Στα ελληνικά πολιτικά πράγματα η πλειοδοσία σε προεκλογικές υποσχέσεις και παροχές αποτελεί σύνηθες φαινόμενο. Το ίδιο και οι μετεκλογικές προσγειώσεις. Το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, είναι πρωτόγνωρο. Ένα κόμμα διαμαρτυρίας μετατράπηκε σε κόμμα εξουσίας λόγω της σφοδρής αντιμνημονιακής πολιτικής του. Και έγινε κυβέρνηση υποσχόμενο στο λαό παροχές της τάξης των 11 δις. Λίγους μήνες μετά, υπογράφει το τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο. Και όχι μόνο δεν μοιράζει στους πολίτες τις παροχές που τους υποσχέθηκε αλλά έρχεται να τους πάρει άλλα τόσα. Κι αφού εν τω μεταξύ η επτάμηνη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και η περήφανη διαπραγμάτευση, έχει κοστίσει στον ελληνικό λαό τουλάχιστον 50 δις.
Και την επιστροφή στην ύφεση, την εκτίναξη της ανεργίας και τη διάλυση του τραπεζικού συστήματος.
Εκβίασαν εκλογές τον Ιανουάριο για να μην φέρει τη καταστροφή το μνημόνιο στους Έλληνες. Και την έφεραν οι ίδιοι.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά προσέφυγαν σε ένα δημοψήφισμα παρωδία. Ρώτησαν τους πολίτες αν θέλουν μια κακή συμφωνία. Όχι βροντοφώναξαν οι πολίτες. Και τους έφεραν μια χειρότερη. Ποτέ μια κυβέρνηση δεν έχει επιδείξει μια τέτοια αναντιστοιχία ανάμεσα σε λόγους και πράξεις. Ανάμεσα σε αυτά βάσει των οποίων ζήτησε τη λαική ετυμηγορία και σε αυτά που έκανε αφού την έλαβε. Ποτέ μια κυβέρνηση δεν έφερε μια τέτοιου μεγέθους καταστροφή στη χώρα μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Την οποία προσπερνάει με ἐνα απλοικό αφήγημα. Η μικρή περήφανη Ελλάς έδωσε έναν άνισο αγώνα απέναντι στους κακούς δανειστές. Έχασε και συνθηκολόγησε αλλά παραμένει περήφανη. Έτσι επέλεξαν. Για λογαριασμό μας. Απλώς, τον αληθινό λογαριασμό τον έστειλαν να τον πληρώσουμε όλοι εμείς.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, όμως, το χάσμα ανάμεσα στις προεκλογικές τους ρητορείες και τη πολιτική πραγματικότητα διευρύνθηκε αντί να γεφυρώνεται. Το ίδιο και οι προσδοκίες. Εφηύραν λοιπόν τη θεωρία των εκβιασμών και του πραξικοπήματος. Τους ανάγκασαν να συμφωνήσουν. Λίγες ημέρες μετά, οι κραυγές περί πραξικοπήματος μετατράπηκαν σε πανηγυρισμούς για την επίτευξη της συμφωνίας. Της απόρροιας του πραξικοπήματος δηλαδή. Ο απόλυτος πολιτικός σουρεαλισμός.
Τώρα, μετά τη συμφωνία μετράνε τις εσωκομματικές απώλειες. Και είναι μεγάλες. Για να τις αντιμετωπίσει, ο Πρωθυπουργός ετοιμάζεται να σύρει τη χώρα σε εκλογές. Τρίτη προσφυγή στη λαική ετυμηγορία μέσα σε ένα χρόνο. Προφανώς, θα ζητήσει απο τους πολίτες να τον εμπιστευτούν για ακόμα καλύτερες μνημονιακές μέρες. Βασιζόμενος, ίσως, σ’ αυτό που επίκαιρα λέει ο Σεφέρης στις Σελίδες Ημερολογίου. ¨Η εντύπωση είναι ότι ο πληθυσμός της Αθήνας ταξιδεύει μ’ ένα καράβι που κατρακυλά σε μεγάλη τρικυμία και βρίσκεται σε μια κατάσταση ναυτίας όπου οτιδήποτε έχει την ίδια σημασία¨.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”