Κυβέρνηση με ορίζοντα φθινοπώρου

Κυβέρνηση με ορίζοντα φθινοπώρου

Η πρώτη ψήφιση των προαπαιτούμενων για την υπογραφή του τρίτου μνημονίου επέφερε σοβαρό ρήγμα στο ΣΥΡΙΖΑ. 39 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τον Πρωθυπουργό στην πιο δύσκολή εθνική απόφαση. Ο Πρωθυπουργός δεν αντέδρασε λέγοντας ότι οι διαγραφές δεν είναι στην κουλτούρα της Αριστεράς. Όταν, όμως, κυβερνάς οφείλεις να παίρνεις αποφάσεις. Πολλές φορές και δυσάρεστες. Ακόμα κι αν αυτό προϋποθέτει αλλαγή κουλτούρας. Ο Πρωθυπουργός ανέβαλε τη σύγκρουση με τους εσωκομματικούς αντιπάλους, αποδεχόμενος, προς το παρόν τουλάχιστον, να λειτουργήσει ως επικεφαλής κυβέρνησης μειοψηφίας. Με τους 39 να τον στηρίζουν a la carte. Όπου τους βολεύει, πλην μνημονίου. Αυτό δεν έχει προηγούμενο στα κοινοβουλευτικά χρονικά και φυσικά δεν μπορεί να διαρκέσει και πολύ.

Σε αυτό το περιβάλλον, οι της κυβέρνησης άρχισαν να διαρρέουν ότι στόχος τους είναι να υπογραφεί το μνημόνιο και το φθινόπωρο να πάμε σε εκλογές. Αυτομάτως, δηλαδή, η κυβέρνηση μετατράπηκε σε κυβέρνηση ειδικού σκοπού. Της σύναψης του μνημονίου. Τώρα μιλάνε για εκλογές. Χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι ο κίνδυνος δεν έχει περάσει, το Grexit ελλοχεύει, και η οικονομία δεν αντέχει τρίτη εκλογική διαδικασία σε έναν χρόνο. Λες και δεν μας φτάνουν τα δεινά που επισώρευσε στον τόπο η προηγούμενη πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, τον περασμένο Ιανουάριο. Αντί για καλύτερες μέρες εκτός μνημονίου που υποσχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, η χώρα βρέθηκε να υπογράφει το τρίτο και πιο βαρύ μνημόνιο, μέσα σε βαθιά ύφεση, με τις τράπεζες κλειστές, και το φάντασμα του Grexit να πλανάται μπροστά της. Εκλογές σε αυτό περιβάλλον, και με δεδομένη τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ζήτημα αν θα φέρουν πολιτική σταθερότητα. Και σίγουρα θα επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την οικονομία.

Προσδοκούσαμε ότι ο Πρωθυπουργός αφού διέσχισε την έρημο και συναντήθηκε με την πραγματικότητα θα έκανε την υπέρβαση. Για το καλό της χώρας. Θα δρομολογούσε τις διαδικασίες για μια οικουμενική κυβέρνηση εθνικής ανασυγκρότησης. Με στόχο τη σταθεροποίηση της χώρας και τη θεμελίωση ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης και ανάπτυξης. Πριν οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Σε έναν τέτοιο έντιμο σχεδιασμό θα μπορούσε να βρεθεί κοινός τόπος με την αξιωματική αντιπολίτευση και τα άλλα κόμματα της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης.

Σε κάθε περίπτωση, λόγω της κρισιμότητας των περιστάσεων, περιμέναμε έναν διαφορετικό ανασχηματισμό. Κάτι που θα υπερέβαινε τα κομματικά όρια του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι που θα προανήγγειλε αλλαγή πορείας στο εσωτερικό, αξιοπιστία και εγγυήσεις εφαρμογής του προγράμματος στο εξωτερικό. Αντ’ αυτού είδαμε τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης με κομματικά υλικά και ορίζοντα φθινοπώρου. Εκτός αν η αυριανή ψηφοφορία φέρει ακόμη μεγαλύτερες ανατροπές και επισπεύσει τις πολιτικές εξελίξεις.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *