Ο Ομπάμα και το Ιράν

Ο Ομπάμα και το Ιράν

Για τον Ομπάμα, η δεύτερη τετραετία είναι αναμφίβολα η τετραετία των ριζοσπαστικών αλλαγών. Αλλαγών που αποτελούσαν ταμπού για την αμερικανική πολιτική. Η αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων με την Κούβα, η ανακοίνωση ενός φιλόδοξου προγράμματος για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, και κυρίως η συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Πολλοί θεωρούσαν τη συμφωνία αυτή αδύνατη λόγω των τοξικών σχέσεων των δυο πλευρών τις τελευταίες δεκαετίες. Εξίσου δύσκολη θα είναι και η επικύρωσή της. Η ελεγχόμενη από τους Ρεπουμπλικάνους Γερουσία αμφισβητεί τα οφέλη από τη διάνοιξη της διπλωματικής οδού με το Ιράν. Και πάντως, δεν θέλει να χαρίσει στον Ομπάμα μια τέτοια διπλωματική επιτυχία εν όψει Προεδρικών εκλογών.

Τη συμφωνία υπονομεύουν και όλοι αυτοί που φοβούνται ότι θα αλλάξει τις ευρύτερες ισορροπίες στη Μέση Ανατολή. Παραδοσιακοί σύμμαχοι των ΗΠΑ όπως το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία. Δε χωρά αμφιβολία ότι η συμφωνία, απόρροια διαπραγμάτευσης, δηλαδή συμβιβασμού, είναι εξ ορισμού ατελής. Είναι, όμως, με βεβαιότητα προτιμότερη από τις εναλλακτικές λύσεις. Ακόμα και το πιο αυστηρό καθεστώς οικονομικών κυρώσεων δεν θα σταματούσε το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Η άλλη επιλογή ήταν ο βομβαρδισμός των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν. Και οι πιο θερμοί υποστηριχτές αυτής της επιλογής δεν μπορούσαν, όμως, να εγγυηθούν την επιτυχία της. Στην καλύτερη περίπτωση μιλούσαν για καθυστέρηση του προγράμματος για δύο με τέσσερα χρόνια.

Η στρατιωτική επιλογή θα συσπείρωνε την ιρανική κοινή γνώμη πίσω από την πυρηνική επιλογή. Θα ριζοσπαστικοποιούσε την κοινωνία και θα εδραίωνε το καθεστώς των αγιατολάδων για πολλά χρόνια. Αντίθετα, η συμφωνία και η άρση των κυρώσεων δημιουργεί νέα δεδομένα. Αποδυναμώνει τους ακραίους στο Ιράν, και από κράτος παρία το επανεντάσσει στη διεθνή κοινότητα. Αποτρέπει την εξάπλωση των πυρηνικών όπλων στην ευαίσθητη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Διασφαλίζει τη συνεργασία του Ιράν στον πόλεμο κατά του ISIS. Αλλά και σε μια σειρά από περιφερειακά προβλήματα όπως στην Υεμένη, τη Συρία και το Ιράκ.

Για να υπερβεί την αντίδραση της Γερουσίας, ο Ομπάμα θα πρέπει να πείσει ότι η συμφωνία εμπεριέχει αυστηρούς όρους επιτήρησης. Που θα αναγκάσουν τους Ιρανούς να τηρήσουν τα συμφωνηθέντα. Θα πρέπει, επίσης, να πείσει το Ισραήλ και το ισχυρό αμερικανοεβραϊκό λόμπυ ότι διασφαλίζονται, με χειροπιαστές εγγυήσεις, τα ζωτικά του συμφέροντα. Ανεξαρτήτως όλων αυτών, η συμφωνία με το Ιράν συγκαταλέγεται ήδη στις μεγάλες επιτυχίες του Ομπάμα στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Μαζί με την αναμόρφωση του συστήματος υγείας και την επιτυχή διαχείριση της οικονομικής κρίσης του 2008, διασφαλίζουν την υστεροφημία του.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *