Σε μια κρίση αυτοκριτικής ο Πρωθυπουργός ψέλλισε στη Βουλή ένα απρόθυμο mea culpa. Και μίλησε για αυταπάτες. Γιατί, φυσικά, είναι προτιμότερο να σε κατηγορούν για αφελή παρά για ψεύτη. Και υπεραμύνθηκε της ειλικρίνειας του λέγοντας ότι μετά τη συμφωνία προσέφυγε στις κάλπες. Παραλείποντας, βέβαια, να θυμίσει ότι είχε απωλέσει το ένα τρίτο της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Και μας πήγε σε εκλογές κυρίως για να λύσει το εσωκομματικό του πρόβλημα.
Αλλαγή αφηγήματος λοιπόν. Τέλος το σκίσιμο των μνημονίων. Το αφήγημα γίνεται μνημονιακό. Πασπαλισμένο με χρυσόσκονη θριαμβολογίας αλλά μνημονιακό. Μέχρι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα είχαν ψηφίσει μνημόνια αλλά δεν είχαν εφαρμόσει μέτρα. Πέρασαν οκτώ μήνες από τις εκλογές και η αξιολόγηση δεν έκλεινε. Γιατί ο Πρωθυπουργός κυβερνούσε με μια αμφισημία. Συντηρώντας την αντιμνημονιακή του ρητορική και την κυβερνητική ακινησία εντός μνημονίου. Τι κι αν η αδράνεια και η καθυστέρηση έκαναν τα μέτρα πιο επώδυνα. Σημασία για τους νεοαριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ εἰχε η κατασκευή μιας εικονικής πραγματικότητας. Για να ξεφύγουν από την οδυνηρή αλήθεια ότι είναι μια νεοαριστερή μνημονιακή κυβέρνηση. Και όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, πήραν και τα μέτρα. Μια φοροκαταιγίδα 5,4 δις γιατί αρνούνται να περικόψουν δαπάνες. Αντίθετα, με το κομματισμό και την αδιαφάνεια τους έχουν αυξήσει τη σπατάλη. Κι ένα ασφαλιστικό λαιμητόμο. Άνισο, άδικο και μη αναλογικό. Μείωσαν το αφορολόγητο παρά τις απειλές περί παραιτήσεων. Και πέτυχαν το χειρότερο. Το μηχανισμό, που θα ενεργοποιείται όταν δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι. Με μέτρα οριζόντια και κατά τρόπο αυτόματο. Πατεντάτη εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας που θα έλεγαν και οι ίδιοι κάποτε. Γιατί φυσικά, αυτή η κυβέρνηση δεν είναι ικανή να δει στόχους ούτε με τα κυάλια.
Πανηγυρίζουν ότι δεν μείωσαν τους μισθούς και τις συντάξεις. Αλλά ας ρωτήσουν μισθωτούς και συνταξιούχους σε λίγες εβδομάδες. Όταν οι έμμεσοι φόροι εκτινάξουν τις τιμές στα super markets και στα βενζινάδικα.
Ο πραγματικός πανωλεθρίαμβος, όμως, είναι με την ελάφρυνση του χρέους. Ο Πρωθυπουργός που μας έλεγε ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση χωρίς κούρεμα του χρέους, μορατόριουμ στην αποπληρωμή, και ρήτρα ανάπτυξης πανηγυρίζει γιατί μπορεί να πάρει χειρότερη λύση από τη λύση της ελάφρυνσης που είχε πετύχει η κυβέρνηση μας στο eurogroup του 2012. Κι αυτή μετά το 2018.
Μετά από 16 μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η χώρα γυρνάει από εκεί που ξεκίνησε. Με την οικονομία κατεστραμμένη, τις τράπεζες διαλυμένες, ένα τρίτο αριστερό μνημόνιο 86 δις κι ένα τέταρτο μνημόνιο ¨κάβα¨. Με κούρεμα χρέους γιοκ και την ελάφρυνση στις καλένδες. Και ο Πρωθυπουργός πανηγυρίζει για τις επιτυχίες του. Πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλλες.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”