Περίπου 1.800 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους προσπαθώντας να διασχίσουν τη Μεσόγειο από την αρχή του χρόνου. Σε αναζήτηση καλύτερης μοίρας. Η εκατόμβη των θυμάτων έκανε όλους στην Ευρώπη να αντιληφθούν ότι είμαστε αντιμέτωποι με μια νέα πραγματικότητα στη Μεσόγειο. Διαχειριζόμαστε μια κρίση, που χρειάζεται άμεση λήψη μέτρων. Πριν τα πράγματα ξεφύγουν από κάθε έλεγχο.
Στην Ευρώπη οι μετανάστες ξεπερνούν τα 30 εκατομμύρια σε έναν πληθυσμό 500 εκατομμυρίων. Δημιουργώντας σε πολλούς Ευρωπαίους ένα αίσθημα απειλής. Που οδηγεί σε ξενοφοβία και άνοδο των ακραίων κομμάτων. Φυσικά το κατεπείγον είναι να σταματήσει η αιμορραγία, που αποτελεί όνειδος για τον πολιτισμένο κόσμο. Αλλά και πέρα από αυτό να αντιμετωπιστούν οι βασικές αιτίες του προβλήματος. Μιλάμε για ένα σύνολο δράσεων, που να συγκροτεί μια συνολική και αξιόπιστη ευρωπαϊκή πολιτική για το άσυλο και τη μετανάστευση.
Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται το σχέδιο δράσης που παρουσίασε ο Έλληνας Επίτροπος Δημ. Αβραμόπουλος, το οποίο υιοθετήθηκε από τους Υπουργούς Εξωτερικών και Εσωτερικών της ΕΕ. Και θα αποτελέσει το βασικό άξονα της Ευρωπαϊκής Ατζέντας για τη Μετανάστευση.
Βάσει του σχεδίου αυτού τριπλασιάζονται οι οικονομικοί πόροι που προορίζονται για τη Frontex. Και για πρώτη φορά γίνεται μια συστηματική προσπάθεια διάλυσης των δικτύων εμπορίας ανθρώπων.
Είναι επίσης θετικό, ότι η ισχύουσα οδηγία αλλάζει. Γιατί καταρτίστηκε στη βάση της μαζικής εισόδου ανθρώπων που προσπαθούσαν να διαφύγουν από τα πεδία των μαχών στα Βαλκάνια. Η κατάσταση, σήμερα, είναι διαφορετική. Οι μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη είναι μικτές. Αποτελούνται και από πρόσφυγες αλλά και οικονομικούς μετανάστες.
Έτσι, η Επιτροπή δημιουργεί, για πρώτη φορά, ένα σχέδιο μετεγκατάστασης προσφύγων και μεταναστών σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βάσει αντικειμενικών μετρήσιμων και επαληθεύσιμων κριτηρίων.
Ο συντελεστής λαμβάνει υπόψη τον πληθυσμό μιας χώρας, το συνολικό Ακαθάριστο Προϊόν, τον αριθμό των αιτήσεων χορήγησης ασύλου και τον δείκτη ανεργίας. Αυτό κάνει πιο δίκαιη τη διαχείριση του μεταναστευτικού στην Ευρώπη. Αναγνωρίζει τα προβλήματα και τις ιδιαιτερότητες των χωρών υποδοχής και θεμελιώνει ένα κοινό ευρωπαϊκό σύστημα διαχείρισης.
Οι υποχρεωτικές ποσοστώσεις δημιουργούν, βέβαια, μια διαιρετική τομή στην Ευρώπη. Από τη μια έχουμε τις χώρες του Νότου που δέχονται κύματα προσφύγων από τη Μεσόγειο αλλά και χώρες που δέχονται τις περισσότερες αιτήσεις για άσυλο, όπως η Γερμανία. Αυτές έχουν κάθε συμφέρον να προχωρήσει το σχέδιο. Από την άλλη πλευρά, χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία και η Ουγγαρία είναι απολύτως αντίθετες.
Πάντως, για την Ελλάδα, που είναι στην πρώτη γραμμή της υποδοχής των μεταναστευτικών κυμάτων, τα μέτρα είναι ευεργετικά.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”