο στην Β΄) από όλες τις αντίστοιχες ειδικότητες των εκπαιδευτικών, ώστε να επιτυγχάνεται ολιστική σχετική γνώση και προσέγγιση από τους μαθητές.
Οκτώ χρόνια μετά, σχετική έρευνα (Σημείωση: βλ. Βασίλειος Ζυγούρης, Πολιτική κοινωνικοποίηση και το μάθημα της «Πολιτικής Παιδείας»: Γνώσεις, εμπειρίες, απόψεις και στάσεις μαθητών Λυκείου») επιβεβαιώνει τη θετική η στάση των μαθητών απέναντι στο μάθημα της Πολιτικής Παιδείας, γεγονός που δεν ισχύει για πολλά διδασκόμενα στο λύκειο μαθήματα. Οι περισσότεροι μαθητές θεωρούν πως το μάθημα τους βοηθάει να γνωρίσουν καλύτερα τα δικαιώματά τους ως αυριανοί πολίτες.
Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος είχε γράψει ότι δεν υπάρχει ελεύθερο πολίτευμα χωρίς ελεύθερους ανθρώπους. Και δεν είναι ελεύθερος άνθρωπος παρά εκείνος που έχει ελυθερωθεί δια της παιδείας. Εάν παραμερίσουμε τα κάθε φορά πρόσκαιρα και επιφανειακά αίτια της κακοδαιμονίας των δημοκρατιών, στο βάθος θα βρούμε ως κύριο και μόνιμο αίτιο την έλειψη παιδείας. Η παιδεία λοιπόν είναι έργο της Πολιτείας, το κύριο έργο της. Αν Πολιτεία είναι ο ιστορικός οργανισμός μέσα στον οποίο εκκολάπτεται η δημιουργική και πολιτιστική δύναμη των ανθρώπων, είναι αδύνατο να νοηθεί χωρίς τη λειτουργία που ετοιμάζει τους ανθρώπους γι αυτόν τον προορισμό της. Αυτός είναι ο ρόλος της παιδείας και θα μου επιτρέψετε να πω, ειδικότερα του μαθήματος της Πολιτικής Παιδείας.
Θέλω να πιστεύω ότι μετά και από την σχετική απόφαση του ΣτΕ το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων θα επανεξετάσει το θέμα της ολοκληρωμένης διδασκαλίας της “Πολιτικής Παιδείας” στα λύκεια.
Ενδιάμεσες εκλογές – Βαθιά διχασμένη η κοινωνία των ΗΠΑ
Συνέντευξη στο topontiki.gr – Οι ανισότητες θολώνουν το αμερικανικό όνειρο
Ποιο είναι το διακύβευμα των ενδιάμεσων εκλογών; Τι θα καθορίσει τις επιλογές των Αμερικανών;
Καταρχάς εδώ έχουμε να κάνουμε με την πρόθεση των Ρεπουμπλικάνων να επιστρέψουν στο πολιτικό παιχνίδι. Πώς μπορεί να γίνει αυτή η επιστροφή; Με το να κερδίσουν το ένα ή και τα δύο σώματα του Κογκρέσου. Δηλαδή να αποκτήσουν την πλειοψηφία είτε στη Βουλή των Αντιπροσώπων, είτε στη Γερουσία. Αποκτώντας την πλειοψηφία, οι Ρεπουμπλικανοί θα προσπαθήσουν να δυσχεράνουν το έργο της κυβέρνησης Μπάιντεν στα δύο χρόνια που απομένουν της προεδρίας του.
Επιπλέον επιδιώκουν να τοποθετηθούν εν όψει των επόμενων προεδρικών εκλογών του 2024. Αν κερδίσουν την Βουλή των Αντιπροσώπων αντιλαμβάνεστε πως η Επιτροπή με τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου θα πρέπει να θεωρείται τελειωμένη και όχι μόνο αυτό, αλλά έχουν ήδη δηλώσει πως θα κάνουν Εξεταστική για να δουν γιατί οι Δημοκρατικοί έκαναν Εξεταστική…
Επίσης, θα κινήσουν διαδικασίες καθαίρεσης του Προέδρου Μπάιντεν, άρα θα επιστρέψουν με τάσεις ρεβανσισμού.
Αυτό που θα καθορίσει το αποτέλεσμα των εκλογών είναι κυρίως η οικονομία. Η οικονομιία των ΗΠΑ συνολικά δεν είναι σε κακή κατάσταση, το πρόβλημα όμως για την κυβέρνηση και την Προεδρία Μπάιντεν είναι ο πληθωρισμός. Ο πληθωρισμός ως αποτέλεσμα και της ενεργειακής κρίσης αλλά και των «πληθωριστικών» πακέτων, όπως των κατηγορούν οι αντίπαλοί του, που νομοθέτησε τα πρώτα δύο χρόνια της θητείας του. Αυτα τα δύο πακέτα, το ένα πακέτο τόνωσης της αμερικανικής οικονομίας μετά την πανδημία και την ανεργία, «αχρείαστο» για τους επικριτές του οι οποίοι πίστευαν πως η οικονομία είχε αρχίσει να ανακάμπτει έφερε πληθωριστικές τάσεις και το δεύτερο, το πρόγραμμα μαμούθ ανάταξης των υποδομών το οποίο επίσης σύμφωνα με τους πολιτικούς του αντιπάλους έφερε τον πληθωρισμό. Ο πληθωρισμός λοιπόν έρχεται σήμερα να δημιουργήσει ένα πρόβλημα για τους Δημοκρατικούς γιατί ουσιαστικά επιβαρύνει την καθημερινότητα των πολιτών, τόσο στα καύσιμα όσο και στο σούπερ μάρκετ. Άρα λοιπόν η οικονομία είναι το ένα θέμα. Το δεύτερο έχει να κάνει με μια σειρά κοινωνικών ζητημάτων.
Από το ζήτημα των αμβλώσεων, της οπλοκατοχής, της αποδόμησης της νομοθεσίας για την καταπολέμηση των φυλετικών και άλλων διακρίσεων που είχε θεσπιστεί από τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Μια σειρά λοιπόν από κοινωνικά θέματα τα οποία έρχονται να μπουν στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Κομβικό επίσης είναι το θέμα του νόμου και της τάξης. Οι Ρεπουμπλικάνοι κατηγορούν τον Μπάιντεν ότι είναι πολύ ήπιος απέναντι στην εγκληματικότητα και ότι στερεί κονδύλια από την αστυνομία. Για παράδειγμα στην Πενσιλβάνια κατηγορούν τον κυβερνήτη ότι είναι πολύ ήπιος απέναντι στην εγκληματικότητα, έχει απονείμει πολλές χάρες κ.ο.κ. Το άλλο θέμα είναι το ζήτημα των αμβλώσεων που έχει δημιουργήσει μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα δύο κόμματα.
Η αμερικανική κοινωνία εμφανίζεται διχασμένη, κάτι για το οποίο ο Μπάιντεν είχε δεσμευθεί ότι θα φροντίσει να επουλώσει. Πόσο πέτυχε σε αυτό;
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει επιτευχθεί πολύ μεγάλη πρόοδος. Η αμερικανική κοινωνία αυτή τη στιγμή είναι βαθιά διχασμένη τόσο πολιτικά όσο και κοινωνικά. Ένας από τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό είναι ότι στον πολιτικό ανταγωνισμό δεν μπαίνουν μόνο πολιτικές αντιπαραθέσεις αλλά και αξιακά ζητήματα. Είναι ζητήματα υπαρξιακά, ο ρόλος της γυναίκας για παράδειγμα, αν έχει τη δυνατότητα να έχει τον πλήρη έλεγχο της ζωής της, τα ζητήματα της οπλοκατοχής και πώς αυτά επηρεάζουν τις ζωές των πολιτών μέσα από την ευκολία να έχει κάποιος όπλο και πώς αυτό καταλήγει σε πολλές περιπτώσεις σε μαζικές δολοφονίες, τα θέματα των διακρίσεων και άλλα.
Όλα αυτά έχουν μπει στην πολιτική αντιπαράθεση είναι ζητήματα αξιακά και έχουν πολώσει την Αμερική. Βλέπουμε πια ευκρινώς «δύο Αμερικές»: μια κοσμοπολίτικη Αμερική της προόδου, των Μητροπολιτικών κέντρων, των ακτών όπου η οικονομία έχει προχωρήσει με την τεχνολογική επανάσταση, με την ψηφιοποιημένη οικονομία, όπου υπάρχουν συζητήσεις για την κλιματική αλλαγή και από την άλλη μεριά είναι η Αμερική της ενδοχώρας, των αγροτικών εκτάσεων, οι αποβιομηχανοποιημένες ζώνες της προηγούμενης οικονομίας και αυτό έχει χωρίσει την Αμερική στα δύο, αυτός ο διαχωρισμός έχει μπει και στην πολιτική αντιπαράθεση.
Οι Δημοκρατικοί έρχονται να εκφράσουν αυτά τα Μητροπολιτικά κέντρα ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι αντίθετα, να εκφράσουν την ενδοχώρα, τα αγροτικά και τα εργατικά στρώματα. Έτσι λοιπόν αυτή η πόλωση υπάρχει στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας, είναι πολύ βαθιά και δεν φαίνεται προσώρας τι είναι αυτό που θα μπορέσει να επανενώσει την αμερικανική κοινωνία. Οι μεγάλες οικονομικές ανισότητες έχουν θολώσει το αμερικανικό όνειρο. Ποιά ήταν βάση του αμερικανικού ονείρου; Η κοινωνική κινητικότητα. Ότι δηλαδή ανεξάρτητα από την κοινωνική σου τάξη, αν δουλέψεις σκληρά μπορείς να επιτύχεις τα πάντα. Αυτό, οι νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές και η διεύρυνση των ανισοτήτων, το έχουν θολώσει και αυτό συντελεί στην απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος.
Μετά τις ενδιάμεσες εκλογές αναμένεται να ανακοινωθούν οι υποψηφιότητες για τις προεδρικές εκλογές. Τόσο ο Τραμπ, όσο και ο Μπάιντεν δηλώνουν πως θα είναι εκ νέου υποψήφιοι για τις εκλογές του 2024. Πόσο πιθανό είναι να τους δούμε να διασταυρώνουν ξανά τα ξίφη τους;
Το βλέπω δύσκολο. Έχουμε δύο διαφορετικές περιπτώσεις. Ο μεν Μπάιντεν είναι ένας βετεράνος της πολιτικής, προσπαθεί να ανατάξει τη χώρα και οικονομικά, να ξαναφέρει την εξωτερική πολιτική σε μια σωστή κατεύθυνση, προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές, αλλά δυστυχώς είναι μια αναιμική προεδρία. Η αμερικανική πολιτική κουλτούρα βασίζεται πολύ σε συμβολισμούς και στη δύναμη ισχύος. Η προεδρία Μπάιντεν εκπέμπει μια αναιμικότητα, ο ίδιος είναι πολύ μεγάλος, βλέπετε όλες αυτές τις εικόνες που προδίδουν μια τρωτότητα και δεν εμπνέει μια παράσταση ισχύος. Είναι ένας επιπλέον παράγοντας που κοστίζει στους Δημοκρατικούς. Το βλέπω δύσκολο ο Μπάιντεν να επιμείνει στην υποψηφιότητά του το 2024 κι αν επιμείνει νομίζω ότι δεν έχει πολύ μεγάλη τύχη.
Από την άλλη πλευρά ο Τραμπ, έχει σοβαρές δικαστικές περιπέτειες. Και δεν εννοοώ μόνο τα σοβαρά ζητήματα που εξετάζει η Επιτροπή για την 6η Ιανουαρίου και την επίθεση στο Καπιτώλιο, τα οποία αν κερδίσουν οι Ρεπουμπλικάνοι θα λήξουν άδοξα, αλλά στα νομικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με φορολογικά, τις οικονομικές ατασθαλίες του Ντόναλντ Τραμπ τα οποία φαίνεται να είναι σοβαρά.
Όπως σοβαρή είναι η υπόθεση με τα απόρρητα έγγραφα που βρέθηκαν στην κατοικία του τέως προέδρου, χωρίς αυτά να έχουν αποχαρακτηριστεί. Αντιμετωπίζει σοβαρές περιπέτειες με τη Δικαιοσύνη και δυσκολεύομαι να δω ότι θα μπορέσει να είναι ξανά υποψήφιος.
Το χειρότερο βέβαια είναι ότι ο Τραμπ δημιούργησε σχολή στο κόμμα των Ρεπουμπλικάνων. ‘Εχει επηρέασει πολύ το κόμμα προς ακραίες θέσεις. Θα δούμε πολλούς υποψηφίους να ακολουθούν την τραμπική φιλοσοφία γιατί ο Τραμπ παραμένει δημοφιλής σε ένα μεγάλο μέρος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και παραμένει ικανός να μαζεύει πολιτικό χρήμα που είναι αναγκαίο για την εκλογική διαδικασία στις ΗΠΑ.
Οι περισσότεροι υποψήφιοι θεωρούν ότι πρέπει να «φιλήσουν το χέρι Τραμπ» για να μπορέσουν να εκλεγούν. Αυτό δημιουργεί μια σέκτα στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα και μάλιστα μεγάλη, η οποία το φθείρει και το στρέφει προς ακραίες πολιτικές με έλλειψη σεβασμού προς τις δημοκρατικές διαδικασίες, σε μια προσπάθεια να ελέγξουν τις ψήφους στις προεδρικές εκλογές.
Φοβούμαι πολύ ότι μπαίνουμε σε μια κρίση της αμερικανικής δημοκρατίας η οποία είναι αυτή τη στιγμή ό,τι χειρότερο μπορεί να προκύψει.
Πηγή: topontiki.gr / Σύνδεσμος: https://www.topontiki.gr/2022/11/08/endiameses-ekloges-k-arvanitopoulos-sto-topontiki-gr-vathia-dichasmeni-i-kinonia-ton-ipa-i-anisotites-tholonoun-to-amerikaniko-oniro/
Βουλής Βήμα : Οι Ενδιάμεσες Εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες
Συνέντευξη στο κανάλι naftemporiki.gr
Midterm Elections 2022: Διακυβεύεται το μέλλον της αμερικανικής δημοκρατίας
Ενδιάμεσες Αμερικανικές Εκλογές 2022
Συνέντευξη στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ (ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ), στην εκπομπή «Το GPS της επικαιρότητας» με τον Θάνο Σιαφάκα
- «Το επίδικο των αμερικάνικων εκλογών είναι το μέλλον της δημοκρατίας της χώρας».
- «Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα δεν έχει κάνει την αυτοκάθαρση του μετά τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου. Ουσιαστικά χειραγωγείται από τον πρώην πρόεδρο Τραμπ και μία σέκτα Τραμπιστών που σέρνουν το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στα όρια του δημοκρατικού παιγνίου, των δημοκρατικών θεσμών και των συμβάσεων της Δημοκρατίας».
- Ο Ντόναλντ Τράμπ ασκεί επιρροή από το παρασκήνιο για δύο βασικούς λόγους. Αφενός ο πρώην Αμερικάνος Πρόεδρος απολαμβάνει ακόμα και σήμερα υψηλούς δημοφιλίας από μέλη και ψηφοφόρους του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και αφετέρου έχει τη δυνατότητα να συγκεντρώσει πολιτικό χρήμα που είναι αναγκαίο για κάθε εκλογική διαδικασία σε όλα τα επίπεδα.
- Ποια διακυβεύματα έχουν μπει στο πολιτικό επίκεντρο των ενδιάμεσων εκλογών; «Στο επίκεντρο της πολιτικής αναμέτρησης σήμερα είναι ζητήματα τα οποία άπτονται του αξιακού προτάγματος της κοινωνίας, όπως τα δικαιώματα των γυναικών, το δικαίωμα άμβλωσης, το ζήτημα της οπλοκατοχής, το ζήτημα του νόμου και τάξης. Οι Ρεπουμπλικάνοι κυρίως αυτό προσπαθούν να σκιαγραφήσουν ένα δημοκρατικό κόμμα, το οποίο είναι πολύ πιο “soft” στα ζητήματα της εγκληματικότητας».
- «Είναι σίγουρο ότι εάν οι Ρεπουμπλικάνοι αποκτήσουν τον έλεγχο και των δύο σωμάτων Βουλής και Γερουσίας, τότε έχουμε μια δύσκολη διετία για την προεδρία, η οποία είναι μία αναιμική προεδρία. Ξέρουμε ότι στην Αμερική υπάρχει μια πολιτική κουλτούρα που δίνει μεγάλη σημασία στους συμβολισμούς δύναμης και ισχύος. Το γεγονός ότι ο Μπάιντεν, παρά τις αποφάσεις που έχει πάρει, δείχνει μία αδυναμία σε φυσικό επίπεδο, δημιουργεί κάποια ερωτηματικά σε ένα μεγάλο μέρος της αμερικανικής κοινής γνώμης. Οπότε αν χάσει και τις ενδιάμεσες κατά κράτος, αυτό θα τον καταστήσει πάρα πολύ αδύναμο».
Εδώ μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη τη συνέντευξη:
Πηγή: ertnews.gr
Governing a world in crisis
Εκδήλωση του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής» (https://ikk.gr/) με το The Fletcher School at Tufts University https://fletcher.tufts.edu/ με κεντρικό ομιλητή τη dean, κα Racher Kyte.
Καλεσμένος στην εκπομπή της ΕΡΤ «ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ» του κ. Κουβαρά
- Η Τουρκία δεν πρόκειται να διαλέξει στρατόπεδο μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας
- Η Δύση έχει ένα ευρύτερο ζήτημα με την Τουρκία
- Ο Ερντογάν έχει φέρει έναν κοινωνικό μετασχηματισμό στην Τουρκία και την έχει μετατρέψει σε ισλαμικό κράτος
Εδώ μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη: https://www.ertflix.gr/en/vod/vod.222516-sto-kentro-19#.Y2QXmjnKUio.link
Στην Αμερική υπάρχει ένας “ακήρυχτος εμφύλιος” πόλεμος χαμηλής έντασης
Συνέντευξη στο ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ για τις ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ
«Δεν είναι εύκολη αυτή η εκλογική διαδικασία γιατί το κλίμα έχει επιδεινωθεί από τον καλπάζοντα πληθωρισμό που πλήττει και την Αμερική και ο οποίος φαίνεται στις αντλίες της βενζίνης και στα τρόφιμα των σουπερμάρκετ, κάτι που επηρεάζει την καθημερινότητα του Αμερικανού πολίτη».
«Εάν προστεθούν σε αυτά και τα συσσωρευμένα προβλήματα που έχουν να κάνουν όχι μόνο με τις οικονομικές ανισότητες, αλλά και ζητήματα που έχουν να κάνουν με αξιακά θέματα όπως οι αμβλώσεις και ένα σωρό άλλα σοβαρά κοινωνικά θέματα, βλέπουμε ότι στην Αμερική υπάρχει ένας ακήρυχτος εμφύλιος πόλεμος χαμηλής έντασης. Υπάρχει μια τεράστια πόλωση. Η Αμερική είναι σαφώς χωρισμένη στα δύο. Έχουμε την Αμερική των παγκοσμιοποιημένων και κοσμοπολίτικων μητροπολιτικών κέντρων των ακτών και έχουμε και την ενδοχώρα, τα βιομηχανικά κέντρα, τις αποβιομηχανοποιημένες περιοχές, τις αγροτικές περιοχές. Και βέβαια το πρόβλημα συνίσταται στο ότι υπάρχουν πλέον και εσωτερικές πολώσεις και μέσα στα δύο κόμματα».
Οι ακραίοι πλέον έχουν καταλάβει και το Δημοκρατικό Κόμμα παρά τις προσπάθειες του Μπάιντεν να κρατήσει μια κεντρώα πολιτική, ενώ όσο αφορά στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, πλέον, πολλοί Αμερικανοί δεν λένε τους Ρεπουμπλικάνους “Republicans” αλλά “Retrumplicans”, «εννοώντας ότι βρίσκονται κάτω από την απόλυτη επιρροή του Τραμπ, ο οποίος ακόμα έχει μια υψηλή δημοφιλία στους κύκλους των Ρεπουμπλικάνων και δεύτερον, έχει μια τρομακτική ικανότητα να συσσωρεύει πολιτικό χρήμα, κάτι το οποίο είναι αναγκαίο σε όλους τους υποψηφίους». Και καθώς εμπλέκεται στις επιμέρους εκλογές, «είτε αυτές αφορούν κυβερνήτες πολιτειών, είτε γερουσιαστές, είτε βουλευτές του Κογκρέσου, αυτό το οποίο συμβαίνει είναι ότι πολλοί υποψήφιοι, αν δεν “φιλήσουν το χέρι” του Τραμπ, ουσιαστικά δεν έχουν καμία τύχη».
