Η ρωγμή του χρόνου

Η ρωγμή του χρόνου

Σε καυδιανά δίκρανα βρίσκεται η χώρα. Αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα μια βαθιά και πολύχρονη οικονομική κρίση, και ένα πρωτοφανές μεταναστευτικό-προσφυγικό πρόβλημα. Η οικονομική κρίση έχει στοιχίσει στη χώρα το 25% του ΑΕΠ σε μια πενταετία. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η χαώδης αναντιστοιχία προεκλογικών υποσχέσεων και μετεκλογικών πράξεων της κυβέρνησης έχει εξαγριώσει την κοινωνία. Δεν υπάρχει κοινωνική ομάδα που να μην βάλλεται από την πολιτική της και αυτή, με τη σειρά της, να μη βάλλει εναντίον της. Η Ελλάδα είναι κομμένη στα δύο, το κλείσιμο της αξιολόγησης απομακρύνεται, και η οικονομία και η χώρα ξαναζουν ημέρες του 2015. Με μια επιπλέον επιβαρυντική παράμετρο. Μια προσφυγική-μεταναστευτική κρίση, που απειλεί να ξεθεμελιώσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Είναι ένα πρόβλημα που ξεπερνάει τη χώρα μας και τις δυνατότητες της. Ένα πρόβλημα που εξελίσσεται ραγδαία σε μείζονα ανθρωπιστική κρίση. Χωρίς να διαφαίνεται στον ορίζοντα προοπτική επίλυσης. Γιατί δύσκολα θεραπεύονται τα αίτια του προβλήματος. Η Μέση Ανατολή βρίσκεται σε μια ιστορική φάση μετεξέλιξης. Μοιάζει με ηφαίστειο που ενεργοποιήθηκε και ξερνάει ιστορία και, μαζί, πρόσφυγες και μετανάστες. Σεχταριστικές διαμάχες, κατάρρευση κρατικών οντοτήτων, ριζοσπαστικοποίηση του ισλαμικού στοιχείου, εμφύλιοι, αλλαγές συνόρων. Και στο υπόστρωμα πηγές ενέργειας. Προσθέστε τα χρονίζοντα άλυτα προβλήματα, όπως το Παλαιστινιακό, και την αραβοϊσραηλινή διένεξη, και τα αποκλίνοντα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων, κι έχετε ένα σταυρόλεξο χωρίς λύση. Και το χειρότερο για τη Δύση, η ηγέτιδα δύναμη της, η Αμερική, βρίσκεται στο τέλος ενός πολιτικού κύκλου. Σε προεκλογική περίοδο. Κάτι που περιορίζει τον καταλυτικό της ρόλο για την επίλυση του προβλήματος.

Η Ευρώπη δεν μπορεί να το κάνει. Έχει εμβρυακή Κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα. Δεν διαθέτει ούτε τη στρατηγική, ούτε τα μέσα ούτε τη κουλτούρα πλανητικής δύναμης. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι αδυνατεί να διαχειριστεί στοιχειωδώς ακόμη και τις συνέπειες της κρίσης. Ένας αταβιστικός εθνικισμός οδηγεί σε σπασμωδικό κλείσιμο των συνόρων και τραγελαφικά νομοθετήματα εθνικών χωρών. Καμιά συνενόηση, καμιά αλληλεγγύη. Μόνο ιδέες ανταλλάσσονται για την αφαίρεση κοινοτικών πόρων από κράτη που δεν αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις που τους αναλογούν.

Ο χρόνος, όμως, τρέχει και η Ελλάδα, ο αδύναμος κρίκος της Ευρώπης, βυθίζεται. Από το εύρος του κύματος που δέχεται, την απουσία ευρωπαϊκής πολιτικής, και την δική της αδυναμία. Η σοβαρότερη ίσως κρίση μετά τον πόλεμο βρίσκει την Ελλάδα καταπτοημένη οικονομικά, απομονωμένη διπλωματικά και συνολικά αδύναμη. Η αντίδραση της κυβέρνησης, και αργοπορημένη και ανεπαρκής, έχει και σαυτή την περίπτωση διογκώσει το πρόβλημα. Που παίρνει τη μορφή χιονοστιβάδας και βυθίζει τη χώρα στη ρωγμή του χρόνου.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *