Στα πρόθυρα του χάους

Στα πρόθυρα του χάους

Υποτίθεται ότι το δημοψήφισμα θα έλυνε τα χέρια του Πρωθυπουργού. Θα ισχυροποιούσε τη θέση του στο εσωτερικό αλλά κυρίως θα ενίσχυε τη διαπραγματευτική του θέση στο εξωτερικό. Το πρώτο επιβεβαιώθηκε. Ο Πρωθυπουργός ανεδείχθη προσωρινός ηγεμών σε μια κατεστραμμένη χώρα. Όσο για το δεύτερο, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Όχι μόνο δεν ενισχύθηκε η διαπραγματευτική μας θέση, αλλά η διαπραγμάτευση τινάχθηκε στον αέρα. Η κόπωση των Ευρωπαίων από τα τερτίπια της κυβέρνησης οδήγησε σε σκλήρυνση της στάσης τους και πλήρη αδιαλλαξία. Ετοίμασαν σχέδιο για το Grexit, το οποίο επιδόθηκε επισήμως, προς αποφυγή παρερμηνειών, στον έλληνα Πρωθυπουργό στη δραματική Σύνοδο Κορυφής. Επιβεβαιώθηκε, έτσι, ο κυνικός αλλά απαράβατος κανόνας της διεθνούς πολιτικής. Ποτέ ο ισχυρός δεν υποκύπτει στον εκβιασμό του αδύναμου. Και ότι ο αδύναμος πρέπει να γνωρίζει πότε να υποχωρεί για να αποφύγει την καταστροφή. Ο Πρωθυπουργός, απομονωμένος πια, αντελήφθη επιτέλους το αυτονόητο. Ή θα έπρεπε να συνεχίσει την πορεία της σύγκρουσης, ως καμικάζι, οδηγώντας τη χώρα στον όλεθρο ή θα έπρεπε να αλλάξει ρότα. Φαίνεται ότι επέλεξε το δεύτερο. Ταυτόχρονα, όμως, ανακάλυψε και κάτι ακόμα. Ότι η διαπραγμάτευση θα ξεκινούσε από μηδενική βάση και ότι η Συμφωνία δεν εξαρτάται πια από εμάς αλλά από τους άλλους. Οι οποίοι έχοντας μηδενική εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, της έδωσαν μια τελευταία ευκαιρία και μια μόνη επιλογή. Συνθηκολόγηση άνευ όρων.

Εδώ που φτάσαμε η Συμφωνία θα είναι κάτι παραπάνω από επώδυνη. Μετά την 5μηνη καταστροφή, τις τράπεζες κλειστές, και την οικονομία να έχει ξανακυλήσει στην ύφεση η χώρα μπαίνει σε ένα νέο και πιο σκληρό Μνημόνιο. Με μια κοινωνία εξουθενωμένη μετά από 6 χρόνια λιτότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκβίασε εκλογές για να καταλάβει την εξουσία. Εκτροχίασε μια χώρα που επέστρεφε στην ομαλότητα και ετοιμαζόταν σιγά-σιγά να ξαναβγεί στις αγορές. Αφού περιπλανήθηκε 5 μήνες στα μονοπάτια της ρήξης και του χάους, ετοιμάζεται τώρα να υπογράψει και να υλοποιήσει το τρίτο και πιο σκληρό Μνημόνιο.

Αν τελικά υπάρξει Συμφωνία, τη Δευτέρα αρχίζουν τα δύσκολα. Ποιο πολιτικό προσωπικό θα εφαρμόσει αυτό το Μνημόνιο; Αυτό που οφείλει την πολιτική του ύπαρξη, αποκλειστικά και μόνο στον εξορκισμό και τη δαιμονοποίηση των Μνημονίων; Μια κυβέρνηση και ένα κόμμα που το κύτταρό τους είναι αντι-Μνημονιακό; Μια κυβέρνηση και ένα κόμμα που έχουν ταλέντο στη διαμαρτυρία και στην κατασκευή ενόχων αλλά μηδενική ικανότητα διοίκησης; Κι αν ακόμα, ο Τσίπρας μεταλλαχθεί σε Σαμαρά, παίρνετε όρκο για τους υπόλοιπους; Οι πολιτικές εξελίξεις είναι αναπόφευκτες. Και θα είναι ραγδαίες.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στα “ΝΕΑ”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *