Oυδέν εστίν ό,τι ουκ απώλετο

Oυδέν εστίν ό,τι ουκ απώλετο

Σε λίγες ημέρες η ΝΔ εκλέγει νέο πρόεδρο. Μέσα από μια διαδικασία, η οποία δεν πρέπει να απαξιωθεί από χαμηλή συμμετοχή. Η χώρα είναι βαθιά βυθισμένη σε μια πολυετή κρίση χωρίς προοπτική. Η κυβέρνηση παραδέρνει ανάμεσα στις ιδεοληψίες της και την ανεπάρκειά της. Αδυνατώντας να αφομοιώσει την ιδεολογική και πολιτική της κωλοτούμπα. Διαδηλώνει εναντίον της πολιτικής που η ίδια ασκεί και μηνύει τους δικούς της υπουργούς. Όπως μας είπε η κυβερνητική εκπρόσωπος, εφαρμόζει μια συμφωνία με μέτρα που θεωρεί άδικα. Γι’ αυτό οι πολίτες αντιδρούν. Και τότε γιατί δεν παραιτείται; Γαντζώνεται στην εξουσία για την εξουσία. Μια τέτοια κυβέρνηση, είναι προφανές, ότι δεν έχει μπροστά της πολλά τέρμινα. Όσο κι αν επιδίδεται σε μια πρωτοφανή προσπάθεια άλωσης του κράτους και χειραγώγησης των μηχανισμών.

Αυτή την κυβέρνηση καλείται να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά η ΝΔ ως αξιωματική αντιπολίτευση. Και να βάλει τα θεμέλια της επιστροφής της στην εξουσία για την ανασυγκρότηση του τόπου. Μόνο αυτό δεν κάνει. Πάμε σε αλλαγή προέδρου μέσα από διαδικασία πασαρέλας τεσσάρων παράλληλων μονολόγων. Χωρίς ουσιαστικά να συζητήσουμε τίποτα. Χωρίς να δώσουμε απαντήσεις. Τι έφταιξε και η ΝΔ υπέστη τρείς διαδοχικές ήττες; Γιατί έχει καθηλωθεί τα τελευταία χρόνια σε ποσοστά κάτω από 30%;

Η παρατεταμένη παρακμή που περνάει ο τόπος έχει φέρει βαθιές και μεγάλες κοινωνικές αλλαγές. Ένα απονομιμοποιημένο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα κοινωνικά αιτήματα. Και πλαγιοκοπείται από τις ακραίες και περιθωριακές δυνάμεις. Σ’αυτό το περιβάλλον η ΝΔ έπρεπε να οδηγηθεί συντεταγμένα σε ένα Συνέδριο αρχών και θέσεων. Να συζητήσουμε πολιτικά, να ξαναδούμε την πυραμίδα ιδεολογικές αρχές, προγραμματικός λόγος, οργανωτική δομή. Για να μπορέσουμε να επανασυνδέσουμε την παράταξη με την κοινωνία. Να αποκτήσουμε ξανά σχέση εμπιστοσύνης με πλατιά λαϊκά στρώματα. Μέσα από μια τέτοια διαδικασία θα καταλήγαμε και στον αρχηγό που καλύτερα θα εξέφραζε το νέο πρόταγμα.

Γιατί το ζητούμενο δεν είναι μόνο να εκλεγεί πρόεδρος που θα νικήσει τον Τσίπρα. Αυτό και αναγκαίο και επείγον είναι. Το σημαντικό είναι μια συνολική αναδιάρθρωση που θα κάνει τη ΝΔ δύναμη σταθερότητας και προοπτικής. Μια ανανέωση του κόμματος σε ιδέες, πρόσωπα, και πρακτικές. Που θα οικοδομήσει μια νέα σχέση εμπιστοσύνης με τους νέους δίνοντας τους ελπίδα.

Αυτά δεν έγιναν. Για να γίνουν χρειάζεται από την παρούσα διαδικασία ένας πρόεδρος με πλατιά νομιμοποίηση και τη βούληση να τα κάνει αφού εκλεγεί. Αυτό προϋποθέτει συμμετοχή. Μικρή συμμετοχή θα οδηγήσει στη συρρίκνωση και την απαξίωση ανάλογη με αυτή που βίωσε και το ΠΑΣΟΚ. Και τότε, όπως θα έλεγε ο Θουκυδίδης, «ουδέν εστίν ό,τι ουκ απώλετο».

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *