Η ψήφιση των προαπαιτούμενων έφερε απώλειες. Το ασφαλιστικό που ακολουθεί θα δοκιμάσει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στον πυρήνα της αριστερής της ταυτότητας. Αίφνης η κυβέρνηση αισθάνεται ότι η πολιτική της κυριαρχία εξατμίζεται. Τα σενάρια για οικουμενική κυβέρνηση δίνουν και παίρνουν. Έχοντας κερδίσει δυο εκλογικές αναμετρήσεις κι ένα δημοψήφισμα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κυβερνήσει μόλις μερικούς μήνες. Αλλά μοιάζει να κουβαλάει τη φθορά ολόκληρων τετραετιών. Με τον πολιτικό χρόνο συμπυκνωμένο ο ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει ήδη το ΠΑΣΟΚ της παρακμής.
Κάπως έτσι ο κ. Τσίπρας ξέθαψε τη συναίνεση και τον εθνικό διάλογο. Προβλέψιμη πολιτική μανιέρα πολλών Πρωθυπουργών, όταν βλέπουν το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια τους. Ο κ. Τσίπρας όταν μπορούσε και έπρεπε να επιδιώξει εθνική συνεννόηση και ομοψυχία δεν την επιδίωξε. Και τώρα που την επιδιώκει δεν την εννοεί. Ένα χρόνο πριν ο κ. Τσίπρας κλήθηκε από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να συναινέσει. Όχι σε μέτρα. Αλλά στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Κλήθηκε δηλαδή να συναινέσει στην απρόσκοπτη λειτουργία του πολιτεύματος. Και στην ολοκλήρωση της θητείας της κυβέρνησης. Κάτι που θα επισώρευε επιπλέον πολιτικό κόστος για τη κυβέρνηση λόγω μέτρων. Ενώ μόνο πολιτικό όφελος θα είχε για τον ίδιο.
Αρνήθηκε. Μετατρέποντας την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας σε εφαλτήριο για την κατάληψη της εξουσίας. Με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα.
Το καλοκαίρι η ψήφιση του μνημονίου και η παραμονή στην Ευρώπη ήταν θέμα εθνικής επιβίωσης. Η αντιπολίτευση έβαλε πλάτη και ψήφισε τη Συμφωνία. Ο Πρωθυπουργός θα μπορούσε να έχει αξιοποιήσει τη στάση της αντιπολίτευσης. Και να κάνει την υπέρβαση. Δρομολογώντας τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης εθνικής ανασυγκρότησης. Από ευρύτερες δυνάμεις. Δεν το έπραξε. Πεισματικά και αλαζονικά επέλεξε να κυβερνήσει με το κ. Καμένο. Τώρα που ο κ. Τσίπρας βλέπει τις πολιτικές δεξαμενές του να αδειάζουν επικίνδυνα καλεί σε εθνικό διάλογο. Αυτούς που απαξίωνε ως το παλαιό πολιτικό σύστημα. Για την παιδεία, το ασφαλιστικό, τη συνταγματική αναθεώρηση. Αν κρίνουμε από την παιδεία, ένα διάλογο εντελώς προσχηματικό. Διάλογο για τι πράγμα ακριβώς; Για να νομιμοποιήσουμε τη καταστροφική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Που κατήργησε τα πρότυπα και την αριστεία. Κατήργησε ουσιαστικά τα Συμβούλια των Ιδρυμάτων. Κατήργησε την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και το νέο λύκειο. Κατήργησε δηλαδή όλες τις μεταρρυθμίσεις που με πολύ κόπο, μετά από πολυετή διάλογο, και με διακομματική συναίνεση προωθήσαμε.
Αν έτσι εννοούν στην κυβέρνηση τον εθνικό διάλογο και τη συναίνεση μάλλον ψάχνουν για χρήσιμους ηλίθιους. Η αντιπολίτευση μπορεί να έπαιξε το ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου το καλοκαίρι για τη σωτηρία της χώρας. Δεν θα το επαναλάβει τώρα για τη σωτηρία του κ. Τσίπρα.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”