«Και όπως έχουμε ήδη διαπιστώσει από την καταστροφική και τραυματική πρώτη του προεδρία- ελπίζουμε να μην υπάρξει δεύτερη, εγώ τουλάχιστον- το πρόβλημα είναι ότι αναπαράγει μια τέτοια κουλτούρα η οποία είναι πλέον στο περιθώριο των δημοκρατικών θεσμών και των δημοκρατικών συμβάσεων» .
«Ο Τραμπ έχει κατορθώσει να πείσει ένα κομμάτι της κοινής γνώμης και την πλειοψηφία των Ρεπουμπλικάνων, πρώτον, ότι οι εκλογές εκλάπησαν από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και από τον ίδιο προσωπικά. Ακόμη, δηλαδή, υπάρχουν Αμερικανοί και θα έλεγα ότι στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα είναι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, το οποίο πιστεύει ότι έχασαν τις εκλογές με νοθεία. Πιστεύει αυτό το αφήγημα του Τραμπ. Δεύτερον, έχει πείσει τους οπαδούς του ότι όλες αυτές οι διώξεις τις οποίες υφίσταται για λόγους που έχουν να κάνουν με το ότι έχει καταχραστεί χρήματα ή γιατί πήρε ουσιαστικά χωρίς καμία νόμιμη νομότυπη διαδικασία και αποχαρακτήρισε πολλά απόρρητα έγγραφα και τα έκρυβε στην έπαυλή του και ούτω καθεξής, έχει πείσει ότι όλες αυτές οι νομικές επιπτώσεις και διώξεις που υφίσταται είναι κατ’ ουσία μια πολιτική δίωξη. Έχει κατορθώσει να απευθυνθεί σε ό, τι πιο αντιδραστικό κομμάτι της αμερικανικής κοινωνίας υπάρχει και έχει δημιουργήσει ένα πάρα πολύ ισχυρό ρεύμα. Αλλά εδώ είναι το στοίχημα. Εάν σε αυτές τις ενδιάμεσες εκλογές οι Ρεπουμπλικάνοι κάτω από αυτή την επιρροή, την τραμπική επιρροή, ουσιαστικά πάρουν είτε τη Γερουσία είτε τη Βουλή των Αντιπροσώπων είτε και τα δύο, το έργο του Μπάιντεν γίνεται πάρα πολύ δύσκολο».
Πέρα από τους χειρισμούς του Προέδρου Μπάιντεν, ιδίως στην περίοδο της πανδημίας και στο κομμάτι της επιδοματικής πολιτικής, που του χρεώνεται ότι οδήγησε στην άνοδο τον πληθωρισμό, η «αμερικανική κουλτούρα πιστεύει πολύ στη δύναμη». «Οι εικόνες ενός μεγάλου ανθρώπου, ο οποίος βρίσκεται πολλές φορές να τα χάνει, να μην ξέρει που βρίσκεται, τον έχει «αδυνατίσει» και ως εκ τούτου βαδίζουμε προς επισφαλείς εκλογές, υπό την έννοια ότι αν συμπεριλάβουμε σε αυτήν την αναιμική προεδρία και το γεγονός ότι η οικονομία δυστυχώς μαστίζεται από έναν καλπάζοντα πληθωρισμό, αυτό είναι μια συνταγή που μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα αδιέξοδο, σε αυτό το οποίο οι Αμερικανοί πολιτικοί επιστήμονες ονομάζουν gridlock, δηλαδή δεν μπορείς να κυβερνήσεις ουσιαστικά γιατί δεν ελέγχεις κανένα από τα δύο σώματα του Κογκρέσου».
