Deal or Default. Συμφωνία ή πτώχευση. Το Σαββατοκύριακο. Η περήφανη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης εξελίσσεται σε ένα Βατερλώ. Μιας κυβέρνησης που έχει κάνει όλα τα λάθη που μπορούσε να κάνει. Λάθη υπολογισμών, λάθη στρατηγικής, λάθη τακτικής. Λάθη που αποδυνάμωσαν τη θέση μας, εξαγρίωσαν τους εταίρους μας, και μας οδηγούν, με βεβαιότητα πια, σε μια καταστροφή. Όσο κι αν φωνάζει η κυβέρνηση, κατηγορώντας δανειστές και εταίρους για τιμωρητική διάθεση, και για τον εκτροχιασμό της διαπραγμάτευσης, δεν πείθει. Όχι ότι οι εταίροι μας είναι άμοιροι ευθυνών. Αλλά ο κόσμος της διεθνούς πολιτικής δεν είναι ένας όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος, που θα έλεγε και ο ποιητής. Στον κόσμο αυτόν επικρατεί το δίκιο του ισχυρού. Αυτά τα γνωρίζουν και οι πρωτοετείς φοιτητές. Αρκεί να έχουν διαβάσει τον διάλογο Αθηναίων και Μηλίων στον Πελοποννησιακό Πόλεμο του Θουκυδίδη. Αυτά, όμως, όφειλε να τα γνωρίζει η κυβέρνηση. Όταν έλεγε ότι θα βαράμε τα νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές. Όταν έλεγε ότι θα αλλάξει τους συσχετισμούς στην Ευρώπη. Όταν μετέτρεπε τη διαπραγμάτευση σε μια σφοδρή μετωπική αντιπαράθεση θεωρώντας ότι οι άλλοι στο τέλος θα υποχωρήσουν. Σε τι να υποχωρήσουν; Στην απειλή του Grexit; Η αυτοκτονία μας συνιστά απειλή;

Οι ευρωπαίοι εταίροι μας, από την άλλη πλευρά, υποδέχτηκαν τη νέα κυβέρνηση αρχικά με συγκατάβαση. Θεώρησαν ότι παρά την ακραία ρητορική της, μια νέα πολιτική δύναμη, χωρίς τις δουλείες των παλαιών κομματικών σχηματισμών, θα μπορούσε να κάνει τομές. Η συγκατάβαση γρήγορα έγινε αμηχανία. Όταν είδαν γραφικούς και απροετοίμαστους εκπροσώπους της κυβέρνησης να μιλάνε στα ευρωπαϊκά όργανα με όρους Κομμούνας του Παρισιού. Η αμηχανία έγινε οργή, όταν η ελληνική πλευρά άρχισε να τους κουνάει απειλητικά το δάχτυλο, να τους επιρρίπτει ευθύνες, να κατασκευάζει ενόχους, και να τραβάει τη διαπραγμάτευση στα άκρα. Μ’ αυτά και μ’ αυτά αντιλήφθηκαν ότι μ’ αυτούς εδώ δεν μπορούν να κάνουν χωριό. Δεν έχουν συνεκτικό πρόγραμμα, δεν έχουν κουλτούρα μεταρρυθμίσεων, και οι πολιτικές τους αντίκεινται στον πυρήνα της ευρωπαϊκής πολιτικής. Και να συνάψουν μια συμφωνία, δεν μπορούν να την περάσουν. Και αν ακόμα την περάσουν, με βεβαιότητα δεν μπορούν να την εφαρμόσουν. Και έτσι, σκλήρυναν τη στάση τους και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Τώρα τους επιβάλουν μια λεόντειο συμφωνία με μέτρα 8 δις.. Οι της κυβέρνησης, με την πλάτη στον τοίχο, ταπεινωμένοι και μαδημένοι, αναζητούν διέξοδο διαφυγής. Χωρίς εναλλακτικές, άρχισαν τώρα να μιλάνε για εκλογές. Δηλαδή για ηρωική έξοδο. Αρκεί μετά την καταστροφή που έφεραν στον τόπο, να μην φέρουν και το διχασμό.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”