Πηγή: https://www.ertnews.gr/roi-idiseon/k-arvanitopoylos-sto-proto-gia-tis-endiameses-ekloges-stis-ipa-stin-ameriki-yparchei-enas-quot-akirychtos-emfylios-quot-polemos-chamilis-entasis-audio/
Ο Ερντογάν έχει κάνει την Τουρκία ισλαμικό κράτος
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν φτάσει για πρώτη φορά στο συμπέρασμα ότι η Τουρκία είναι ένας αναξιόπιστος εταίρος» είπε στις «Συνδέσεις» ο κ. Αρβανιτόπουλος επισημαίνοντας ότι το κατεστημένο εξωτερικής πολιτικής στην Αμερική θα κάνει ό,τι μπορεί για να κρατήσει την Τουρκία σε τροχιά γύρω από τη Δύση.
Στον απόηχο της χθεσινής συνάντησης του Τούρκου προέδρου με τον Βλαντίμιρ Πούτιν και της σθεναρής αντίστασης του γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ στο αίτημα για την αναβάθμιση των τουρκικών F-16 ο κ. Αρβανιτόπουλος εξήγησε γιατί η Άγκυρα έχει μια ανοχή από τη Δύση.
«Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η Τουρκία πουλάει τη γεωπολιτική της θέση, dηλαδή είναι ένας “γεωπολιτικός μεντεσές” που συνδέει τρία περιφερειακά υποσυστήματα με μια μεγάλη χώρα σε μια κρίσιμη περιοχή και αυτό πουλάει προς τη Δύση. Από την άλλη πλευρά όμως και η Δύση δεν είναι διατεθειμένη να ανεχθεί αυτή την ακραία αναθεωρητική και επεκτατική στάση που έχει προς την Ελλάδα, αλλά και γενικότερα τη στάση της σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα όπως το Ουκρανικό», πρόσθεσε ο κ. Αρβανιτόπουλος.
Σχολιάζοντας την αιφνιδιαστική συνάντηση μεταξύ του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζέικ Σάλιβαν με τον Ιμπραχίμ Καλίν, Επικεφαλή Σύμβουλο του προέδρου της Τουρκίας ο κ. Αρβανιτόπουλος ανέφερε ότι έγινε για να διευθετηθούν εκκρεμή θέματα μεταξύ των δύο χωρών.
Μιλώντας για τον κοινωνικό μετασχηματισμό που έχει επέλθει στην τουρκική κοινωνία δήλωσε ότι «ο Ερντογάν έχει στρέψει την Τουρκία σε ένα ισλαμικό κράτος και αυτό δύσκολα πια αλλάζει».
Συμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα, πλέον υπάρχει ένας κοινωνικός μετασχηματισμός που δεν θα αλλάξει με την έξοδο του Ερντογάν από την εξουσία τονίζοντας ότι η Άγκυρα εκτιμά ότι δεν την συμφέρει να εξαρτάται από τη Δύση.
«Η Τουρκία ετοιμάζει πάρα πολύ μεθοδικά για επί σειρά ετών τα επόμενα της βήματα. Το Κυπριακό δεν το έκανε το ’74, το ετοίμαζε τη δεκαετία του ’60. Από το ’74 και μετά βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά μας μια ακραία αναθεωρητική και επεκτατική πολιτική, η οποία δεν είναι μόνο σε ρητορικό επίπεδο, εκτός αν συνηθίσουμε πια τις παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, την απλοποίηση του μεταναστευτικού, το casus belli και ούτω καθεξής. Δηλαδή τοις πράγμασι αμφισβητεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και αυτή τη στιγμή έχει πάει σε μια τέτοια ακραία κλιμάκωση που είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως μπορεί να αναδιπλωθεί. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και πολύ προσεκτικοί», σχολίασε ο κ. Αρβανιτόπουλος.
Aπό την πλευρά του ο κ. Αρβανιτόπουλος προσέθεσε ότι η Ελλάδα έχει επιτύχει σε ένα βαθμό τη διπλωματική απομόνωση της Τουρκίας.
Δείτε εδώ ολόκληρη τη συνέντευξη:
Πηγή: Συνδέσεις | ΕΡΤ